روستایی داریم در همین ایران خودمون به نام ماسوله که شما هم می شناسین. این روستا به خاطر خاک سرخ بسترش هویتی خاص پیدا کرده  و الان چندسالی هم هست که به مکانی توریستی و جاذب گردشگر بدل شده. اصولا طبیعت شاید خودش همواره عنصر هویت ساز رو در اختیار ما بگذاره؛ کافیه ما به اون اجازه بروز بدیم. و از بین ش نبریم.
این چقدر زیباست .... اما!

اما در این کار، با چیزی متفاوت و حتی متضاد روبه‌رو هستیم. نشت آلودگی‌های سمی در مجارستان 2010 که منجر به کشته شدن نه نفر و مریضی و آسیب هزاران نفر و تخریب سنگینی در طبیعت می شه، این بار عنصری هویت ساز و یکی کننده در این شهر پدید آورده. خطی قرمز که گاهی تا ارتفاع دو متر بالا آمده و شهر رو از پایین به طور یک پارچه مریض کرده....

 چقدر رفتار این بنای بزرگ برام جالب بود. تمام فضاها رو زیر زمین برده و نور رو از بالا به عمق زمین هدایت کرده و در عوض بستری خوب برای شهر ایجاد کرده که در اوج احترام به منظر شهری و نمای ساختمان های اطراف و رعایت حال اون ها درتامین نور و هوا و منظر، چه میزان حجم اضافی رو از بار بافت شهری هم برداشته....

سازه اکسپوز کار هم جالب بود....

یک طراحی ناجوان‌مردانه اما فکر شده.
طرح شاید در نگاهی خوش‌بینانه (اگر مراد طراح طعنه زدن و خندیدن به معارف مسیحی نبوده نباشه) اشاره به گناه جمعی در معارف مسیحی داره و این که به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح (به زعم مسیحیان) تاوان گناه جمعی فرزندان بشر بود. این مفهوم که همه معتقدان مسیحی در خون عیسی شریک ند و وام‌دار او و زیر دین او....

طراح در این نگاه خوش بینانه حتی می خواسته ما در هر لذت کوچیک نظیر بستنی خوردن حتی! این معرفت رو به یاد بیاریم و به وظیفه بزرگ خودمون بیاندیشیم...
اصطلاحا بستنی رو کوفت تون می کنه... :(

تاثیرات دنیای دیجیتال در چنین حرکت‌هایی هم قابل پیگیریه. دوستانی که با نرم‌افزارهای سه بعدی یا افکت گذاری آشنایی دارن خوب لمس می‌کنن چیزی که دارم می‌گم رو.
این که شما می تونین در محیط مجازی تخیل‌هایی این چنین بکنین کم کم در جهان واقع هم بروز می کنه و منجر به چنین کار‌هایی می شه.
نوارهایی که مانند یک سیال از گوشه و کنار فضا وارد می شن و پیوستار فضایی قوی ای رو ایجاد می کنن....
القای حس حرکت؛ و رازگونه‌گی از نوعی خاص.

 

طراحی می تونه احساس داشته باشه! می تونه هر بار احساساتی تون کنه :)
بیا بغلم!

 این روز‌ها، چقدر خوب باغ‌سازی می کنن این چینی‌ها. حتی تونستن با ذائقه‌های غربی‌تر هم کنار بیان و از طراحی زاهدانه خودشون به طرح‌هایی موفق با پوشش گیاهی وسیع و کاربرد زیاد عناصر جان‌دار طبیعی دست پیدا کنن و باز هم طرح‌هایی بی‌نظیر و فوق‌العاده

اگه یادتون باشه پستی رو با هم دیدیم که باغی از باغ‌های خوب چینی در دوران اخیر رو در خودش داشت. باغ هزارپل! اگه یادتون نیست می تونین این جا رو ببینین دوباره: + ، +
هم در اون پست و هم در این جا مشاهده می شه که چینی ها چه خوب تونستن با اضافه کردن رنگ قرمز در طبیعت سبز که نوعی نماد ونشان خودشونه و جزو عناصر هویت‌ساز کهن معماری خودشون به حساب میاد، و کاربرد عناصر معمارانه سبک و یا مبلمان شهری آمیخته با بافت‌های طبیعی سبز رنگ اون هم به رنگ قرمز مورد نظر، نوعی امضای معمارانه نوعی هویت جدید به باغ‌چه های این روز‌هاشون بدن...

 دوستانی که یانون دیزاین رو دنبال می کنن می دونن که من چندین بار دیگه هم به حضور و کاربرد پرده در معماری به منزله یک عنصر سازنده معماری توجه نشون دادم و حتی علاقه‌ام رو هم در این موضوع مخفی نکردم.
این کار ، این خونه با پرده های پلاستیکی مشبکی که در دو رنگ براش طراحی شده کاملا دو جنس فضای متفاوت رو در خدمت استفاده کننده قرار می ده. پرده ها در این بنا حتی حیاط مجموعه رو هم دربرمی‌گیرن و علاوه بر نماسازی برای مجموعه کیفیت فضای باز مجموعه رو خراب نمی کنن.
سوای هندسه نافرم مجموعه، طراحی حیاط مجموعه هم خیلی خوب از آب دراومده

یادتونه یه خونه‌ی یک متری رو با هم در یانون دیزاین دیدیم؟ خونه ای که عرض‌ش تنها یک‌متر بود و در فاق میون دوتا ساختمون ساخته می شد! اون زمان برخی دوستان خیلی براشون جذاب بود اما برخی به حق گفتن این یه طرحه و ساخته نشده که!

حالا این بار طرحی واقعی رو داریم که در زمینی به عرض سه متر کار کرده و خوب کاری هم ارائه داده. از سازه‌ی لخت و سبک‌ش که به نظرم ناچار پروژه بوده که بگذریم مثلا نورگیرهای حیاط پشتی‌ش یا آینه‌ای که فضای داخل رو بزرگ نشون داده و دل باز کرده کارهای جالبی بودند.

اگه کسی چنین زمینی تو مرکز شهر تهران سراغ داره خریداریم. برای آتلیه می خوایم یه دفتر بسازیم!

وقتی خون به آدم وصل می کنن، آدم اگه باهوش باشه و متوجه بشه، خیلی زمینه داره که ناراحت یا ناامید بشه. بیش از خود مریض این وقتا مثلا اطرافیان‌ش شاید بیشترتر نیاز دارن که یکی بهشون امید بده! یا با کمی ملاحت اون ها رو از حال تشویش خارج کنه.
از سوی دیگه تو هر فرهنگی یه چیزهایی نماد و نشان چیزهایی بزرگ‌تره! مثلا تو فرهنگ مسیحی اروپایی بابانوئل و مخلفاتش یادآور سال نو و شادی و هدیه و ....  این جور چیزهاست.

طراح از این دو سوی مساله استفاده کرده؛ شمایی که خون می خوای بدی، یه جوراب بابانوئلی رو پر می کنه، یه هدیه برای کسی که نیاز داره بهش.! از طرفی دیگه وقتی این اویزون می شه بالای سر یه مریض چه حالی به اطرافیان‌ش یا خودش می ده!؟ :) نگاهی قشنگ و هنرمندانه ای داشت این جناب لی!

راستی اون ها که می تونن خون دادن رو در برنامه ماهانه خودتون وارد کنین. خیلی ثواب داره! نیازش هم هست امروز در مملکت.

یه چند روزی نیستم و سفرم. اگه مشکلی پیش نیاد این چند روز به طور خودکار یانون دیزاین آپدیت می شه. میل روزانه هم همینطور

زحمت اشتراک گذاشتن پست ها در پلاس و ... دیگه به دوش خودتون.

ممنون