به تازگی تو رسانه‌های دیزاین و تکنولوژی خبری منتشر شده که در اون ادعایی عجیب مطرح شده. گرچه هنوز معلوم نیست این ادعا تا چه میزان به واقع نزدیکه اما طرح‌ ایده ش هم شنیدنی و دیدنیه.

موضوع بر سر روشیه که گویا به لحاظ نظری روشی معتبره و به عنوان "مخفی‌ کردن کوانتومی" مشهوره که اساس‌ش بر خم‌کردن امواج نور از سطح جسم و انحراف دادن اون‌هاست که منجر به عدم تشکیل تصویر از جسم می‌شه. البته روش به لحاظ نظری کلی حرف و حدیث و محدودیت و مقیاس‌بندی و ... داره اما حالا یک شرکت امنیتی کانادایی که بر روی روش‌های استتار کار می‌کنه ادعا کرده تونسته این روش رو در مقیاسی کاربردی تعمیم بده و به تولید ردایی نامرئی کننده مثل شنل معروف هری‌ پاتر موفق شده.

البته به ادعای رسمی خود شرکت تصاویر منتشر شده فوتوشاپی هستند اما شرکت مذکور گویا گفته به لحاظ مسائل امنیتی و لو نرفتن ایده این گونه تصاویر کانسپت رو منتشر کرده

نظر شما چیه؟ این حرف‌ها گزافه و لافه یا صحبت از درنوردیدن افقی جدید در علم و تکنولوژی به گوش می‌رسه؟

چند دهه آغازین قرن بیستم مصادفه با جنبش مدرن در معماری؛ جریانی که ناگهان در پی نیازی محسوس و به پشتوانه ی یک قرن تلاش‌های فنی و ایدئولوژیکی، ناگهان با خلق آثار معماری متفاوت و بزرگ نام خودش رو در جریان‌ها و مکاتب هنری معماری تاریخ ثبت کرد.

از خیلی اخبار و اطلاعات و اسناد می شه متوجه شد که بشر در این سال‌ها به شدت جوزده و تحت تاثیر دست‌یافته‌های خودش بوده به طوری که فکر می‌کرده دیگه کلید تصرف در طبیعت و خدایی بر زمین رو به دست آورده؛ و چه زود این وهم و خیال پایان پذیرفت؛ جنگ های جهانی، بحران نفت نیمه دوم قرن، انقلاب اسلامی ایران، فروپاشی شوروی و بن بست امپریالیسم جهانی.....

این چند قطعه عکس رو از یکی از سایت‌های خاطرات تصویری اون‌ سال‌ها براتون انتخاب کردم. 

معماران بزرگی که در جشنی تفریحی، از سر ذوق‌زدگی، لباس‌هایی به شکل بناهای بزرگی که ساختند پوشیدند. امپایراستیت و سایر برج‌های بلند نیویورک. آدم در عین طنز بودن، احساس می کنه دارن یک مناسکی انجام می دن.

این اینستالیشن که در ابعاد معماری و حتی در ابعاد شهری انجام شده  تنها عمری پنج دقیقه ای داشته .

ساختمانی در شرق لندن انتخاب شده تا نمای اون با حدود 10000 یعنی ده هزار لباسی که دورریخته شدن اما سالم هستن و قابل استفاده ، پوشش بشه. کل اثر پنج دقیقه به نمایش درآمده و بعد هم جمع شده. طبقه هم کف این ساختمان هم یک مغازه قرار داره و نام Shwopping هم به کنایه داره معنای اثر رو تکمیل می کنه

بعضی آدم ها هستند که "شخصیت"شون و تمام "هویت"شون رو از لباس‌هاشون می گیرن. این طور آدم ها اصلا بعید نیست برای "خوش تیپ"‌تر شدن گاهی تا هزینه ای معادل زندگی دیگری رو حتی خرج ظاهر بی ریخت و قواره و سرتاپا فقرشون بکنن.... فارغ از اون که در مقابل جلال و عظمت الاهی هیـــــــــــچ چیزی نیستن....

بعضی آدم ها فقط لباس‌ن..... فقط لباس.

ایشالا که از این آدم ها نباشین. اگر هم هستین، چشم‌هاتون رو بشورین.... جور دیگر ببینین.

شاید حتی کم اهمیت‌ترین جزو وجود شما لباس شما باشه...

--------

از این مجموعه خوشم اومد! هم به خاطر ملاحتش و هم به خاطر اون که کمی در مورد لباس به فکر واداشت من رو...

 

سال‌ها پیش اما زمانی که مدت‌ها بود که دیگه تا حدودی خودم انتخاب می کردم چی باشم و چی بپوشم، حوالی سن و سال راهنمایی، در بازدیدی که از مدرسه دارالفنون داشتیم، یک کتیه کاشی‌کاری به قدری روی من تاثیر گذاشت که تا امروز گاهی مثل ذکر مدام با خودم تکرارش می کنم.

"هر چیز که در جستن آنی، آنی...."

به نظرم جز این نیست؛ و اگه این طور باشه بچه های معصوم و کوچیک چه تقصیری دارند که در سنینی که هنوز توان جسمی لازم برای جستن فعال چیزی که طلب واقعی‌شونه رو ندارن؛ گرفتار گرایش‌ها و هواهای خانواده هاشون می شن و به سمت چیزی شدن سوق داده می شن... و گاهی اون چیز خیلی خیلی خیلی پایین تر از چیزیه که واقعا می تونستن باشن! تو این نوروز دوباره این درد دل سر باز کرد؛ بچه هایی دیدم که خانواده هاشون کوتاه قامت تر از خودشون بودند و در حال کوتاه قد بار آوردن اون ها بودند!

شما رو به خدا بچه هاتون رو به چیزی کم‌تر از اون که می تونن باشن وادار نکنین و نگاه اون‌ها رو در چیزهای کم‌تر از حقیقت‌شون محصور نکنین.
بچه های شما می تونن بزرگ‌ترین اولیای خداوند رحمان باشند....
اگر دست از سر‌شون بردارین!

از این ایده خیلی خوش‌م اومد. تایپوگرافی ظرفیت های فراوانی داره و این تنها به وادی گرافیک محصور نیست.
به نظرم چنین رخت‌آویزهایی به مراتب بهتر از فرم‌های مدرن مرسوم هستند و در کارایی شون هم کمی از اون ها ندارند...