یک مجموعه‌ی آش‌پزخانه به جای یک بانک قدیمی قرار گرفته و قرار است در آن تکنولوژی و آش‌پزی به هم بپیوندند. طراحان برای این آرمایش‌گاه و کارگاه که در آن بر روی پرینت سه بعدی مواد خوراکی مطالعه می‌کنند، به دنبال عنصری ویژه بودند که بیان‌گر هویت این مجموعه در برخورد اول باشد. تراس کنسول شده‌ای که به نظر کاربرد مشخصی ندارد برای این مقصود در نظر گرفته شده و نرده‌های در هم تنیده و عجیب آن، فعالیت تکنولوژیک کارگاه را فریاد می‌زنند. این مجوعه‌ی ورودی از ترکیب چوب و فلز ساخته شده که علی رغم تلاش طراحان برای عبور هنرمندانه‌ی آن‌ها از میان هم، هیچ‌گونه سنخیتی با هم نیافته‌اند. نرده‌های سه بعدی این تراس با تکنولوژی برش سی‌ان‌سی و روش‌های دیجیتال ساخته شده است. 

طراح هلندی یک تابِ آویزان طراحی کرده است که می‌تواند نقش یک مبل راحتی را در فضاهای باز و بسته بازی کند. خیلی معلوم نیست این مبل قفسی محمول‌ش را زندانی کرده یا آن را آزاد می‌کند. از حرف‌های خود طراح به نظر می‌رسد که از نگاه او، زنده‌گی مجموعه قفس‌هایی است که رهایی از آن ممکن نیست و تنها از قفسی کوچک به قفسی بزرگ‌تر می‌رویم. این نگاه تاریک و منفی را می‌توان در پیش‌زمینه‌ی سیاه و چرک، برگ‌های خشک شده‌ی پاییزی و پرنده‌ی سیاه فراخوانده شده در عکس‌ها فهمید!

احساس تعلیق حس خوش‌آیندی است که بعضی دوست دارند هنگام استراحت تجربه‌اش کنند. این مبل با تکان‌های آزادانه‌ای که می‌خورد این احساس تعلیق را هم‌راه با محصوریت قفس پیرامون خود تامین می‌کند. رهایی مبل و گرفتاری قفس، تضاد آشکار این تولید صنعتی است.

در بازسازی یک مجنمع مسکونی در اسلواکی، طراحان گات گات به لطف سازه‌ی پیش‌ساخته‌ی بنای موجود توانستند تغییرات تاثیرگذاری در آن ایجاد کنند بدون این‌که تخریب دردسرسازی را به بنا تحمیل کنند. آن‌ها نمای یک‌نواخت و کهنه‌ی قبلی را با پوشش شفاف جدیدی پوشاندند و در سطح ساخت‌مان به شکل پراکنده، تراس هایی معلق را اضافه کردند. پراکنده‌گی نامتقارن تراس‌ها نمایی پویا را به این مجموعه بخشیده و آن را از حالت خسته‌کننده‌ی قبلی رهانیده است، علاوه بر این‌که کیفیت کاربری بنا را نیز افزایش داده است. هم‌چنین در طرح جدید، دیوارهایی از بیرون یا درون ساخت‌مان برداشته یا به آن اضافه شده است و در مجموع یک بازطراحی در کل بنا و جزئیات آن صورت گرفته است.

گذشته از مزیت‌های پیش‌ساخته‌گی در زمان ساخت، می‌توان اهمیت آن را در تغییرات بعدی ساخت‌مان و زنده نگاه داشتن آن به وضوح حس کرد.

پاول تیمِر برای خودش یک دوچرخه طراحی کرده است، فارغ  از استانداردهای صنعتی و شناخته شده. او دوچرخه را تنها از چوب و قطعاتی آلومینیومی که با پرینت سه‌بعدی تولید کرده است،  ساخته است. ظاهرا مهم‌ترین علت استفاده از چوب سبک‌تر بودن آن نسبت به انواع فلز است و راحت‌تر کردن شرایط برای انواع استفاده از یک دوچرخه. طبق گفته‌ی طراح این دوچرخه در همه‌ی شرایط و همه‌ی کاربردها قابل استفاده است، اگرچه نسبت ارتفاع زین به فرمان آن کمی شرایط را خاص کرده است. بدنه‌ی چوبی علاوه بر سبکی، ظاهر متفاوتی را برای این محصول ساخته و شاید جذابیت زیادی برای مخاطبان خود داشته باشد. در وهله‌ی اول به نظر می‌رسد که جنس چوبی دوچرخه مقاومت کافی را در برابر ضربه‌ها و و فشارهای احتمالی ندارد، اما تیمر قول داده که طراحی دقیق جزئیات در قسمت چوبی بدنه،‌ این مقاومت را تامین خواهد کرد.

با امکاناتی که تجهیزات ام‌روزی فراهم می‌آورند، احتمالا شخصی‌سازی محصولات و گرایش از تولیدات سری صنعتی به سمت کارگاه‌های کوچک شخصی سرعت دو چندان می‌گیرد و در این میان نقش طراحان در عرصه‌های مختلف طراحی برجسته‌تر خواهد شد.

گاهی با ایده‌هایی ساده می‌توان بسیاری از چالش‌های طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده‌ است که با یک ورقه‌ی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته می‌شود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه‌ نواری را هم‌چون نوار موبیوس پیچانده‌اند و از آن جالباسی‌ای ساخته‌اند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ می‌شود و قابلیت نگه‌داری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی می‌توانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودن‌ش می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.