دیگر شاید نتوانیم در رابطه با اتوموبیل و وسایل موتوری که از اجزاء اصلی شهرها به شمار میروند، عقبگرد داشته باشیم. یعنی هر اندازه هم که مضرات آن بر منافعش بچربد محال است بتوانیم وسای نقلیه را از زندهگیمان خارج کنیم. بنابراین یا باید اجازه دهیم این روند که همچون تردمیل سریعی شروع به حرکت کرده و انسانها نیز به روی آن میدوند به حرکت خود ادامه دهد، یا اینکه مسیر حرکت آن را تغییر دهیم. ظاهرا طراحی ابزار قدرتمندی برای این کار است. کاری که طراحان کمپانی آی دی او در پروژهی اتوموبیلیتی خود کردهاند تلاشی است در همین راستا.
ماشینهای آینده، که هر کدام واحدی مدولارند همانند واحدهای کندوی عسل. این واحدها در مواقع لزوم به هم میپیوندند و میتوانند مثل یک سالن بلند عمل کنند. اتوموبیلهایی که بخشی از سوختشان برقی است، به راننده نیازی ندارند و تکنولوژیهای جدیدی در نحوهی کار آنها منظور شده. با ایدهی مدولار شدن این اتوموبیلهای همهگانی، از سطح اشغال معابر کاسته میشود که باعث کاستن از شلوغی و آلودهگیها نیز هست. البته عمومی بودنشان به معنی بزرگ و شلوغ بودن آنها نیست، چرا که یک مدول مجزا میتواند نقش یک کافه را بازی کند، یا یک اتاق جلسه یا حتی شاید یک اتاق خواب!