قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
به بهانه انتشار این سایه‌بان مدولار می‌خواهم از لزوم طراحی و ساخت سازه‌های موقت مدولار با روی‌کردی هویتی و فرهنگی صحبت کنم. در ایران ما سالانه نمایش‌گاه‌های متعدد فرهنگی و رخ‌دادهای مشخص دینی فرهنگی وجود دارد. معمولا این رخ‌دادها در فضاهای شهری و یا غیرعمومی اما به کمک سازه‌های موقت سبک نظیر اسپیس و یا داربست کالبدهای مورد نیاز خود را می‌سازند. سازه‌هایی که به دلیل هندسه‌ی خاص خود عموما نیاز به بازطراحی هویتی دارند. پس سیل عظیمی بنرها و پارچه‌ها و اضافه‌هاست که به کمک برگزارکننده می‌آید تا به هویت بصری مورد نظر خود نزدیک شود.
در طراحی این سایه‌بان مدولار که در طی یک مسابقه به دست آمده است می‌بینیم که چه طور فرم سازه و مدل‌های تشکیل دهنده آن می‌تواند از آغاز و تا همیشه منطق بصری و هویت‌ساز مجموعه را شکل دهد..... خلاصه شاید بد نباشد به فکر طراحی سازه‌ی مدولار موقتی باشیم که مثلا مراسم‌های هر سال محرم ایران را شکل دهد.
معماران هلندی بیرمن هنکات, برای توسعه یک موزه نئوکلاسیک گنبدی متقارن و عجیب با پوشش واحدهای سرامیکی بعددار در دو اندازه ی مختلف که ترکیب های متنوعی در پوشش سطح می دهند, ساخته است. گنبد در دورنمای شهری بافتی سفید و یک دست پیدا می کند و در نمایی نزدیک پولک هایی درخشان با انعکاس های نوری مختلف.... اجرای تمیز کار و طراحی مدول پایه شکل دهنده پوسته از نقاط قوت کار است.
ترکیبی هوش‌مندانه که منجر به طراحی سیستم قفسه‌سازی نوینی شده‌است. توماس فیشنر ، هنرمند جوان برزیلی، با طراحی واحدهای گوناگونی از فیبر سیمانی و ارائه راه‌کار ترکیبی ساده اما مبدعانه‌ای با استفاده از استوانه‌های چوبی واسط، این امکان را به شما می‌دهد که به نوع دل‌خواه و در هر اندازه که بخواهید قفسه کتاب خود را بسازید و رشد دهید. فیشنر نام این سیستم قفسه‌بندی را بسو گذاشته است.
می‌شود ساده نگاه کرد، شاید هم گاهی اصلا باید ساده دید. مثلا وقتی به کوهستان می‌روید و نمی‌توانید آن طور که فکر می‌کنید نیاز است با خود وسایل حمل کنید، این طور وقت‌ها که هم نیاز هست و هم محدودیت هست، ایده‌های نابی به ذهن می‌رسد که عصاره‌ی نیاز و فکر طراح است. همه چیز به قدر کفاف و احتیاج!
طرح مدولار این چادر مسافرتی چنین چیزی بود. در کمال سادگی ولی پاسخ‌گو و با قابلیت‌های ترکیبی جالب توجه.
استودیو ژاپنی معماران تاتو در طرح این سرویس بهداشتی عمومی، با جای‌گزینی برخی سفال‌های پوشش سقف با مدول‌های شفاف نورگذر، بدون طراحی و تعبیه نورگیر و تغییر جدی در فرم بیرونی ساختمان به روشنایی معقولی برای فضای داخل این ساختمان کوچک دست پیدا کرده است. مجموعه مورد نظر پلان متفاوت و قابل توجهی نیز دارد که به طور ویژه دوستان معمارم را به دیدن آن دعوت می‌کنم.
حتما در ساختمان‌های آرشیو و بایگانی یا در سرورهای ابررایانه‌ها و یا در مخازن بسته کتاب‌خانه‌ای دیده‌اید که چه طور حجم وسیعی از داده‌ها یا تجهیزات را در فضایی اندک گردهم می آورند؟ در این گونه طراحی‌های داخلی علاوه بر ذخیره این گونه داده‌ها یا تجهیزات هدف دسترسی آسان و انتخابی و همیشه ممکن به آن‌هاست. بنابراین با طراحی ریل‌هایی واحدهای ذخیره‌سازی را بر روی ریل حرکت می‌دهند تا به جای ایجد راه‌رو و فضای دسترسی برای هر واحد، بتوانند فضای دسترسی را به صورت انتخابی به هر واحد که می‌خواهند اختصاص دهند. این روش منجر به صرفه‌جویی فضاهای دسترسی متعدد و اختصاص آن‌ها به فضای ذخیره‌سازی خواهد شد.
این الگو توسط دو طراح مختلف در دو پروژه ی مسکونی و اداری کم‌جا نیز به کارگرفته شده است. در دو الگوی زیر یک واحد خانه کم‌عرصه اما پربازده و یک دفتر کار متفاوت و چندمنظوره با استفاده از ریل‌گذاری و تغییر واحدهای فضایی متناسب با کاربری هر لحظه استفاده کننده‌گان طراحی شده است.
اگرچه امروز در نظام آموزشی ایران هنوز چالش طراحی پلان و حل مساله معماری در دو بعد جای‌گاه ویژه دارد و نسل استادان سالخورده دانشگاهی -به واسطه دوری از فضای حرفه معماری و ناآشنایی با روند رشد معماری در دنیای روز- هنوز فهم نکرده‌اند که سازنده معماری جزئیات اجرایی و پروفایل‌ها هستند, اما اگر کسی تنها مدتی اندک در بازار کار معماری حضور داشته باشد و کمی هم با روند حاکم بر معماری دنیا آشنا باشد درمی‌یابد که طراحی پلان و حل کردن روابط فضایی و عمل‌کردی به واقع مساله مهمی در معماری نیست.
آن‌چه معماری‌های باهویت و نامی امروز دنیا را می سازد پرداخت حساب شده و دقیق اجزا و هماهنگی آن‌هاست. به مراتب مهم‌تر از حل روابط پلانی, رسیدن به مدولارهای ساختی جواب‌گو و شکل دهنده به کالبد معماری مورد نظر ماست. مثلا در معماری این خانه خوزه ماریا ساوز با طراحی مدولی ساده و ایجاد تمام دیوارها و حائل‌های فضایی به وسیله این مدول, یک معماری متفاوت با هویتی ویژه ارائه داده است.
از این طراح مدتی پیش در فضای اینترنت ایده لگوهای شیشه‌ای مطرح شد و نمونه‌هایی کوچک هم از ترکیب‌هایی که به دست آورده بود، عرضه شد. در تلاشی متفاوت که گامی به جلو در توسعه این طرح از جناب طراح به حساب می‌آید، توبیاس توستسن با ترکیب ۷۰۰۰ واحد لگوی طراحی شده‌ی شیشه‌ای لوستری برج گونه درست کرده که به نحو سحرآمیزی در ترکیب با نور و شکست‌های آن جلوه می‌کند.
