وقتی داریم یک خرید ساده انجام می‌دهیم تا چه افقی را می‌بینیم؟ آیا وقتی یرای کودک‌مان یک شکلات می‌خریم تصور داریم که این خرید ما آسمان آبی را ممکن است از کودکان یک ملت بگیرد؟ دیدن سرانجام چیزها، کار حکیمان است.

خانه طراحان انقلاب اسلامی، با انتشار چند پرده گرافیکی و نسبت دادن تشابهات تصویری چینش بلوک‌های بتنی عظیم دیوار حائل منحوس اسرائیلی در نوار غزه با برخی محصولات چندملیتی، سرانجام پولی را که برای خرید این طور کالاها مصرف می‌شود به چشم مخاطب بیاورد.

فردا روز خدایی قدس است؛ روز فریاد مظلومین جهان بر ظلم چندهزاره متروک..... حتما این روزها از دیدن جنایت‌های وحشیانه‌ی رژیم اشغال‌گر و کودک کش صهیونی دل شما هم به درد آمده است... خب چه می‌توان کرد؟ حداقل چیزی که از دست هر آزاده‌ای برمی‌آید کمک نکردن به این وحشی‌گری‌های اسرائیل است. خب طبعا اگر بدانیم پولی که در راه خرید بعضی چیزها مصرف می‌کنیم مستقیم یا غیرمستقیم تبدیل به گلوله‌هایی به سوی کودکان غزه می‌شود، آزادمردانه آن کالاها را تحریم می‌کنیم. 

طراحان خانه طراحان انقلاب اسلامی، در آستانه روز عزیز قدس، سعی کرده‌اند تا با روی‌کردی فانتزی، روی دیگر خرید کالاهای صهیونیستی را در قالب پوسترهایی تبلیغاتی نشان دهند. بدون توجه خاص به چند شرکتی که طراحان در پوسترها به آن‌ها توجه داده‌اند، باید گفت بیش‌تر شرکت‌های چندملیتی جهانی به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم در توسعه اقتصادی رژیم اشغال‌گر موثر هستند و وقتی به آن سوی خرید‌های‌مان توجه بیش‌تر کردیم شاید انگیزه‌های دیگری تمایلات مان را جهت بدهند....

مظلومان عالم، به خصوص مظلومان فلسطین مظلوم، فردا از ما پرسش خواهند کرد....

همان‌طور که همه خوب در جریان هستیم نتیجه نرمش‌های رفتاری دولت جدید و برنامه دیپلماتیک ما با دنیا چیزی جز رجزخوانی دوباره دنیای استکبار برای انقلاب اسلامی و ایران عزیز نبوده است. چه به تاریخ و عبرت از آن معتقد باشیم چه معرفت خود را از عقل و اندیشه بگیریم و چه کتاب وحی و کلام اهل وحی را مدنظر داشته باشیم باید خوب بدانیم که استکبار تنها زمانی شر خود را از سر مستضعفان عالم کم خواهد کرد که محکم جلوی آن بایستی و پوزه‌اش را به خاک بمالی... و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض..... کار دیپلماسی، همین نشستن و نرمش‌ نشان‌دادن و گفت‌گوست و امیدواریم که تیم دیپلماتیک ایران و دولت دکتر روحانی، عزت و شرافت ایران اسلامی را تمام هم و غم خود بداند و قدمی از آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی ایران کم نگذارد. اما در یک مملکت همه لازم نیست دیپلمات باشند. مثلا رهبر انقلاب یک بار گفت من انقلابی‌ام من دیپلمات نیستم، یعنی حتی شاید رهبر یک نظام هم لازم نباشد عهده‌دار امر دیپلماتیک باشد. در این میانه که حتی دیپلمات‌های امریکایی وظبفه‌ی سخن‌گویی وزارت جنگ را به عهده گرفته‌اند و حداقل با پز فاتحانه مدام برای ایران خط و نشان می‌کشند، چرا طراحان ما انقلابی نباشند و حتی با پروپاگاندا جواب این حجم عظیم پروپاگاندا را ندهند؟ طراحان آتلیه موجود در خانه‌ طراحان انقلاب اسلامی با طراحی چهار پرده خوش تکنیک و انتخاب جمله‌ای از رهبری انقلاب، به خوبی جواب این گنده‌گویی های غربی-امریکایی را داده‌اند. آخر دنیا باید بفهمد با ملتی انقلابی و پرانرژی طرف است... ما مردان نبردیم.

از منظر نقد، می‌خواهم به بهانه این مجموعه در مورد عنوان‌بندی و لی‌اوت چند نکته بگویم. با وجود صراحت کلام و زیبایی بصری مجموعه، لی‌اوت و عنوان‌بندی هر چهار اثر دارای محتوای کلامی زیاد آن هم به صورت فشرده  و کوچک است که با توجه به انتشار اثر در فضای وب، کارکرد کم‌تری دارد. اگرچه این گونه‌کارها جنبه و کارکرد داخلی نیز دارد اما با توجه به کارکرد بین‌المللی آن به نظر توجه دو چندان به لی‌اوت انگلیسی و سعی در انتشار جهانی این گونه کارها بسیار مهم است. عنوان و شعار انگلیسی نباید حداقل غلط املایی داشته باشد که امیدوارم این توجهات دقیق‌تر و جدی‌تر پیگیری شود.

مجموعه پوسترهای «بیداری»، با موضوع مقاومت و پایداری جهانی، اثر حسین یوزباشی، در دهمین جلسه حلقه هنر، ارائه شد. پوستر‌هایی که هرچند به لحاظ تکنیکی در تراز قابل قبولی هستند و حاوی پیام‌های مشخص ضد امپریالی و ضد استکباری اما آن‌گونه که در جلسه گفته می‌شد دارای پرده‌های ایهام و کنایه و لایه‌های نهان پیام نبودند و بیش‌تر به همان فریاد رسایی شباهت داشتند که خود هنرمند نیز در تعریف پوستر گفته بود.

به بهانه این پوسترها -و از آن‌جا که این‌ها کم‌تر از این مشکل برخوردارند- یک نکته‌ای در مورد گرافیک مبارزاتی این سال‌های انقلاب اسلامی و جوانان‌ش بگویم. در دوران اخیر خیلی زیاد شاهد جریان تولید آثار گرافیکی مبارزاتی بر علیه غرب و اسرائیل و ... هستیم که غالبا نیز خودجوش و با ترازهای مختلف سواد هنری تولید می‌شوند. نفس این حرکت‌های خودجوش و دغدغه‌مند را باید بسیار ارج گذاشت. دو موضوع این‌میان وجود دارد که لازم است مورد توجه قرارگیرد. بخش زیادی از بدنه موثر در این جریان از سواد کافی هنری برای تولید آثار فاخر برخوردار نیستند که به نظر وظیفه دوچندان بر دوش هنرمندان کارکرده و تحصیل‌کرده و دغدغه‌مند برای پرورش این گروه وجود دارد. چه این که اغلب این گروه نیز در سنین انتخاب تحصیلات آکادمیک و سال‌های پایانی دوره دبیرستان قرار دارند.

دو دیگر ادبیات فحاشی و بی‌پروایی‌های ناروایی ست که در برخی از این آثار وجود دارد. این‌ یکی تنها و تنها با یک جریان آگاهی بخش و مطالبه‌گر قابل حل است که نسبت به توهین‌ها و بدگویی‌ها واکنش نشان دهد و آثار ارزش‌مند را به درستی بشناساند. در میان کارهای یوزباشی کم‌تر فحش مشاهده می‌شد-هر چند وجود داشت - و این یعنی می‌شود بدون بی‌پروایی هم مبارزه کرد.....  

انجمن اسپانیایی NAAR که مجمعی برای مبارزه علیه خشونت با کودکان است در تبلیغاتی متفاوت هم‌زمان دو پیام برای کودکان و بزرگ‌سالان در یک تصویر واحد ارائه داده است. در این تصویر که پرتره‌ای از یک کودک است، با استفاده از فن‌آوری خاصی در ارائه تصویر، بخشی وجود دارد که تنها توسط افرادی با  قد ۱۳۵ سانتی‌متر و یا کم‌تر، یعنی (معمولا)  کودکان قابل مشاهده است. دیده شدن این بخش موجب می‌شود تا بر روی تصویر پرتره‌ی کودک آثار زخم و خون‌ریزی ناشی از بدرفتاری اضافه شود و در کنار آن نیز یک شماره تماس برای اورژانس اجتماعی مخصوصی که می‌تواند به این‌گونه مسائل رسیدگی کند، درج شده است.

در واقع کودکان تصویری متفاوت از بزرگ‌ترها مشاهده می‌کنند که در آن ضمن هم‌زاد پنداری با کودک مورد خشونت واقع شده از آن‌ها خواسته می‌شود تا در صورت برخورد با این ‌گونه موارد با شماره تلفن انجمن تماس بگیرند. و بزرگ‌ترها تصویری از معصومیت یک کودک در کنار شعاری عمومی در مبارزه با خشونت‌های این چنینی مشاهده می‌کنند.

در میان تصاویر عکاسی‌های پرشور Zach Gold به چند قطعه عکس برخوردم که به شدت تحت تاثیر قرارم داد. تصاویری -حتی شاید ساختگی- از اعتراضات اخیر جوان‌های اروپایی به سیاست‌های دولت‌هاشون که به شکل بی‌نظیری حماسی بودن.

یک آن به خاطرم گذشت واقعا این جوون ها اگه یک کم مبارزه‌شون رو جدی می‌گرفتن، اگه فقط یک کم تاریخ خونده بودن، اگه با اسم امام خمینی آشنا بودن، اگه می‌دونستن چه آینده‌ی بزرگی در پیشه و چه نقش مهمی می‌تونن ایفا کنن در این آینده، 

واقعا می‌تونستن و هنوز هم می‌تونن صحنه‌پردازان حماسه‌ای بزرگ در تاریخ بشری باشن.....

روی تصاویر نوشتم :

Your Battle ; It could be turned into an Epic . Trust in God

و اون رو در شبکه اجتماعی به اشتراک گذاشتم. این‌جا(+ و + و +)

چه می‌دونیم گاهی واقعا شاید به حرکت‌هایی ساده و کوچیک -که چون ساده می‌پنداریم‌شون از کنارشون می‌گذریم و انجام نمی‌دیم- رخ‌دادهای بزرگی متصل باشه....

ما نسبت به این حماسه جوان مستعد برای خفه‌شدن در نطفه واقعا مسئولیت داریم؛ ما جوون‌های عصر خمینی و سربازان انقلاب اسلامی.......