قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
عکس‌های لوفردو که به خاطر قطع مربعی می‌توان اینستاگرامی خطاب‌شان کرد، تصاویری پویا هستند. به عکس آن‌چه از قطع ساکن و زمینه‌ی الگووار عکس‌ها انتظار می‌رود، عکاس با استفاده از یک عنصر انسانی عکس‌ها را از تکرار و سکون نجات داده است. الگوواره‌هایی که غالبا از میان فضاهای شهری کشف شده با چینش یا انتخابی حساب شده از طرح و رنگ توسط عکاس تکمیل شده‌اند.
کوچک‌تر که بودیم کبریت، به عنوان چیزی که در عین در دسترس بودن بسیار جذاب و رازآمیز بود خیلی مورد توجه بود. چوب‌هایی کوچک و یک اندازه که به نحو -غیرقابل تصوری برای آن سن و سال ما- سرشان را هم‌اندازه قرمز کرده‌بودند و وقتی به کنار جعبه می‌کشیدیم‌شان ناگهان آتش می‌گرفتند و .... همین آتش نهایت شوق کودکی ما را برمی‌انگیخت. آن زمان با چینش‌های مختلف این موجودات جالب چه چیزها که نمی‌ساختیم!
رایان و ترور اوکس هم با چینش‌های متهورانه‌شان، از همین کبریت‌های کوچک چیزهای جالبی می‌سازند. مجسمه‌هایی که اگر آتش بگیرند صحنه‌هایی با شکوه را خواهند ساخت...
در این روزها که تب کشت و کشتار در مغرب زمین وجود دارد و هر روز اخباری از کشتار شهروندان و کودکان و ... توسط خود مردمی که به طور جدی از وضعیت اسف‌بار غیرانسانی غرب به ستوه آمدند، شنیده می‌شود دیدن این مجموعه انتقادی حتما مناسب خواهد بود.
اسلحه‌هایی که تنها با برش‌هایی از گیاهان ساخته شده‌اند در مجموعه‌ای تحت عنوان «آسیب کم‌تر» توسط سونیا رنتچ ارائه شده‌اند. بدون درنظرگرفتن نام مجموعه و در خوانشی جدید از آثار بد نیست توجه کنیم که طبیعت این بار در قالب سلاح‌هایی چیدمان شده و این یعنی مجموعه حرکت تمدنی انسان، حتی از طبیعت همیشه دوست هم دشمن‌هایی درست کرده که خیلی زود گریبان او را خواهند گرفت....
طراحی یک مدول هوش‌مندانه و ترکیب‌های ممکن اون می‌تونه دست طراح رو برای ساخت فضاهایی وسیع با تنوع بالای فضایی و کاربردی باز کنه. در واقع طراح با صزف وقت کافی برای طراحی مدول و مطالعه و امکان‌سنجی لازم پیرامون قابلیت‌های مدول در استقرار و ترکیب و .... تا حتی در تصویرسازی و الگوهایی که مدول به لحاظ بصری منجر به خلق اون‌ها می‌شه، در مرحله خلق فضای غرفه با دستی باز و به صورت دست آزاد می‌تونه فضا اتود کنه! :)
در این غرفه طراحان با طراحی مدول کوزه‌هایی هندسی از گل رس که امکان ترکیب و استقرار ساده اما متنوعی هم دارن تونستن فضایی متفاوت و عمل‌کردی و در تناسب با بافت طبیعت ایجاد کنن. انگار می‌کنی که در بین هزاران گلدون گیر اوفتادی!
برخی از عکاس‌های حرفه‌ای به این کار علاقه‌مندند که با چیدمان برخی عناصر و ساخت برخی صحنه‌ها و تصویربرداری از اون‌ها، تصاویری متفاوت خلق کنند. یک جور کلاژ واقعی که عکاسی وظیفه ثبت نهایی اون رو برعهده داره
دیوید شوون هم از این گونه عکاس‌هاست اما بیشتر در کارهاش به دنبال نگاهی سورئال و فراواقعه و برخلاف خیلی از سورئال‌ها که بیشتر در مفاهیم ناپاکی غوطه می خورن گاهی هم منجر به ایهامات و اشارات و شعرگونه‌گی‌هایی در کارهاش می‌شه
خیلی‌ها به ترکیب کی‌بردشون علاقه‌ای ندارن. به چینش دکمه‌ها و حروف و هندسه اون‌ها. بازار هم نمی‌تونه تنوع کافی برای پاسخ‌گویی به همه سلیقه‌ها رو داشته باشه. در چنین وضعیت‌هایی این طور کانسپت‌ها به کار میان.
شخصی‌سازی جوابیه که در مقابل سلطه‌ی صنعت بر زندگی ما آدم‌ها در عصر صنعتی امروز داده شده. کانسپت یک کی‌برد مدولاره که دکمه‌های اون رو می‌تونین مانند یک جورچین هر طور مایلین به هم متصل کنین. حتی می‌تونه مایه بازی و تفریح هم باشه!
ترکیب هوش‌مندانه از عناصر ساده و پیش پاافتاده عموما به خلق چیزهایی می‌انجامه که تا قبل از یک ارائه نوآورانه در تصور ما نمی‌گنجه.
یک نمونه لندآرت که طور عجیبی حماسی و پرشوره! شاخه‌های خشکیده درخت‌ها در ترکیب هوش‌مندانه با هم یک حشر طبیعی رو مجسم می‌کنن.... و سکونی در دل یک حرکت ؛ گویی این هیبت پرشور در لحظه‌ای خاص از زمان منجمد شده
آیا کل چیزی بیشتر از تک تک اجزاست؟ این شعار معروف گشتالته.
توماس کلنر با کنار هم‌گذاشتن مجموعه تصاویر متعددی از گوشه و کنار یا همون اجزای این بناهای مشهور سعی کرده تا دوباره کل رو بازسازی کنه. به نظر شما این کنارهم نشینی اجزا به چیزی بیشتر کل انجامیده؟
حتی می‌تونین گل‌های بستر سبز زیر پاتون رو هم خودتون هر طور دل‌تون می‌خواد بکارین و تزئین‌ش کنین و بهشون بگین چه موقع و چه طور بیرون بیان!
و بعد اون ها می‌تونن فراخور برنامه های مختلف رشد کنن و بیرون بیان یا به داخل برن. با الگوهای مختلف، با آهنگ‌های مختلف، در فصول متفاوت و .... و این ها همه به مدد برنامه‌های کامپیوتری و کنترلرهای الکترونیکی!
کار زیبایی بود؛ گرچه به نظرم زیبایی داره و کم‌تر سودمندی! و کمی هم لوسه :)
این هنرمند ایتالیایی با کشف ظرفیت جالب قطعات الکترونیکی در اتصال به یک‌دیگر و تشکیل الگوهای جالب، دست به خلق ماندالاهایی با این قطعات الکترونیکی بزنه.
از اون جا که اساس طراحی مدارات الکترونیکی هم به علت بهینه‌سازی اقتصادی به هندسه و روابط میان اجزا به لحاظ چینش هندسی نظر داره، شاید روزی برسه که مداراتی با عمل‌کرد مشخص اما زیبا و هنری داشته باشیم؛ هرچند همین امروز هم مدارات الکترونیکی و هندسه‌های چینش قطعات‌شون زیبایی شناسی به خصوصی داره که در مواردی تنه به تنه‌ی آثار هنری بزرگ هم می زنه
