اُکودا سن میگل تمام سطوح بیرونی یک کلیسای متروک در مراکش را نقاشی کرده است. او نقاشی‌های زیادی را بر دیواره‌های شهری کشیده است که در تمامی آن‌ها همین ساختار هندسی و ترکیب رنگی دیده می‌شود. کارهای او اغلب دارای کاراکترهایی است که چهره‌ای واضح ندارند و بعضی از آن‌ها با افکاری بیمارگونه ترسیم شده‌اند. او با این سبقه‌ی کاری حالا پیکر بی‌جان یک کلیسای کهنه را بوم خود کرده و با تنوع رنگی تمام، سطوح آن را پوشانده و یازده چهره‌ را در دهانه‌های آن ترسیم کرده است. اگرچه او در گوشه‌هایی از این نقاشی‌های انتزاعی به شکل نمادین آسمان را تصویر کرده و سعی در ارتباط دادن آن با کلیسا داشته است، اما به نظر می‌رسد تمام احترام او به کلیسا به همین اشاره‌های کوچک خلاصه شده و برای او محل عبادت با دیواره‌های یک سیلو تفاوتی نمی‌کند.

عکاس جوزف فورد با ایجاد تقابل‌های هوش‌مندانه میان منظره‌هایی هوایی از مراکش و سیسیل با بافت پارچه‌ها و لباس‌ها و برخی اشیای تجاری چند برند مشهور اگرچه به منظور تبلیغاتی، اما درکی نو و متفاوت به جغرافیا و جهان را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. تصور این که یک صحرای سوزان در مقیاس وسیع‌ش با چین و چروک‌های ساده‌ی یک پلیور زمستانی شباهت‌های فرمی جدی دارد در کنار همه نظریات ریاضی‌وار فرکتالی و .... ناگهان جهانی ساده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جهانی که در عین گستردگی و گوناگونی انگار سادگی عجیبی بر آن حکم‌فرماست....

گره‌های اسلامی به طور جدی توسط هنرمندان غرب و جنوب غرب جهان اسلام یعنی شمال افریقا به دوران معاصر و جریان هنر امروز معرفی شده‌اند و از این رو جهان گره‌های اسلامی را نتیجه توسعه‌های هنرمندان مراکشی و افریقایی بر هنر اسلامی می‌داند. در حالی که واقع آن است که بیش‌ترین توسعه‌ی مربوط به این الگوها در ایران زمین رخ‌داده است و هنرمندان مسلمان ایرانی پرچم‌دار این فن پیچیده بوده‌اند..... افسوس که در شناساندن میراث‌مان به جهان چقدر کم گداشته‌ایم.

استودیو مراکشی یونس دیزاین با عرضه یک مدول ملهم از گره‌های اسلامی به عنوان یک قفسه کتاب مدولار و قابل ترکیب مثالی‌ست که از تلاش تا همین امروز هنرمندان مراکشی و تاثیر آن‌ها بر شناخت دنیا از هنر اسلامی خبر دارد.