طراح صنعتی معروف ژاپنی این بار پا در کفش معماری کرده و بزرگ‌ترین پروژه‌ی خود را اخیرا به پایان رسانده است. شرکت نندو که کارهای‌ش را بارها در یانون دیزاین دیده‌ایم (مثلا +)، فروشگاهی چهل هزار متر مربعی را در بانکوک بازطراحی کرده است. سالن‌های فروش‌گاهی که شاید مهم‌ترین شاخصه‌شان مبل‌مان درون‌شان باشد، مورد مناسبی هستند برای یک طراح مبل‌مان که استعدادهای معماری خود را نیز بسنجد!. این مجموعه‌ی فروش‌گاهی با داشتن چندین سالن مجزا که هر یک مختص یک نوع کالا است، با کانسپت‌های متفاوتی طراحی شده‌اند. نندو سعی کرده که معماری را توسط جدار‌ه‌ها به مبل‌مان متصل کند و به نظر می‌رسد که در این موضوع موفق نیز بوده است. خلوص، هندسه‌ی منتظم و البته شفافیت فضاها در غالب‌ این اتاق‌های فروش‌گاهی دیده می‌شود. طراحان سعی کرده‌اند که این ویژگی‌ها را در جداره‌ی بیرونی فروش‌گاه نیز به نمایش‌ بگذارند که مکعب‌های معلق در جداره‌ها، این نقش را به خوبی ایفا کرده‌اند. 

به نظر می‌رسد که ماهیت موزه‌ای این فضاها بر ماهیت فروش‌گاهی‌شان غلبه پیدا کرده است و شاید همین موضوع جذاب موجب شده که رسانه‌های زیادی در یکی دو روز گذشته به این کار بپردازند.

تاگلیاونی عکاس، نقاشی‌های رنسانسی برونزینو را با تکنولوژی‌های ام‌روز به شیوه‌ای متفاوت بازسازی کرده است. برونزینو که جزو نقاشان تکلف‌گرای رنسانس به شمار می‌رود، در شماری از نفاشی‌های خود پرتره‌هایی از اشراف و شخصیت‌های معروف آن دوره را تصویر کرده است. تاگلیاونی در یک بازسازی کامل، با پوشاندن لباس‌هایی خاص، گریم چهره و فیگورهایی سرد و خیره، چند تن از انسان‌های قرن شانزدهمی را زنده کرده و این بار نه در قالب نقاشی که از لنز دوربین تصاویر آن‌ها را ضبط کرده است. پوشش‌های جالب توجه و البته کامل این زنان و مردان اروپایی، به نوعی دست‌مایه‌ی دست‌کاری‌های کامپیوتری او شده است تا با اغراق در ابعاد لباس‌‌ها، کشیده‌گی کاریکاتورگونه‌ی بدن سوژه‌ها را قابل باور سازد.

یکی از دوستانمان لباسش را جا گذاشت؛ و رفت.

مگر در آسمان چه دید که نتوانست بماند؟! شاید خودش را. حتما در این عمر کوتاه آن قدر زیبا شده بود، که وقتی فرشتهﺍی آینهﺍی را در برابرش گرفت، از دیدن خودش به وجد آمد؛ و لباسش را که پرواز را برایش دشوار ﻣﻲکرد، فراموش کرد. 

ای کاش ما هم مانند او زیبا شویم؛ و آمادهﻯ پرواز در آسمانﻫﺎ.

او، که سعی ﻣﻲکرد نشان دهد ما ﻣﻲتوانیم، پاداشش را گرفت؛ نشانش دادند، که ﻣﻲتواند؛ و توانست مرز آسمانی بلندتر را درنوردد.

اما یک روز، او دوباره بازﻣﻲگردد. و امیدوارم در آن روز همهﻯ ما بتوانیم.

گاهی با ایده‌هایی ساده می‌توان بسیاری از چالش‌های طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده‌ است که با یک ورقه‌ی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته می‌شود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه‌ نواری را هم‌چون نوار موبیوس پیچانده‌اند و از آن جالباسی‌ای ساخته‌اند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ می‌شود و قابلیت نگه‌داری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی می‌توانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودن‌ش می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.

شرکت در امور خیریه، یکی از راه‌های خوب هم‌دردی در دنیای پر از درد امروز و یکی از راه‌های جلب نظر خداوندی است و خیریه‌ها به عنوان بانیان این کار معمولا سعی در جلب مشارکت بیش‌تر مردمی دارند. استفاده از ابزار هنر در راه جلب مشارکت مردمی نیز یکی از کارآمدترین راه‌های تبلیغاتی امور خیریه است. اگرچه در داخل کشور این استفاده از هنر هنوز متداول نشده است و تنها معدودی از خیریه‌ها در راه جلب مشارکت مردمی هنرورزی می‌کنند اما در جهان معاصر این مساله بسیار متداول است.

شاید گاهی باید مخاطب متوجه بشود که کمکی که می‌کند یا وجهی که می‌پردازد گاهی چه خیرهایی در پی دارد و به مصارفی می‌تواند برسد؛ شاید این طور راحت‌تر هم بتواند کمک کند. خیریه کاریتاس برای ترویج خیریه و تحریک مخاطب به کمک‌های نقدی راه‌کاری هنری اتخاذ کرده است. کافی‌ست اسکناس خود را به امری خیر تا بزنید تا عشق، سرپناه و لباس و غذا و اسباب‌بازی و ..... برای محرومین شود. کافی‌ست آن را به خیریه‌ها بسپارید تا با تا کردن آن‌ها، به جای اعتباری مالی یک هدیه دوست‌داشتنی به نیازمندان بدهند.

عکاس جوزف فورد با ایجاد تقابل‌های هوش‌مندانه میان منظره‌هایی هوایی از مراکش و سیسیل با بافت پارچه‌ها و لباس‌ها و برخی اشیای تجاری چند برند مشهور اگرچه به منظور تبلیغاتی، اما درکی نو و متفاوت به جغرافیا و جهان را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. تصور این که یک صحرای سوزان در مقیاس وسیع‌ش با چین و چروک‌های ساده‌ی یک پلیور زمستانی شباهت‌های فرمی جدی دارد در کنار همه نظریات ریاضی‌وار فرکتالی و .... ناگهان جهانی ساده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جهانی که در عین گستردگی و گوناگونی انگار سادگی عجیبی بر آن حکم‌فرماست....

سباستین ماگنانی عکاس سوئدی در اقدامی جالب با کنار هم گذاشتن تصویر برخی افردا و سگ‌های‌شان در کنار هم و با پوشاندن پوشش و مویی یک‌سان بر تن هر دو سعی کرده نگاه مخاطب را به سمت ویژگی‌های مشترکی که میان یک کارکتر و سگ او وجود دارد جلب کند. در مورد وجود یا عدم این گونه شباهت -برای این که به کسی برنخورد- تنها بگویم که در متون دینی داریم: آدمی با چیزهایی که دوست داشته و با آن‌ها خو گرفته محشور خواهد شد. با حقیقت آن چیزها.... پس در انتخاب هم‌نشین و قرین و در تمام دوستی‌های‌تان سبک و سنگین کنید.

در آغاز این ماه رمضانی بد نیست در حاشیه این پست بگویم که صورت حقیقی ما برآیند هم‌نشینی‌ها و دوستی‌های ماست. چیزهایی که هم‌نشین ما هستند بر چهره ما -چهره حقیقی ما- اثر می‌گذارند... می‌گویند عرفایی هستند و بوده‌اند که صورت‌های حقیقی آدم‌ها  را به اذن خدا گاهی می‌دیده‌اند. نقل می‌کنند این وقت‌ها سخت بوده برای‌شان ارتباط گرفتن با مردم و جامعه... به علت کثرت صور حیوانی.....

خلاصه یک نهیبی به خودمان بزنیم. بازنگری کنیم پیرامون‌مان را..... 

پرتره‌ی حیوانات وحش تلاشی برای تطبیق پرتره‌های حیوانات با پوشش‌های انسانیه که به دنبال تطابق شخصیتی میون تصور ما از این حیوانات و پوشش‌هایی خاص می‌گرده. امیدوارم به کسی برنخوره :) به خصوص اگر پوشش کارکتری رو مطابق با پوشش خودش بیابه!

بچه‌تر که بودیم بازی با دکمه‌های رنگی صندوق‌چه مادربزرگ یکی از خوشایندترین بازی‌های ما بود؛ دسته‌بندی هم‌رنگ‌ترها و مقایسه‌ی میون شکل و اندازه و بافت و .... دکمه‌ها اون زمان عناصری افسانه‌ای بودند! :)

خوش ذوقی این هنرمند در جداسازی و ترکیب‌ هوش‌مندانه این دکمه‌ها به وسیله‌ی آویز اون‌ها در رشته هایی تسبیح وار (درست شبیه پرده‌هایی سنتی که از اسپند رشته شده ساخته می‌شن) به ساخت مجسمه‌وارهایی زیبا و متفاوت انجامیده