- ۰ نظر
- ۱۱ مهر ۹۱ ، ۲۰:۴۱
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یک کار فابریکیتینگ معماری فوق العاده که اولین بار سال سوم در دانشگاه هنر در یکی از کتاب های چاپ همون سال کتاب خونه به عنوان یکی از جدیدترین ها دیدمش.
گرفتند یک بازوی روبوت خودروسازی رو به کارگرفتند و با تغییر برنامه و به کاربردن هدی خاص چینش آجرها رو به نحوی در دل هر قاب تنظیم کردن که علاوه بر ایجاد حفره هایی برای نور در بین آجرها, کار به طور کلی شبیه سازی حالتی باشه که حباب هایی انگار در دل حجم با هم تزاحم کردند......
بخش صنعت کار به طور ویژه دیدنیه.....
نماهای داخلی کار به طور ویژه شایسته توجهه...
گاهی طبیعت هم چنین بازیهایی می کنه در چینش عناصر و اجزایش.
این مجموعه نگاهم رو جلب کرد، از این جهت که تنها از چیدمان شکل گرفته. سنگهایی که به تنهایی شاید اصلا دیدنی نباشن، توده شنی که حتی ممکنه به عنوان چیزی کثیف درنظرگرفته بشه و هیچ زیباشناسی رو تحریک نکنه تنها با چیدمانی افراطی نظام مند به اثری هنری و دیدنی تبدیل می شه....
با رشد و توسعه امکانات و ورود دستگاه های دیجیتال و روبات ها به عرصه ساخت و ساز امروزه خیلی اتودها می بینیم که ترکیب عناصر معماری در اون ها به وسیلهی امکانات حوزه روباتیک، در ترکیبهایی پیچیده تر از اون چه در عرف جا افتاده ، شکل می گیرن. مثلا دیوارهایی دیده م که آجرهای تشکیل دهنده دیوار با چینش تحت زوایای مختلف در عین این که مشبکی گذرا رو ایجاد می کنن، در سایه روشنهای نماهای مختلف شون هم تشکیل تصاویر و الگوهایی بصری می دن.
همین چند روز پیش هم کارگاهی در دانشگاه تهران اختتامیه گرفت که البته با عنوان و ادعای fabricating به چینش هایی نوآورانه از واحد مدولار آجر پرداخته بود.
القصه این که اگرچه حتی در بستری خاص هنوز تکنولوژی اون قدر همه گیر نشده باشه که به راحتی بشه هر کاری انجام داد، اما راه برای ابداع و نوآوری ولو با همون ابزارهای مرسوم بازه! و هیچ بهانه ای پذیرفته نیست.