شطرنجی برای معماران انگلیسی. شطرنجی که مهره‌های آن را آسمان‌خراش‌ها و بناهای معروف شهر لندن هستند. یان فلود و دوستان‌ش با تغییر مهره‌های بازی سنتی شطرنج به شکل بناهای آیکونیک لندن به نوعی تصویر این نمادها را در قالب بازی ساده‌ای در ذهن مخاطب تثبیت می‌کنند.

حالا بی‌راه هم نیست بگویند این بازی مشهون از نمادهای فراماسونی شده است. به هر تقدیر Free-Masoner‌ ها بنایان و معمارانی بودند و چنین بازی را به خوبی می‌تواند بازی روزانه آن‌ها باشد.  

لسیا ورلینگیری، طراح آلمانی، برای تبلیغات سطح آشغالی از محصولات شرکت وایپ اقدام به پوشاندن لباس‌های معروف یکی از طراحان مد آلمانی به تن این سطل آشغال‌ها کرده‌است. این پروژه که به شباهت از کلمه فشن Fashion و در ترکیب آن با کلمه لاتین آشغال، Trashion Bins نام دارد شاید به معنایی صریح زیبایی این سطل آشغال‌ها را با زیبایی ستارگان مد مقایسه کرد‌ه‌است. اما شاید چندان هم بی‌راه نباشد اگر جور دیگر نگاه کنیم. به هر تقدیر این مقایسه می‌تواند دوطرفه باشد.

ساختمان قصر بلورین جوزف پاکستون، در هایدپارک لندن، ساختمانی جریان‌ساز و متفاوت در دوران مدرن است که به نوعی شروعی بر نهضت مدرن در معماری سال‌های ۱۸۵۱ محسوب می‌شود. پاکستون گل‌خانه ساز! در طراحی این ساختمان که غرفه‌ای در اکسپوی آن‌ سال بود با ابداع سیستم سازه‌ای گل‌خانه‌ای در کاربردی معمارانه و عظیم و با ساختاری تمام مدولار و صنعتی متشکل از قریب به ۱۸ هزار قطعه شیشه‌، ذهن خیلی‌ها را نسبت به معماری تغییر داد و جرقه‌های متعدد نوآوری صنعتی و فضایی را در معماری مدرن ایجاد کرد. قصر بلورین فاصله میان فضای داخل و خارج و کاربری‌های خارجی و داخلی را درنوردیده بود و یک فضای بزرگ شهری را در قالب یک فضای یک‌پارچه معماری ارائه داده بود.

به بهانه یاد و اشاره‌ای که در جلسه ۱۹ تیرماه حلقه هنر در حاشیه حلقه تحلیل طرح غرفه ایران در اکسپوی ۲۰۱۵ میلان اثر مجید ادب از این غرفه عظیم شیشه‌ای شد، بد ندیدم این مجموعه سند کم‌تر دیده شده از قصر بلورین را این‌جا منتشر کنم.

درست آوریل 1889 میلادی بود که در نمایشگاه جهانی پاریس، مهندسی فرانسوی  به نام ایفل، برجی فلزی رو دقیقا در قلب شهر پاریس بنا کرد که اعتراض همگان رو برانگیخت. در اون سال‌ها هنرمندان و نویسندگان شهر نامه‌های سرگشاده‌ی بسیاری رو به مسئولان نمایشگاه نوشتند که «این برج مسخره، سرگیجه‌آور و بی‌مصرف که مانند دودکش غول پیکر کارخانه‌های صنعتی‌ست»(تاریخ معماری مدرن ، لئوناردو بنه ولو ، صفحه 190) رو از شهر پاریس حذف کنید. اما خب بعد از تمام شدن این نمایشگاه مثل این که اکثر مخالفین نظرشون رو تغییر دادن و این غول آهنی رو به عنوان نماد شهرشون پذیرفتن و به این ترتیب این بنا تا به امروز هم پا برجاست.

اما شاید تا به حال کسی از ما خبر نداشت که پس از ساخت ایفل در پاریس، انگلیسی‌ها هم تصمیم داشتند در رقابت با فرانسوی‌ها، برجی فلزی بلندتر از ایفل بسازند!

ماجرا از این قرار بوده که در سال 1890 میلادی مسابقه‌ی بین المللی طراحی برج لندن برگزار می‌شه و تعداد زیادی طرح از نقاط مختلف جهان به دست داوران می‌رسه و در نهایت طرح شماره‌ی 37 (اولین تصویر) که فقط حدود 65 متر بلندتر از ایفل بوده، برنده‌ی مسابقه می‌شه. اما خب در اون زمان هزینه‌ی ساخت این برج با این همه آهن بسیار بالا می‌ره و در نتیجه مسئولین پروژه نمی‌تونن از پس هزینه‌های ساخت بربیان و ساخت پروژه متوقف می‌شه. ولی خب انگلیسی ها امسال یعنی در ماه مارس 2012 بالاخره به آرزوشون رسیدن و برج حدود 310 متری The Shard اثر معمار معروف ایتالیایی Renzo Piano رو در شهر لندن افتتاح کردن.

در این پست تعدادی از تصاویر طرح‌های این مسابقه در سال 1890 به نمایش در اومده که حال و هوای معماری اواخر قرن 19 که اوایل شکل‌گیری معماری مدرن هم هست، رو به خوبی نشون می‌دهند.

کانال‌های تاسیساتی محصول سال آغازین قرن نوزدهم در اروپا هستند. اون زمان که صنعت و ابزار در مدت اندکی چنان رشدی رو تجربه کرد که دخل و تصرف در طبیعت به منظور کسب سود بیشتر امری طبیعی شد.

بعدها هم در طول این دویست سال، ساخت مترو و آب‌راهه ها و شبکه فاضلاب و ..... کم کم زیر شهرهای ما یک ساختار متفاوت و یک‌پارچه ایجاد کرد؛ انگار که شهرهای ما روی شهری دیگه بنا شده باشند.

استیو دانکن، با جستجو در این شهر زیرزمینی در نقاط مختلف دنیا نظیر نیویورک، لندن، مسکو یا حتی پاریس. تصاویری دیدنی و متفاوت پیش چشم ما آورده... تصاویری که پشت پرده شهرهای ما، حتی پشت پرده تمدن اخیر دنیا هستند به نوعی!

 در حاشیه ی بازی‌های لندن این مجسمه های آینه و نور پنج و خورده ای متری نصب شده بود!
جالب بود.

 

برای نهادینه کردن فرهنگ کتاب خوانی در بین بچه هامون هیچ چیزی بهتر از درگیرکردن اون ها با مقوله کتاب و بازی ایجاد کردن با کتاب و کتاب خوانی نیست. یقینا از میون بچه‌هایی که کتاب‌خونه ها و کتاب فروشی ها در ذهن‌شون ایجاد خاطره کنه می شه انتظار نسلی دانا و اهل مطالعه و دانش داشت.

در طرح این ماز، هنرمندانی برزیلی در مرکز لندن با 250 هزار کتاب، سعی کردند تا فضایی خاطره انگیز و مهیج با قابلیت کشف لحظه به لحظه برای بچه ها ایجاد کنن. کاری که یقینا در آینده برخی از این بچه ها تاثیر شگرف خواهد گذاشت.