خلق یک فضای عظیم سورئال بوسیله یک پارچه بسیار بزرگ آویزشده و نورپردازی خاص در آلمان. در چنین فضاهایی آدمی نسبت‌ها و بعدها رو گم می‌کنه.

جالب این جاست که بدونین چیستی این بسته عظیم و این فضا با ارتفاع 90 متر تا قبل از بازشدن و بناشدن برای کسی روشن نبوده و کسی نمی دونسته که قراره یک فضای 177 هزار مترمکعبی محصول باز شدن این بسته باشه!

فن‌آوری‌های دیجیتال کم کم داره در معماری جای خودش رو پیدا و تثبیت می‌کنه. معمولا خیلی وقت‌ها در برخورد با پدیده‌های نو در معماری خطر نوآوری زدگی و استفاده‌های بدون رویه و حساب نشده از محصولات فن‌آوری بدون در معماری وجود داره. مثلا پانل‌های LED یا تلویزیون‌های LED بزرگ شهری همین امروز در تلفیق با ساختمان‌های تجاری در پایتخت ما یعنی تهران داره به صورت بی‌رویه و بی‌محابا و در بدترین و غیراصولی‌تری ترکیب‌ها با معماری طراحی می‌شه در حالی که به بهانه تبلیغات و سود بیشتر کل حیثیت و هویت معماری همون بافت‌های تجاری رو به بازی می‌گیره.

در طرح زیر یک نمونه تلفیق هوش‌مندانه از فن‌آوری‌های دیجیتال با معماری رو می‌بینیم که تونسته خودش به اثری هنری و حتی عامل هویت‌بخش به معماری تبدیل بشه و از این توده‌ ساختمانی سنگین به عنوان بومی با کنتراست بالا بهره ببره.

هتل‌های یخی از جمله بازی‌های چندین سال اخیر هستند که به طور قارچ‌گونه در اقلیم‌های سرد ساخته می‌شن و روحیه‌ی کنج‌کاو و تنوع‌طلب توریست‌های جهان رو ارضا می‌کنن. از این منظر که طراحی و ساخت این هتل‌ها خیلی وقته معمول شده حرف خاصی در مورد طراحی اون‌ها نیست. اما یک نکته‌ی جالب در این کار بود که بد نبود با هم ببینیم.

در این هتل یخی، طراح سعی کرده تا با ترکیب نورها با ستون‌هایی از یخ به نوعی نوآوری در نورپردازی محیطی دست پیدا کنه. محصول کار حرکت نور در سیال شفاف ستون یخیه که جلوه‌ی خاصی به فضای داخل داده و مانند مخروطی نوری به پایین آمده

این اثر ویدیویی در چند دقیقه تولد ده‌ها گل رو جلوی چشم ما میاره.

و واقعا آدم متحیر می شه که خداوند برای هر کدام از این گل‌ها داستانی ویژه‌ی خودشون ترتیب داده؛ هر کدوم متفاوت و خیلی با شخصیت از داخل غلاف بسته غنچه خودش بیرون میاد و گل‌خندی می زنه و در کمال طبیعی خودش مستقر می شه؛ اون طور که با دیدن ده‌ها مورد هنوز هم خسته کننده و دل‌زننده نیستند....

عکاسی از ذرات رنگی پاشیده شده.

سودای به دست آوردن فرم‌های بدیع‌ و یکتا، عکاس‌ها رو به تجربه‌هایی این چنین وا می داره که البته در اون‌ها انتخاب رنگ و نحوه‌ی نورپردازی و آنی که تصویر برداشته می‌شه دست‌رنج خود جناب عکاسه و ما بقی اتفاق !

عکاسی نزدیک از کش و قوس‌های بدن ماهی قرمز در آب، انگار جهانی دیگر رو جلوی چشم ما میاره. به جز انتخاب سوژه، نورپردازی خوب، انتخاب پس‌زمینه تیره که در کنتراست با سفیدی و سرخی بد ماهی به جلوه‌ کردن بیشتر طرح کمک کرده و البته تمرکز عکاس بر یک موضوع تا رسیدن به نتیجه مورد نظر همه مواردی هستند که منجر به خلق چنین لحظه‌های شگفتی شده.

شاید بشه این طور عکاسی رو گونه ای از عکاسی فیگور دونست که به کشف زیبایی‌های تصویر فیگورهای انسانی و انحناهای فیگور انسان می‌پردازه. و البته ناگفته امکان نشر اون ها در یانون‌دیزاین کم‌تر پیش میاد؛ چرا که چه اعتقادی و چه ذوقی ناپسند می‌دونه این گونه از آثار هنری رو :)

 معماری با ساخت تمیز و حساب شده که فکر گوشه گوشه ش شده باشه، در خیلی موارد نیاز به نازک‌کاری های مزورانه نداره

بچه معمارها همتی کنین و طرح بدون حساب وکتاب ساختی ندیم.
کارفرماها، از معمارهاتون از پیمان‌کارهاتون -که دارین در قبال خدمات‌شون پول می‌پردازین- کار حساب شده بخواین

 غیر از ایده موجود در این کارها و ساخت این اشیا و غذاها با کاغذ اون هم با چنین فرم‌های جذاب و ساخت خوبی، باید به طور ویژه به عکاسی این کارها نظر داشت.

با استفاده از نورپردازی هنرمندانه و چینش اشیا به طور حساب شده، نتیجه کارها چیزی در حدود تابلوهای طبیعت بی‌جان دوران رنسانس شده و فضاسازی کامل و روایتی داستانی رو در هر پرده به همراه داره...

 در این کار دو تا نکته بود که حائز توجه بود؛ یکی نمای مجموعه که نگاهی جالب به سایت و بستر طبیعی داشته  وبا ترکیب تایل‌های رنگی سعی کرده بنا میون آسمون و زمین سایت رابطه ای هوشمند برقرار کنه؛ هوش‌مندی رو از این جهت می نویسم که می تونست خیلی ساده تر بین رنگ آسمون و رنگ زمین یک گرادینت برقرارکنه اما در چینش تایل ها نوعی زیباشناسی و ترکیب رنگ به کار برده که قابل توجهه .

نکته دیگر در این بنا، پله ای بود که در میون توده بنا به سمت پایین طراحی کرده بود؛ تلفیق نور و درخت با سطوح پله به نحو خوب و خاطره انگیزی انجام شده و خوبه که تاملی روش داشته باشیم