فقط در ایران نیست که شاهد بخش‌هایی برای بانوان در شبکه‌های حمل و نقل عمومی هستیم. در این پست بخش بانوان ۷ مترو از اطراف جهان را می‌بینید. جالب این‌جاست که توریستی که در طی سفرهای خود این تصاویر را ثبت کرده است برخلاف برخی کشورها از عدم وجود اجبار در تفکیک جنسی متروی تهران به وجد آمده است.

از منظر طراحی همه نمونه‌ها به جز متروی ایران با گرافیک‌های خاص محیطی خود و تمرکز بر رنگ‌هایی که در تبلیغات در ارتباط با زنان به کارگرفته می‌شود، به نوعی بر تفاوت‌های میان زن و مرد و نگاهی مردانه به زنان تاکید دارند، و متروی تهران تنها مترویی ست که خیلی فخیم این تفاوت را آشکار می‌کند.

کانال‌های تاسیساتی محصول سال آغازین قرن نوزدهم در اروپا هستند. اون زمان که صنعت و ابزار در مدت اندکی چنان رشدی رو تجربه کرد که دخل و تصرف در طبیعت به منظور کسب سود بیشتر امری طبیعی شد.

بعدها هم در طول این دویست سال، ساخت مترو و آب‌راهه ها و شبکه فاضلاب و ..... کم کم زیر شهرهای ما یک ساختار متفاوت و یک‌پارچه ایجاد کرد؛ انگار که شهرهای ما روی شهری دیگه بنا شده باشند.

استیو دانکن، با جستجو در این شهر زیرزمینی در نقاط مختلف دنیا نظیر نیویورک، لندن، مسکو یا حتی پاریس. تصاویری دیدنی و متفاوت پیش چشم ما آورده... تصاویری که پشت پرده شهرهای ما، حتی پشت پرده تمدن اخیر دنیا هستند به نوعی!

 یه سازه !

خوش‌ساخت. زیبا . کارا.

واقعیتش این پست رو می گذارم تا متروی تهران رو خجالت بدم .

متروی تهران، با پذیرایی از حجم بالای روزانه مسافر درون شهری، از آن دسته‌ فضاهای شهری به حساب می‌یاد که می تونند سهم موثری در فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی عمومی شهر تهران –و با توجه به مختصات شهر تهران- و مردم ایران، ایفا کنن. تازه جالب‌تر این‌جاست که نام اکثر ایستگاه‌های متروی‌ تهران، فراخور نام محله ها و گذرهای شهر، هم‌نام و برگرفته از اسامی ارزشی و نام انسان‌های تاریخ ساز این ملک اسلامیه.

ما در بین ایستگاه هامون، توحید داریم! ولی عصر (عج) داریم! مولوی داریم . سعدی داریم. فردوسی داریم! ما در بین ایستگاه هامون امام خمینی داریم! میرداماد داریم! شهید صدر داریم. شهید بهشتی؛ شهید مفتح . ما میدان شهدا داریم . ما ..... خلاصه چه نام های عزیزی داریم در متروی تهران

ولی اون چیزی که مقارن کردیم با این اسم‌های مقدس و ارزش‌مند، چه رسم ناجور و ناکوکیه!
رسم شده در متروی تهران از همان آغاز تا امروز (البته الان خبرهایی به گوش می رسه گاهی که شاید بشه حمل کرد بر تغییر رویه‌ها ان‌شاالله) که بناهایی بدساز و امروزی با نگاهی تیپ و بدون هویت برای ایستگاه ها ساخته بشه و بعد با عناصر نصبی کتیبه دیواری و نقاشی و ... مثلا فضا رو با نام ایستگاه متناسب کنند.
غافل از اون که گندی که در سطح معماری زده بشه با هیچ راه‌برد پایین دستی قابل جبران نیست!!!
----------

این برخی از ایستگاه های متروی قزاقستانه. خجالت داره برای ما کشوری مثل قزاقستان که نسبت به ایران عزیز کشوری دم‌بریده و بی هویت به حساب میاد؛ این چنین ایستگاه هایی طراحی کنه و ما اسیر دست مشاورهای معمار کم بهره و بازاری ، چنین مذخرفاتی رو طراحی کردیم!
نه که ایستگاه های قزاقی چیز خیلی خاصی باشند ها! مهم برای من این بود که در سطح معماری -نه هنرهای الحاقی بعدی- هم تلاش شون دیده می شه. همین