جریانی در میان قشر تحصیل‌کرده معماری در کشور ما وجود دارد که متاثر از آموزه‌های استادانی نظیر پیرنیا و جریاناتی نظیر قطب فنآوری معماری دانشگاه تهران و با مطالعه ترجمه‌هایی از اساتیدی مانند دکتر گلابچی و بلاخره همراه با جو صنعت‌زده امروز کشور ما, تعریف معماری اسلامی یا معماری ایرانی, اصلا بگوییم معماری بومی و فرهنگی را در ابداعات و نوآوری‌های فنی آن خلاصه می‌بینند و با وزن‌دهی به عنصر فن و تکنیک در معماری, به غیر از آن که سایر شوون معماری را کم‌تر بها می‌دهند, در پی ساخت آینده‌ای فن‌محورانه برای معماری بومی هستند. این جریان حتی با خوانش معماری گذشته ایران زمین از دریچه فن و تکنولوژی به گزاره‌هایی در مورد معماری سنتی ایرانی و شاید گاهی اسلامی می‌رسد که کلیه یا حداقل بیشتر تاثیرات احتمالی اندیشه بومی بر تولید آثار معماری را زیر سوال می‌برد.

این نوع نگاه از ابتدا یعنی قبل از آن‌که در ایران این قدر بارور شود, در میان کشورهای متمول عرب منطقه به نوعی وارداتی مستقر شده بود. نتیجه این نوع نگاه -در نوع وارداتی آن- برای کشورهای منطقه عرب ساخت و سازهای غول‌پیکر و عظیم حاشیه خلیج فارس است که محمل آخرین تکنولوژی‌های روز معماری و رکورددار بسیاری از عرصه‌های ساخت و ساز است. جالب این‌جاست که اعراب هم این نوع معماری‌های خود را اسلامی و امتداد سنت اسلام در معماری تلقی می‌کنند! معمار ساختمان مرکزی پارک علم و فنآوری قطر ادعا می‌کند که این ساختمان را بر مبنای فرهنگ اسلامی و با بهره‌گیری از فن‌آوری‌های ساختمانی آینده طراحی کرده است. ساختمانی خوش ساخت و با پهنه‌ی 12 هزارمترمربع که مجموعه‌ای پیچیده از روابط پژوهشی اموزشی را در خود جا داده است.

یکی از بناهای جدیدی که به عنوان مصداق کاربری امروزی گره‌های اسلامی در بحث از راز گره‌های اسلامی مطرح شد ساختمان برج دوحه در قطر بود که توسط ژان نوول معمار مشهور فرانسوی طراحی شده است. ژان نوول که پیش‌تر هم با طرحی مبدعانه برای مرکز فرهنگی اعراب سابقه‌ی ذهنی خوبی برای آن‌ها به جا گذاشته بود، این بار نیز با ارائه برخورد متفاوتی با شبکه‌های الگوهای هندسی اسلامی و تداخل هوش‌مندانه آن‌ها با هم به صورت یک پوسته‌ی جدا بر روی بدنه برج توانسته است آفتاب داغ قطر را در بخش‌های لازم از بنا تا حد زیادی مهار کند و در بخش‌های شمالی آن نورگیری بیش‌تری داشته باشد.

فرم نرم و منحنی برج اگر چه در افق بلندمرتبه دوحه در کناره خلیج فارس گم است اما به دلیل تفاوت هندسه آن و نورپردازی متفاوت به خوبی شاخص می‌شود. سرزمین‌های اعراب حاشیه خلیج فارس در دو دهه اخیر بهترین محمل برای به ظهور نشستن ایده‌های گران معماران اروپایی بوده‌است. به دلیل پول بدون صاحبی که معطل افتاده و به دلیل سوداهای دیده شدن و استکبارطلبی ذاتی اعراب خلیج....

 یک مجموعه اینستالیشن و چیدمان فوق العاده از هنرمندی شرق آسیایی در قطر اون هم با موضوعی عربی و سنتی.

موضوع سرابه و بیان درکی که عرب بادیه از مفهوم سراب داره. هنرمند شرقی چه خوب تونسته این مفهوم رو از منظر عرب بادیه بشناسه و در چند پرده‌ی کاملا متفاوت با بیان های گوناگون به طرق مختلف بیانش کنه. حتی با فرم هایی که فهمشون نمی کرده نظیر خط عربی به مثابه فرم برخورد کرده.