معروف است که رشته‌ی معماری رشته‌ی گرانی است و شاید خیلی‌ها به سبب همین بالا بودن هزینه‌ی تحصیل، قید اننخاب آن رابزنند. طرح «بسته‌ی معماری» از همین جا به ذهن مورتا رسید و او برای پایین آوردن هزینه‌ی ماکت‌های نمونه برای ارائه به کارفرما،‌ قطعاتی قابل بازیافت درست کرد که سال‌ها بعد تبدیل به محصولی با نام «آرک کیت» شدند. قطعات لگومانند این مجموعه، ضخامتی واقعی در مقیاس خود دارند و به کار طراحان حرفه‌ای، دانش‌جویان و حتی اهداف آموزشی و سرگرم‌کننده هم می‌آید. البته این بسته‌ها حاوی قطعات سفیدرنگ هستند و برای افزودن بافت به نما، می‌بایست فایل‌های مخصوص را پرینت کرد و روی آن‌ها چسباند.

با وجود همه‌ی این تسهیلات برای ساختن ماکت، به نظر شما کفه‌ی ترازو به سمت کدام یک سنگینی می‌کند؟ یک ماکت قابل لمس یا یک مدل کامپیوتری مجازی؟

مساله بازیافت دیوایس‌های قدیمی و تاثیرات مخرب قطعات الکترونیکی بر طبیعت به حدی جدی شده است که چندی پیش توسعه و تحقیق موتورولا به فکر کار بر روی پروژه‌ی موبایلی مدولار افتاد. پروژه‌ای که بعد از مدتی به کل متوقف شد اما حالا پس از خرید موتورولا توسط گوگل دوباره به جریان افتاده است. مساله از آن‌جا شروع شد که دیو هاکینز دانش‌جوی طراح آلمانی، با ارائه‌ی ایده‌ای از یک دیوایس مدولار قابل تعویض یک اکوسیستم برای دیوایس‌ها را ارائه می‌دهد که به جای دورریز شدن، قطعات آن‌ها جابه‌جا می‌شوند. با طرح این فکر اولیه که چندی پیش‌تر توسط شرکت موتورولا هم در قالب یک پروژه‌ی متن باز -مانند اندرویدی فیزیکی!- پیگیری می‌شد، پروژه‌ی آرا شرکت موتورولا را رقم زد که اکنون نیز توسط موتورولای جدید در قالب پروژه‌ای مستقل مانند آن‌ سهمی که عینک گوگل به خود اختصاص داد، در جریان است.

در واقع شما موبایل یا دیوایس کاملی از بازار نمی‌خرید. شما قطعات خودتان را و نیازهای خودتان را می‌خرید و بر روی هم به سادگی بازی لگو سوار می‌کنید. دیوایس مختص به خود را خواهید داشت و با فروش هر قطعه و تعویض آن دیوایسی جدید. این واحدهای کوچک اولیه هم هیچ‌وقت بازیافت نمی‌شوند و با تعویض شدن در دیوایسی جدید به کارگرفته می‌شوند. به نظر در جهان مصرفی امروز که دیگر حتی باطری قطعات الکترونیکی را هم نمی‌توان تعویض کرد و به محض کوچک‌ترین خرابی‌ها ناچار به عوض کردن وسیله هستیم، این پروژه‌ به شدت انسانی و طبیعی است.

از این طراح مدتی پیش در فضای اینترنت ایده لگوهای شیشه‌ای مطرح شد و نمونه‌هایی کوچک هم از ترکیب‌هایی که به دست آورده بود، عرضه شد. در تلاشی متفاوت که گامی به جلو در توسعه این طرح از جناب طراح به حساب می‌آید، توبیاس توستسن با ترکیب ۷۰۰۰ واحد لگوی طراحی شده‌ی شیشه‌ای لوستری برج گونه درست کرده که به نحو سحرآمیزی در ترکیب با نور و شکست‌های آن جلوه می‌کند.

بازنشر :‌ در یکی از سایت‌های دیزاین به پستی برخوردم که مجموعه ۵۵ پوستر تبلیغاتی شرکت LEGO با سیاق همین پوسترهای انتزاعی این پست رو گذاشته بود. حیفم آمد اون‌ها رو هم براتون نذارم و بنابراین پست «فقط تصور کن» رو بازنشر می‌دم.

برخی از این پرده‌های جدید انتزاع برخی آیکون‌های تمدن مدرن هستند که در سینما یا سایر هنرهای عصر اخیر باید جست‌وجوشون کردن

------------

تبلیغات هوش‌مندانه‌ و البته هنرمندانه غالبا در پس بالا رفتن درجه‌ی انتزاع به دست میاد. وقتی طراح اون‌قدر بتونه انتزاع رو بالا ببره و از اشاره مستقیم فاصله بگیره که انگار داره امری بدیهی رو برای ما تبلیغ می‌کنه و انگار در پی کشف و ارائه وجوهی کشفی و شهودی از اونه. این طور بیان‌ها مخصوصا در مورد پدیده هایی که به نوعی آیکون هستند و در پس خودشون معناها و زمینه‌های زیادی رو در ذهن ایجاد می‌کنن، موفق‌تر به ظهور می‌رسه

اسباب‌بازی افسانه‌ای لگو یک هم‌چین جایگاهی داره. نماد و نشانه‌ای از جزئی‌ترین واحد خلق و نوآوری و اشاره‌ای به هر چیز. چرا که هر چیز رو شکل خواهد داد. به این ترتیب طراح برای تبلیغ چنین کالایی به چنین انتزاع عالی دست پیدا می‌کنه و فرصت تخیل و تصویرسازی رو به ذهن مخاطب می‌سپاره تا در تجربه کشف هنرمندانه اون دخیل بشه.

 این منظره های عجیب از حرکت جوهر در درون آب و نگاه هنرمندانه جناب  Alberto Seveso به دست آمده....
اون کار آخر، یعنی اضافه کردن کاراکتر واقعی به کارها که دیگه فوق العاده بوده.

انگار....
انگار چی؟

مدت‌هاست دارم به این اتود فکر می کنم؛ به این که چرا ما خونه هامون رو درست مثل لگوهای اسباب بازی نمی سازیم؟‌با قطعاتی بزرگ‌تر و متنوع تر اما بدون سازه های چنانی فولادی و بتنی ؛ بدون مسیرهای غیرقابل بازگشت ساخت و ساز. مثل یک بازی؛ یک عمل شادی آور. چرا خود افراد خانواده نتونن با هم‌کاری هم خونه شون رو بالا ببرن؟
نه که جواب این چراها و نشدن ها رو  ندونم ها! اما همون نگاهی که برای من امروز به این چراها پاسخ می ده، همون نگاه می گه : "می شه! "

این لگوهای زیستی طبیعی داغ دلم رو تازه کرد.

لگوهای معماری: طراحی اسباب بازی و سرگرمی
یانون‌دیزاین - رقیه رسول‌زاده (کارشناس معماری؛ دانش‌گاه هنر)

----------

تفاوت نگاه ها به دوران کودکی در کشور های مختلف جهان و تاثیر آن بر شکل گرفتن الگوهای تربیتی فرزندان می تواند زمینه خوبی برای طراحی کتاب های داستان و ساخت اسباب بازی ها فراهم کند.

درسته این گل‌خانه به مثابه یه اثر هنری در یک برنامه‌ی فشرده‌ی نمایشگاهی اجرا شده و شاید هنوز زمینه‌ی صنعتی و تولید انبوه چنین چیزهایی فراهم نباشه پیرامون ما، اما وااقعیت اینه که لگو و منطق‌ش با تجربه‌ای که تا به امروز در عالم پس داده خیلی خیلی ظرفیت‌های معمارانه داره. به لگو و مهم‌تر از اون منطق لگو که ساخت و طراحی رو هم با خودش به همراه داره، باید به دید چیزی بیش از یک اسباب بازی نگاه کرد.