مبل‌ «رشته‌های سرخ» با طراحی هیون گی کیم، برگرفته از یک فرآیند طبیعی در بدن انسان یعنی گردش خون است. طراح که علاقه‌مند به جنبه‌ی زیبایی‌شناسی خون و پمپاژ آن در بدن بوده است با به کار گرفتن تعداد زیادی سرم‌ خونی و اتصال آن‌ها با انبوهی از شلنگ‌ها در پی ایجاد تجربه‌ای محسوس از گردش خون در بدن بوده است. مُبل آناتومویک هیون در وهله‌ی اول به عضله‌ای می‌ماند که با منبسط و منقبض شدن، خون در رگ‌های‌ش به جریان افتاده و موجب ادامه‌ی حیات‌ش می‌شود. با نشستن روی این مبل عجیب، رنگ موجود در سرم‌ها از سویی به سوی دیگر رفته و شما با کم‌ترین واسطه تجربه‌ای ملموس و عینی از اتفاقات داخل بدن‌تان خواهید داشت!

اگرچه ظاهر این مبل‌های سرخ ممکن است کمی منزجرکننده به نظر بیاید اما ایده‌ی اصلی آن می‌تواند الهام‌بخش هرگونه طراحی با موضوع خون نیز باشد.

با پررنگ‌تر شدن روزبه‌روز حماسه حسینی در میان مردم ایران اسلامی، هر ساله شاهد شکل‌گیری حرکت‌های خودجوش هنری و فرهنگی پیرامون برگزاری هیئات مذهبی هستیم. ملتی که عزایش نه عزای واماندگان که عزایی اعتقادی و شورآفرین است لاجرم از دل همین عزا، شادی قلب و زیبایی بصر، یعنی هنر بیرون خواهد آورد. نمونه‌اش هیئت محبین اهل‌بیت(ع) دانش‌جویان و فارغ‌التحصیلان هنر. هیئت هنر هم‌واره در طول این ۹ سال برگزاری سوگ‌واره حماسه و هنر، در حاشیه مراسم اصلی خود برنامه‌های متنوع داشته است. یکی از مهم‌ترین عرصه‌های تحقق این برنامه‌ها، فضاسازی خیمه عزای محرم هیئت بود که چند سالی به دلیل نگاه‌های حداقلی گرافیکی از ظرفیت آن استفاده کافی نمی‌شد! اما در یکی دو سال اخیر تحولی جدی در طراحی و اجرای فضاسازی هیئت هنر رخ داده است که محصول مشارکت جمعی کثیر از هنرمندان هیئت هنر است.

فضاسازی سوگ‌واره محرم ۹۲ که اثر دست بیش‌ از ۵۰ هنرمند و دانش‌جوی هنر است، مجموعه‌ی چند قاب تعریف شده در فضای راه‌روی ورودی خیمه مراسم بود که فراخور موضوع هر شب چیدمان و محتوای هر قاب تغییر می‌کرد. حجم زیاد تولید عناصر و چیدمان کار با وجود تیم هم‌کار و پای کار مانع تحقق طرح‌های متعدد نشد و هیئت هنر در طول یازده شب مراسم سوگ‌واره خود شاهد یازده چیدمان متنوع و پیوستاری از یک روایت تعریف شده و طراحی شده بود.

بسیاری معناها بر اساس روابط مقیاس‌ها و تناسبات بین عناصر برقرار می شه و مثلا با تغییر یک تناسب یا مقیاس معناهای متعددی زائیده می شه و معناهای دیگری غیرقابل فهم می‌شه.

یکی دیگه از عواملی که منجر به شکل‌گیری معانی در ذهن آدمی می‌شه روابط آشناییه که میون عناصر وجود داره و مثلا با فرآیندی که عبارته از شکستن روابط آشنای عناصر با محیط پیرامون‌شون و برقراری ارتباط جدید میان عناصر و محیطی ناآشنا و موسوم به آشنایی زداییه، معانی متعدد جدیدی در ترکیب‌نهایی برقرار می‌شه و به صورت (فرم) اصطلاحا حمل می‌شه

در این مجموعه اینستالیشن‌های هنری، تغییر مقیاس‌ها و تناسبات از یک سو و آشنایی‌زدایی هنرمندانه از سوی دیگه به خلق معانی جدیدی راه‌ پیدا کرده که در مواردی قدرت بیانی به اندازه یک داستان کوتاه قوی پیدا کردند. 

برای نهادینه کردن فرهنگ کتاب خوانی در بین بچه هامون هیچ چیزی بهتر از درگیرکردن اون ها با مقوله کتاب و بازی ایجاد کردن با کتاب و کتاب خوانی نیست. یقینا از میون بچه‌هایی که کتاب‌خونه ها و کتاب فروشی ها در ذهن‌شون ایجاد خاطره کنه می شه انتظار نسلی دانا و اهل مطالعه و دانش داشت.

در طرح این ماز، هنرمندانی برزیلی در مرکز لندن با 250 هزار کتاب، سعی کردند تا فضایی خاطره انگیز و مهیج با قابلیت کشف لحظه به لحظه برای بچه ها ایجاد کنن. کاری که یقینا در آینده برخی از این بچه ها تاثیر شگرف خواهد گذاشت.

 

یک فستیوال معمارانه در مونتپلیر  فرانسه که مجموعهه از اینستالیشن های ارزشمند فضاسازانه رو در خودش جا داده.

برخی از این اتودهای نمایشگاهی می تونن برای بروبچه فضاساز و معمار کلی ایده خوب به همراه داشته باشن

 غیر از ایده موجود در این کارها و ساخت این اشیا و غذاها با کاغذ اون هم با چنین فرم‌های جذاب و ساخت خوبی، باید به طور ویژه به عکاسی این کارها نظر داشت.

با استفاده از نورپردازی هنرمندانه و چینش اشیا به طور حساب شده، نتیجه کارها چیزی در حدود تابلوهای طبیعت بی‌جان دوران رنسانس شده و فضاسازی کامل و روایتی داستانی رو در هر پرده به همراه داره...

 گاهی طبیعت هم چنین بازی‌هایی می کنه در چینش عناصر و اجزایش.

این مجموعه نگاهم رو جلب کرد، از این جهت که تنها از چیدمان شکل گرفته. سنگ‌هایی که به تنهایی شاید اصلا دیدنی نباشن، توده شنی که حتی ممکنه به عنوان چیزی کثیف درنظرگرفته بشه و هیچ زیباشناسی رو تحریک نکنه تنها با چیدمانی افراطی نظام مند به اثری هنری و دیدنی تبدیل می شه....

از خاطرات بی بروبرگرد بچه ها از دوران بچگی شون معمولا بازی با غذاها سر سفره های ناهار وشام و تو ظرف ها و بشقاب های غذاست. خود من یادمه نخودآب رو می گرفتم و تمام نخودها رو جدا می کردم و پوست می کندم و ... یا مثلا یکی از نزدیکان م بچه که بود آلبالو پلو رو می گرفت و اول آلبالوها و برنج ها و گوشت های قلقلی رو از هم جدا می کرد و در سه طرف بشقاب مرتب می کرد. بعد شروع می کرد اول برنج ها رو می خورد. بعد آلبالوها رو و دست آخر هم گوشت ها رو! احتمالا برای تضمین ماندگاری تجربه گوشت در زیر زبونش! :)

خلاصه بازی با غذا امریه که تقریبا از بازی های غریزی آدم ها در دوران کودکیه. این بشقاب ها طوری طراحی شدن که بچه ها بتونن خیالشون رو جهت بدن و بازی هاشون با غذا رو تنوع ببخشن. و این چنین کارهایی به رشد توانایی های بچه ها کمک می کنه....