کوپنهاگن با هدف راحت‌تر شکستن فندق و گردو و اجتناب از درد گرفتن دست، وسیله‌ای ساده و کوچک با پوششی نرم طراحی کرده است. او با در نظر گرفتن دو قوس متفاوت امکان شکستن گردو و فندق را در اندازه‌های مختلف فراهم کرده است. اگر تجربه‌ی شکستن پوست این میوه‌ها را داشته باشید، احتمالا دیده‌اید که در تعداد زیاد کاری سخت و آزاردهنده خواهد بود و استفاده از بعضی ابزارهی قیچی مانند نیز منجر به خرد شدن مغز آن‌ها می‌شود. فندق شکن کوپنهاگن اگرچه هنوز با فشار دست کار می‌کند اما این بار به جای آزردن دست، شبیه به نوعی وسیله‌ی ورزشی عمل خواهد کرد. 

شهر لس‌آنجلس به عنوان یکی از کاندیدهای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴، هویت بصری و گرافیک محیطی پیش‌نهادی خود را با طرح‌هایی از ساتچی نمایش داده است. در لوگو و آیکون‌هایی که برای هر رشته‌ی ورزشی طراحی شده، خطوط دو رنگ سیاه و سفیدِ کنار هم، به عنوان عنصری مشترک وجود دارند. این خطوط که الهام گرفته از هندسه پرچم ایالات متحده است، در لوگو به صورت خط‌های شکسته و در آیکون‌ها به شکل خطوط منحنی دیده می‌شوند. این خطوط در واقع یک صفحه هستند که برای شبیه شدن به نوع حرکت در هر رشته‌ی ورزشی، پیچشی خاص می‌گیردند و البته احتمالا با زیاد شدن تعداد آیکون‌ها، طرح‌ها به تکرار بیافتند و هویت مستقل خود را از دست بدهند.

معمولا در طراحی هویت بصری، امکان تبدیل شدن عناصر گرافکی به عناصر معماری و در واقع امتداد بصری در شهر در نظر گرفته می‌شود. چیزی که در المپیک لندن به خوبی رعایت شده بود و در این‌جا به دلیل فرم غیر خطی عناصر گرافیکی به سختی محقق خواهد شد.

 مجموعه‌ای ساحلی در جنوب دانمارک که بستری را برای استفاده‌های متنوع از فضای ساحلی آن منطقه و امکان انجام ورزش‌های آبی گوناگون فراهم آورده است. معماران جی‌دی‌اس اسکله‌ای چند شاخه طراحی کرده‌اند که با شکست‌ها و تغییر ارتفاع‌های حساب شده، کار را برای ورز‌شکاران و محلی‌ها و توریست‌هایی که قصد تفریح ، آب‌تنی یا ورزش را دارند آسان کرده‌ است. دادن رمپ‌های مختلف نه تنها مانع یک‌نواختی محوطه شده، بل‌که هم‌راه با ایجاد چشم‌اندازهای زیبا در افق دریا، سکویی برای شیرجه زدن به حساب می‌آیند. فرم چندشاخه‌ی اسکله موجب شده است تا در میان عرشه‌ها فضاهای آبی محدود و امنی به وجود بیاید که استفاده از آن را برای مردم عادی دوچندان تسهیل کرده است.

طی تهاجم اخیر رژیم صهیونستی به باریکه‌ی غزه، بارها تصاویر دردناک و باورنکردنی از مردم و کودکان مظلوم این باریکه را دیده‌ایم. هر بار با دیدن تصاویر غمی بر دل‌مان می‌نشست و تاسف می‌خوردیم از این مظلومیت تاریخی در میان آن سکوت جهانی... اما پرواضح است که اگر مقاومت همین مردم مسلمان نبود رژیم کودک‌کش اسرائیل وادار به عقب‌نشینی در برابر خواسته‌های مقاومت نمی‌شد. معمولا در بحبوحه‌های این‌چنینی رسانه‌های جهان معاصر نقشی بسیار جدی بازی می‌کنند و می‌توانند با خروجی‌های هنرمندانه خود به کلی نگاه خیلی‌ها را نسبت به وقایع عوض کنند.

در جنگ غزه هم خبرنگارها و عکاسانی بودند که با نگاه خاص خود به این اتفاق می‌پرداختند. محمد سالم نیز فوتوژورنالیستی فلسطینی است که در میان خرابی‌های شهر، تصاویر تمرین پارکور چند جوان را ثبت کرده است. این‌گونه تصاویر را عادت داشتیم که در فضاهای شهری مدرن و لوکس ام‌روزی ببینیم. اما این جوانان ساکن غزه، با تبدیل خرابه‌های ساخت‌مانی به ابزاری برای ورزش، با زبانی تاثیرگذار خرابی‌های ظالمانه‌ی این جنگ را به بازی گرفته‌اند و حرف‌های بسیاری را به دشمن متجاوز خود فهمانده‌اند. محمد سالم با انتخاب شات‌هایی که خرابی‌ها و آتش و دود نقش پیش‌زمینه و فرعی را بازی می‌کنند بر ایحاد این حس تاکید کرده است.

ایران چی کارش می کنه؟ سوراخ سوراخ ش می کنه.... این آرزوی بسیاری از ایرانی های فوتبال دوست در این روزهاست؛ روزهایی که هرچند هنوز تیم ملی کشورمان, فوتبال دوستان کشور را به آرزویشان نرسانده است اما به زعم بسیاری از طرف داران فوتبال, وضعیت راضی کننده ای دارد.

آتلیه طراحی گرافیک سه‌درچهار به سفارش مجری انحصاری سفرهای فوتبالی جام جهانی برزیل در ایران یعنی آژانس مسافرتی تعطیلات رویایی, با شناخت خوب از روحیه و غیرت فوتبال دوستان ایرانی, بیلبوردهایی تبلیغاتی طراحی کرده است که به سبکی جدید باید از آن ها با نام گرافیک کری (به ضم کاف) نام برد. گرافیکی که می تواند بدیل داخلی پروپاگانداهای دوران جنگ سرد باشد.

کریستیانو سیگویرا طراح گرافیست برزیلی به سفارش جام جهانی ۲۰۱۴ مجموعه ۳۲ پوستر تبلیغاتی طراحی کرده‌ است. این آژانس تبلیغاتی با محوریت نامی که تیم ملی هر کشور در بین مردم آن کشور دارد و با تمرکز بر قهرمانان هر تیم پوسترهایی را طراحی کرده‌است که بیش‌تر به حال و هوای آثار پروپاگاندای میانه قرن ۲۰ می‌خورد.

نکته جالب توجه نحوه برخورد طراح و کارفرما با مقوله پوستر گرافیک است. به نظر می‌رسد مسئولین جام جهانی برزیل از فرصت جام جهانی و ظرفیت‌های هنر گرافیک به عنوان یک مستند ارزش‌مند استفاده کرده‌اند و ۳۲ تیم شرکت کننده در این روی‌داد ورزشی را با رویه‌ای مشابه نمایه کرده‌اند. در واقع بیش از آن که پوسترها در صدد بیان یک پیام یا تبلیغ هر تیم باشند، مجموعه آن‌ها را می‌توان به عنوان فریادی واحد قلم‌داد کرد.

یک کار گرافیکی حرفه ای که با عکاسی‌های مکرر و حساب شده و تلاش زیاد ایجاد شده. تبدیل یک فرد عادی به یک ورزش‌کار حرفه‌ای در سیر یک حرکت حرفه‌ای ورزشی.

حال و هوای کارها شاید امیدبخش هم باشه. ورزش‌کار حرفه‌ای همون انسان عادیه که فقط "حرکت کرده" و راه افتاده و ساکن نمونده