همیشه یکی از معضلات دوچرخه سوارها بوده؛ رکاب زنی در شب و در خیابون های شلوغ به طوری که همیشه ترس ندیده شدن توسط راننده های ماشین ها هست. خود من هم این معضل رو بارها تجربه کردم.
مشکل این جاست که چراغ های باطری ای یا دینامی کوچولو هیچ وقت نمی تونه امنیت خاطر لازم رو تامین کنه چون حجم نامتعارف دوچرخه با یک چراغ کوچیک به چشم راننده ها نمیاد و اون ها در کل خیلی دستشون نیست دوچرخه چند متر عقب و جلوی رکاب زن هنوز ادامه داره و ...

این اتود نوآورانه و پیش‌رو که اتفاقا جایزه مسابقه طراحی هم برده به خوبی تونسته هیکل دوچرخه رو در شب برای سایر راننده ها مشخص کنه و درکنارش به دوچرخه حال و هوایی دیگه داده

 بیاین این بار به بهانه این میلاد عزیز، یک چراغانی اینتراکتیو داشته باشیم؛ یک اینستالیشن با نور و ترکیب اون با چیزی شبیه یک ساز، یک سنتور . که با موسیقی نور کار می کنه...

عیدتون مبارک....

 نمد! چیزی که به وفور و به غایت صنعت و هنرمندی در ایران خودمون پیدا می شه اما الان سال‌هاست کسی نوآوری در تناسب با زمان در اون انجام نمی‌ده ؛ یا لااقل در سطح کاربرد شایع مردمی این مساله رخ نداده..
خیلی از صنایع دستی ما این طوری هستند. اگه از حالت یک کالای لوکس خارج بشن و بازطراحی بشن و متناسب با نیازهای عمومی بهشون نگاه بشه واقعا ممکنه کارگاه های تولید صنایع دستی خیلی خوب بتونن جاشون رو در زندگی های روزانه ما باز کنن.

چراغ مطالعه و پریز برق و دم و دستگاه مربوطه رو به طوری جا داده که اصلا انگار نه انگار که هستند. یک طراحی مینیمال و باحال!

مناسب کتاب‌خونه ها و حتی خونه ها...
از حرکتی که برای جابه‌جاکردن صفحه زده و استفاده از میله‌های تلسکوپی ظریفی که امکان قرارگیری صفحه ی چراغ رو در هر جایی می دن خیلی خیلی خوشم آمد.

:) ؛ خوب بود.

 چراغ خوابی تخیلی اتاق کودک؛

می دونین پرورش معقول خیال کودکان شاید یکی از مهم‌ترین کارهایی باشه که خوبه بزرگ‌ترها براش تلاش کنن... تا می تونین دوروبر بچه ها رو از اسباب‌بازی های بی‌ارزش مزورانه خالی کنین. کمک کنین یا فکر کنن یا تخیل!

 می دونین که در تصاویر، وقتی نور از پشت تصویر بتابه تا حدودی عمق تصویر در ذهن آدمی ایجاد می شه. برا همینه که مثلا تصاویر تخت هیچ وقت مثلا واقعیت نمی تونن رو آدم تاثیر بگذارند، چون نور از مقابل به تصویر می خوره و بازگشت می کنه به چشم می رسه...

این جا طرحی از یک نو لامپ محیطی داریم که به صورت صفحه ای تخت اولا نور رو پخش می کنه در اتاق و ثانیا به خاطر تصویرهایی که انتخاب شده، در اتاقی با ارتفاع کم احساس بودن در فضایی بلند با کاراکترهای مختلف رو برای فرد درست می کنه. طرح جالبی بود و خیلی قابل استفاده برای رفقای طراح داخلی .

 

 یه سری مبلمانی که دردل تاریکی می درخشند. برای مثلا پارک‌های بزرگ و یا جاهایی که نمی صرفه روشن نگهشون داشت اما نیازه به شاخص‌هایی که ترس رو از فضا بگیرن فکر کنم ایده های این چنین بد نباشه. مثلا تو دل پارک‌های بزرگ تهران نیمه شب‌ها گاهی حس می کنی این جا برای خیلی ناهنجاری ها مناسبه و در نتیجه برای استفاده های درست نمی شه روش حساب کرد؛ از طرفی هم نمی شه یه پارک رو روشن نگه داشت به خیال این که مثلا جلوگیری کرد از ناهنجاری ها و ایمنی داد به فضا.

این طور مبلمان ها، اگه برای فضای خارجی طراحی و ساخته بشن خوب چیزهایی می تونن باشن..
-----------------

پست چراغونی نداشتم برای این روز عزیز :) این رو چراغونی هم حساب کنین. عیدتوون هم مبارک

ساخت بی نقصی دارند این چراغ‌های محیطی اسفنجی سفالی.

فکر کنم اگه کسی همین الان در کشور خودمون به ساخت خوب یه چنین المان‌ها و مبلمان‌های شهری روی بیاره خیلی خیلی می تونه به وضعیت اسف‌باره این روزهای مبلمان شهری در شهر‌های بزرگ ایران، خدمت کنه. ساخت خوب و ایده پردازی های نو و کاربردی و متناسب نیاز داریم!!!