پتل تیلورِ معمار، فضای سبزی به مساحت ۳.۴ هکتار را در منطقه‌ای تاریخی از شهر بیرمنگهام طراحی کرده است. در بازطراحی این منطقه از شهر، با اختصاص قسمت عمده‌ی مساحت به فضای سبز، عملا یک پارک شهر با قابلیت‌های متنوع تفریحی و فراغتی فراهم آمده که نوعی جاذبه نیز برای آن به حساب می‌آید. قرار گرقتن این راسته‌ی سبز میان بدنه‌ی تجاری و خیابان، آن را در متن زنده‌گی مردم قرار داده و تقسیم‌بندی لایه لایه‌ی پارک توسط مسیرهای خطی متعدد، سلسله مراتبی را از لحاظ دست‌رسی و دید بین این دو قسمت ایجاد کرده است.

به نظر می‌رسد جدی‌تر گرفتن پیاده‌راه و اختصاص سهم بیش‌تری از شهر به آن‌ها، علاوه بر خلق فضاهایی انسانی‌‌تر، ما را به سمت خلق فضاهایی ساکن‌تر می‌برد که خود ایجاد کننده‌ی آرامش است.

یکی از عجایب طبیعی کره زمین دره‌های عظیم گراند کانیون در آریزونای امریکاست که به دلیل عمق زیاد و خوف‌انگیزش مشهور است. در مارس ۲۰۰۷ میلادی بنایی نعل اسبی شکل بر روی این دره نصب شد که به طور کامل با بهره‌گیری از تیری قدرت مند و نامتعارف به صورت طره بر فضای معلق روی دره واقع شده بود.

طراحان برای استفاده حداکثری از خوف‌انگیزی این دره، سطح کف این پیاده‌رو را از شیشه ساخته‌اند! 

حتی کف‌پوش‌های بتنی مورد استفاده در منظر‌سازی‌ها و پیاده‌راه‌سازی‌ها اگر حساب شده طراحی و اجرا بشن می‌تونن ظرفیت‌های‌ کاشت گیاهانی لااقل با ریشه‌های غیرعمیق رو فراهم کنن.

ساخت خوبی داره این کار.

 جنبش سبز یعنی این :)
این جنبش‌های سبز اروپایی هرازچندگاهی اینستالیشن هایی شهری در نقاط مختلف دنیا برگزار می کنن تا مساله محیط زیست و روندی روبه انحطاط بشری در نسبت با طبیعت رو به مردم یادآوری کنن. در این اینستالیشن یک پیاده رو آروم آروم توسط اثر کفش مردم سبز می شه و در همین حال درختی خشک و خشن سرسبز و زنده می شه

فقط نمی فهممش که چه طور اثر چرخ کثیف اتومبیل‌ها رو روی پهنه‌ی بنر سفید نداریم !!؟

زیر آفتاب گرم تابستان امسال چی بیشتر از سایه ای خنک می چسبه؟!

اگرچه این سایه رو می شه با سازه های پوشاننده مختلفی بنا کرد اما شاید هیچ کدوم به خوبی این اینستالیشن نباشن. اینستالیشن مهیجی که با قرار دادن تعداد زیادی چتر رنگی در کنار هم این گذر پیاده رو سایه دار کرده

"color jam" یک اینستالیشن بزرگ شهریه که  تا پایان سپتامبر 2012 یعنی حدود سه ماه دیگه همین طور می مونه.

طراح یک چهارراه و ساختمون‌های اطراف ش رو بوم نقاشی خودش فرض کرده و ترکیب رنگی با استفاده از رنگ های خام یه صورت انتزاعی به سبک کارهای نئوپلاستیسیسمی موندریانی رو بر بوم چهارراه پیاده کرده.
تندی و کنتراست میون رنگ‌ها و همچنین ابعاد کار مانع اون می شه که هیچ عابری بتونه بدون توجه به کلیت اثر از چهارراه عبور کنه . در عین حال اون‌هایی که بیشتر با اثر رابطه برقرار کنن می تونن به "بازی" با کار بپردازن و خودشون رو به مثابه لکه ای رنگی در دل این بوم فرض کنن... در واقع امتداد اثر هنرمند باشند و جزوی از اثر