برخی در افراطی ناشی از جریان پرقدرت صنعتی در دو سده اخیر، به طور کامل به سنتها و اقلیمها و بومها پشت کردهاند و برخی دیگر نیز در جواب به این افراط در تفریطی عچیب سودای بومیسازی معماری مدرن را دارند و مثلا در دل شهرهای بزرگ اقدام به فضاسازیهایی با ظاهری سنتی و با مصالحی نظیر چوب و کاهگل و ... میکنند. سوال اینجاست که مثلا آیا امروز تیرآهن جزو مصالح بومی ما هست یا خیر؟ حتی در روستاها! روستایی که میتواند تیرآهن را با هزینه کمتر و سرعت بیشتر برای ساخت معماریش تهیه کند آیا باید این سازه را جزو سازههای بومی او بدانیم یا نه؟
به نظر میرسد ابهاماتی این چنین هرچند برای برخی متخصصین و دانشگاهیان -معمولا کم درد تر- به ظاهر وجود نداشته باشد به شدت گریبانگیر معماری امروز ماست. در وضعیت فعلی تجربه طراحی معماری امروزین با متریالهای پوشاننده سنتی و بومی هر نقطه -مثل این خانه در چین-، به نظر راهبردی میانه در معماری امروز دنیاست. چرا که سعی در استفاده از حداکثر ظرفیتهای موجود در هر دو سوی این معادله میکند....
![© Luis García](http://ad009cdnb.archdaily.net/wp-content/uploads/2013/05/51a6a9bcb3fc4b10be0002cc_casa-munita-gonzalez-arias-arquitectos-surtierra-arquitectura_portada_luis-528x329.jpg)
- ۰ نظر
- ۰۴ مرداد ۹۲ ، ۲۲:۲۵