این پوسترها مربوط به تبلیغ توریسم در روسیه توسط یک موزه ایالتی معروفه که داره سعی می‌کنه مخاطب رو تحریک کنه به درک داستان کامل تاریخ روسیه و یادمان‌ها و نمادهای تمدنی اون بیاد. دیدن این مجموعه پوسترهای جالب و با اجرای خوب و البته شعار صریح‌شون بهانه‌ایه که بنویسم :

واقعا درکی که نگاه توریستی در پس مواجه با رویه‌ و ظواهر تمدنی هر کشور اون هم در زمان محدود و در گسترده محدود پیدا می‌کنه درک بسیار بسیار ناقص و غیرقابل اعتنا و اعتمادیه. آدمی برای فهم درست مسائل ناگزیره که داستان کامل و سناریوی پشت پرده مشاهدات‌ش رو کشف کنه وگرنه به وادی ساده‌لوحی مفرط گرفتار می شه.... چیزی که توریسم تقریبا بر پایه اون بنا شده. 

و با این تبلیغات فریبنده چیزی عوض نخواهد شد...

پستی داشتیم که نوعی جدید از کاربرد گرافیک در معماری رو نشون می داد. در این پست نقاشی تنه‌ای به معماری می زنه و به کمک معماری میاد تا فضایی متفاوت بسازه.

در معماری داخلی این فضا، پوشش‌های سطوح به گونه‌ای با نخ نقاشی شده‌اند که گویا کل فضا یک نقاشی از فضای معماریه. بر روی هر کدوم از سطوح الگوهایی ساده به وسیله‌ی نخ‌های رنگی نقاشی شده و در پرسپکتیو رفته که علاوه بر القای درست عمق‌ها و حجم‌ها لطافتی نقاشی گون به فضا داده و شاید بشه اون رو تعاملی نو از معماری و نقاشی دونست. چرا که در برخی از سطوح فضاهای دروغین و فریب‌های نقاشی هم به کار رفته و عمق و کیفیت فضا به کلی چیزی متفاوت از پلانیه که روی کاغذ می شه از فضا ترسیم کرد.

به مناسبت این جشن فرخنده یعنی سال‌روز انقلاب اسلامی عزیز ایران که انقلاب جان‌ها بود و در نسبت با سال‌روز انقلاب کالبد زمین یعنی نوروز ماننده نسبت جان به تن، بگذارین یک ویدئوی خوش‌ساخت و جذاب و البته پرحرف و نکته رو با هم مرور کنیم.

غبارفروش داستانی کوتاه از یک شعبده باز جوانه که وارد یک شهر غریب می شه و با اجرای برنامه برای مردم شهر اون‌ها رو مسحور شعبده خودش می‌کنه و با بارش اولین قطرات باران سریع از شهر فرار می کنه! چرا؟ باید ببینید.....

به جز تکنیک و شخصیت پردازی خوب داستان، داستان اشاره‌ای عجیب به دنیا داره. به پیرزن عشوه‌گر پرآرایشی که هزاران جوان‌مرد رو گرفتار خودش کرده و تا پای مرگ کشونده و دست آخر در زمان مرگ اون ها رو متوجه کرده که در پس این آرایش ها و عشوه‌گری‌ها چه صورت زشتی نهفته است.....

آنامورفیک یک بازی نوریه. استفاده از خواص انعکاسی مواد و درنظرگرفتن قوانین بازتابی که در طی اون فریب‌هایی بصری شکل می‌گیره. هنرمندان آنامورفیک چه در قالب نقاشی و گرافیک چه در بازی با احجام و فضاها، سعی می‌کنن ترکیب هایی خلق کنن که تنها از یک ناظر یا در یک جهت خاص گویا باشند و در سایر برخوردها مخاطب با ترکیبی غیرقابل فهم روبه‌رو بشه.

نگاه حاکم بر هنر آنامورفیک به نظرم بسیار ملهم از جهان‌بینی خاصی نسبت به عالمه. جهان‌بینی که عالم رو مجموعه‌ای پیچیده، اتفاقی و رندوم می‌پنداره که به طور تصادفی از ناظری خاص به صورتی گویا دراومده. یعنی در دور اخیرش در شکل گیری بعد از انفجار نخستین در طی تزاحم قوانین فیزیکی حاکم به این شکل دراومده و امروز تنها برای ما و ناظر ما موجوداتی که نحوه‌ی ترکیب خاصی از ذرات بنیادی مادی هستیم محمل معانی و مفاهیم شده و در دوری بعد تصادفی دیگر باید .... این نگاه به کل به تدبیر حاکم بر یک سیستم کاری نداره و عملا اون رو می‌پوشونه و در معنای کفر هم گفتن که کفر در لغت یعنی پوشاندن. 

به یاد داشته باشین تمام این مجسمه‌های آنامورفیک مجسمه‌سازی با تدبیر دارند......

 ترکیب این جز سایه ها به طور حساب شده ای منجر به ایجاد تصاویری هیجان انگیز و بدیع می شه... به خصوص اون فیگوری که کنار نرده وایساده و داره دوردست رو نگاه می کنه، یا مثلا علامت تعجبی که علامت سواله .....
کارهای بسیار هوشمندانه ای هستند که یه دنیا حرف پشت شون هست.

راستی، عالم هم می تونه همچین چیزی باشه. جزسایه هایی که معنایی بزرگ در جمع‌شون دارند.

به مدد فریب‌های تکنولوژیک، حتی فرشته شوید!
Ice Angel یک اپلیکیشن خلاقانه ست که شبکه‌ای از ال ای دی های سفید رو متناسب با حرکات دست کاربر کنترل و نوردهی می کنه و به این ترتیب می تونین بال هایی فرشته گون داشته باشین و  تجربه ای جدید...

نکته مهم در این نرم افزار و سخت افزار اینه که طراحان برای این که از مقابل شما حرکت شما رو track نکنن (چون تجربه ناب شما رو کمی مختل می کنه و شما رابطه تون رو با موضوع درک می کنین) از دوربینی در بالای سر شما و برنامه ای متمم که عمق رو در تصویر درک کنه استفاده کردن و بالا و پایین رفتن دست شما رو سنجیدن. در واقع نرم‌افزار ابتدا  آناتومی شما رو تحلیل می کنه و بر نمونه استاندارد اسکلت انسان منطبق می کنه و بعد با تشخیص حرکت دست شما در عمق شبیه سازی می کنه این بال‌های روحانی ! دیجیتال رو :)

 این کار یه فضاسازی شهری بود برای ولنتاین. برای اشاعه ندادن این گونه رسوم بی معنی :) اون ایام این رو در یانون‌دیزاین نذاشتم اما دیدنش خالی از لطف نبود برای همین امروز با هم ببینیمش.
کار عبارته از یک مکعب بزرگ شیشه ای که از شبکه‌ی میله های شیشه ای تشکیل شده. در مقابلش جایگاهی هست که کافیه کف دست تون رو روی قلب نقش بسته بر روی جایگاه بگذارین. حرارت دست تون مکعب شیشه ای سرد رو به حرارت میاره و قلبی سه بعدی و فضایی با نور قرمز در دل مکعب شکل می گیره.
نکته مهم اینه که هر تعداد دست بیشتر و حرارت بیشتر روی این جایگاه حس بشه قلب نورانی تری رو در شهر به نمایش می گذاره و این مشارکت جمعی برای ایجاد قلب  دوستی امری جالبه.

می دونین غرب در ساقه های کوچیک و برگ های درخت تمدنی ش سرسبزی های جالبی داره گاهی! اما مشکل ریشه ست انگار...

 

مجموعه تصویرسازی های عکاسانه ای که سواد بصری و ذهنیت معمارانه شما و درک تون رو از معماری های پیرامونتون به کل به هم می ریزه.

خیلی این طور کارها به آدم ایده و خلاقیت می ده

 جناب طراح (Frank Kunert) در این مجموعه تصویرسازی، با به کاربردن عناصر معمارانه به خلق صحنه‌هایی دست زده که معمارانه هستند و فریب کار. به طوری که نیمی از ذهن‌تون اون ها رو می پذیره و نیمی دیگه اون رو رد می کنه. این چالش ذهنی هدف این مجموعه تصویرسازی به نوعی
بخش بزرگی از این فریب ها البته ناشی از تغییرات عامدانه‌ی مقیاس هاست و این به نوع خودش خیلی برای بچه معمارها درسه.

این فریب جوریه که انگار می کنی رو هوا شبنم نشسته...
ممکنه فردا روز یکی بی‌کار پیدا بشه و تاثیرات اندیشه‌های سهراب بر آثار هاکورا کوجین در آغاز دهه‌ی دوم از هزار سوم  میلادی رو اثبات کنه!