این قنادی در پاریس برای بازطراحی فضای داخلی خود، انتزاع یک کندوی بزرگ با استفاده از لوله‌های فلزی و برش‌های نظام‌مند از آن‌ها به منظور دربرگرفتن فضای داخل قنادی کمک گرفته است. ویترین‌های بزرگ امروز واحدهای تجاری امکان بروز ایده‌هایی متنوع و متهورانه در فضای کسب و کار را می‌دهد که از یک واحد تجاری نمایشگاهی بالقوه در بافت شهری می‌سازند. هرچند گاهی طراحان مانند این طرح فضایی وهمی و خلسه‌آور به وجود می‌آورند که معلوم نیست تا مدت زیادی به کسب و کار صاحب واحد تجاری کمک برساند.

مجسمه‌های بادی، مجموعه‌ای از ساخته‌های آنتونی هاو با استفاده از ورقه‌های فلزی هستند که در معرض جریان هوا و باد تغییراتی مختصر در آن‌ها ایجاد می‌شود و صداهایی می‌سازند. تلالو نور در انعکاس‌های متعدد سطوح براق فلزات از پیکره‌هایی ناجور، جواهرگونه‌هایی در مقیاس بزرگ ساخته است.

در انتهای پست حرکت هر مجسمه را نیز ببینید.

در کنار برخی اتوبان‌های تهران هم چنین درختانی را می‌توانید ببینید. درختانی که به صورت ناجور در میان و گاهی روی توده‌های سیمانی و فلزی ساختمان‌هایمان قد علم کرده‌اند و کمی دقت کافی‌ست تا متوجه بشویم که درخت نیستند و یک دکل مخابراتی تزئین شده هستند! این تصاویر را دولین مارش در افریقای جنوبی گرفته است. تمدن اخیر میراث ما را می‌گیرد و به جای آن دست‌آوردهای خودش را جای‌گزین می‌کند. اقوامی که هنوز ریشه در میراث خودشان دارند در چنین شرایطی مجبورند به هر صورت که شده میراث‌شان را بازنمایی کنند. حتی با تزئین مزورانه‌ی یک ستون فلزی به شکل درختی شکوه‌مند.... 

غافل از این که این یک فریب است. و یک تهاجم به حریم میراث ما. تهاجمی که کمی بعد حساسیت ما میان آهن و سیمان مرده و درختی زنده را کم‌سو می‌کند.

ترکیب صفحات فلزی پرداخت نشده با بسترهای طبیعی چه در مونومان‌های مجسمه‌گون و چه در نماسازی‌ها و بناهای معماری -البته اگر حساب‌شده  و غیرمسرفانه باشه- معمولا ترکیب جاافتاده و متناسبیه. به خصوص که در پس ایام و گذر روزها، سطح فلز آرام آرام هرچه بیشتر با محیط هم‌سان می‌شه و مثلا زنگ می‌زنه و لکه‌های تصادفی جالبی ایجاد می شه.

با وجود فرم‌های پرتنش، چقدر ترکیب خوب متریال در این بنا خوب تونسته به کلیت بنا تعادل ببخشه.

اون‌قدر که به نظر می‌رسه معماری خوب از پس کاربرد خوب و درست متریال‌ها یا به تعبیری ساخت خوب به تنهایی بیرون خواهد آمد! به نظر شما چی؟

پیش‌رفت‌های سازه‌ای و رشد کیفیت سازه‌ای متریال‌های گوناگون ساختمونی، امروزه به ما فرصت می‌ده تا بتونیم متفاوت از گذشته تصمیم‌هایی برای محیط زندگی‌مون بگیریم.

مثلا در معماری سنتی ما همیشه پله به عنوان توده‌ای پر و ساختمونی در گوشه و کنار بنا و در بی‌اهمیتی کامل قرار داشت. اما امروزه حتی امکان اون هست که پله ها به صورت آویز و با سبک‌ترین مصالح و سازه‌ها اجرا بشن. در این پست چندین طرح پله‌های آویز و معلق رو با هم می‌بینیم که به خصوص برای دوستانی که کار طراحی داخلی می‌کنن می‌تونه ایده‌بخش و دیدنی تلقی بشه. 

ساخت یک شهر بزرگ تنها با گیره‌های منگنه. چقدر خوب بیان کرده حال و هوای شهرهای مدرن رو این مجسمه ساز.

روح جریان مدرن و هنر و معماری و شهرسازی‌ش به واقعه یک چنین چیزیه. سرد و بی روح و خالی از احساس و البته مدولار.

 خیلی خوب به یک عمل‌کرد صرف، روح و لطافت بخشیده.
ترکیبی ساده از مفتول و بست فلزی که از یک چراغ لامپ با حفظ عمل‌کردش، یک موجود با احساس می سازه که می شه باهاش رابطه برقرار کرد...

خیلی خوب بود این کار.
بسته‌بندی ش هم خیلی خوب بود.

با وجود متریال صنعتی و غیرطبیعی این بنا، رابطه ی خوبی با محیط ساختش برقرار کرده و دوستانه به نظر میاد. جالب این جاست که ارائه‌های پیش از ساختش به هیچ عنوان بهتر و فریبنده تر از خود کار نیست. برخلاف برخی کارها که رندرهایی فریبا دارند اما از ساخت خوبی برخوردار نیستند