هنرمند امریکایی فدریکو اوریب در راه ارائه سبکی جدید، با تکه‌های مدادهای رنگی، اقدام به ساخت تابلوها یا مجسمه‌های هنری می‌کند. این روش جدید را که او «مدادیسم» نام داده است، نه بیان هنری خاص که یک لجاجت خاص بر استفاده از یک متریال خاص در بیان هنری‌ست. آیا در جهان امروز که مرز قالب‌های هنری به شدت شکسته و تغییر کرده است، چنین حرکت‌های معمولی می‌توانند یک جریان یا سبک نو را پایه‌گذار باشند؟

ترکیب خوب متریال‌ها به خصوص هم‌نشینی درست مصالح نامتجانس، در طراحی مبلمان معمولا در توفیق محصول نهایی از فرم‌پردازی موثرتر است. طراح هلندی راول هازمن در طراحی این میز تحریر به خوبی از پس ترکیب متریال‌های شیشه و چوب و ترکیب این دو با گل و گیاه برآمده است.

کاربرد اکسپوز متریال‌هایی نظیر بتن اصلا به آن سادگی که در پروژه‌های مشهور دنیا می‌بینیم نیست! به شخصه در پروژه‌ای که اخیرا در دست اجرا داشتیم فهمیدم بخش زیادی از نگاه آرمان‌گرایانه‌ام -که ناشی از دیدن نمونه‌های متعدد اجرای تمیز و خوب در دنیاست- را باید بگذارم آرام آرام در پس به دست آوردن توانایی و تجربه‌ی زیاد تا پخته‌تر شود. به کاربردن بتن در نقشی که بتواند بدون نیاز به پوشش نهایی در معماری حاضر شود نیاز به تجربه‌ و هماهنگی زیاد در ساخت دارد.  

هر متریالی حال و هوای خودش را دارد. و اصلا همین شناخت حال و هوای متریال‌های گوناگون‌ یکی از مهم‌ترین دلایل توفیق اثر هنری بسیاری از هنرمندان مشهور هنرهای تجسمی است. این که چگونه در بهترین وجه و به مناسب‌ترین حالت ویژگی‌ خاصی را از متریالی خاص در بیان حرفی مشخص یا انتقال حسی خاص به کار ببریم، در غالب هنرها و به خصوص در مجسمه‌سازی و معماری از اهمیت بالایی برخوردار است. اما استخراج حسی متفاوت یا بیانی متضاد با واقعیت یک متریال با استفاده از خود آن متریال کار چندان ساده‌ای نیست.

حتی تا پیش از ره‌یافت‌های معماران بزرگ اواخر عصر مدرن و بزرگان هنر صنعتی در سده اخیر که توانستند روش‌های رام کردن و فرم‌پردازی بتن را به جهان معرفی کنند، کسی تصور نمی‌کرد با چنین ماده صلبی بتوان سطوح منحنی و فرم‌های پیچیده ساخت. مثلا شما هیچ‌وقت از بتن به عنوان یک ماده سخت و صلب انتظار رفتاری پارچه‌ای ندارید! و حتی انتقال حس یک کاغذ یا پارچه! استودیو معماری سوئیسی L3P در تلاشی در طراحی جداره غرفه‌ای در یک نمایش‌گاه سعی کرده تا در کنار تجربه نوع جدیدی از به کار صفحه‌های فایبرگلاس بتنی در نما -که ممکن‌ است در صنعت ساختمان آینده نیز ورود جدی و متفاوتی داشته باشد- این حس را انتقال بدهد. 

اخیرا در مرور معماری‌های سایت‌های باستانی نمونه‌های جالب و شورانگیزی از معماری می‌بینم. معماری‌هایی خلاصه و هم‌ساز با بافت باستانی و قدیمی. معماری منظر این گونه سایت‌‌ها، معمولا ترکیبی خوب از تنوع متریال معماری و تنوع‌های فضایی ست که به مدد بهره‌برداری از ظرفیت‌های کم‌تر دیده شده ترکیب متریال‌ها به دست آمده اند. توفیق این طراحی‌ها در ایجاد کم‌ترین عوارض مصنوعی و حفظ اصالت‌های سایت در عین پاسخ‌گویی به نیازهای عمل‌کردی و هویتی میراثی است. 

کاربرد خوب این بامبوها در نمای این ساختمون و ترکیب خوب طبیعت و صنعت الگوی خوبی برای استفاده از عناصر طبیعی در کار ساختمانیه که امروزه به کل نادیده گرفته می‌شه و معمولا توسط ما دورریز یا غیرقابل استفاده حساب می‌شن و دور ریخته می‌شن.