قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
گرچه کانیون در ایالت آریزونای امریکا بسیار معروفه و غالب ما با اون آشنایی داریم، اما شک دارم تعداد زیادی از شما با چنین جلوه‌های عجیب و سحرآمیزی از این طبیعت بی‌نظیر آشنا بوده باشین
کشف و ارائه چنین جلوه‌هایی تنها و تنها با تمرکز ممارست آمیز بر عکاسی از این سایت‌ها امکان پذیره و تمرکز این چنین هم محتاج علاقه زیاد و روحیه جستجوگری.... چیزهایی که در گریگوری بوراتین عکاس این مجموعه سحرآمیز جمع بوده.
شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....
چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند
طرح یک پناه‌گاه کوهستانی هوش‌مندانه که به نوعی توسعه یافته‌ی الگوی مسکن اسکیموها (ایگلو) هست. پوسته ای نایلونی که از الگوی تداخل فرم‌های مطلوب باربر گرفته شده و به طور عجیبی با الگوی طبیعی پوست کرم ها و توزیع تنش درون اون ها تناسب داره، باد می شه و با پاشش آب در دمای زیر صفر کوهستان بر روی اون، یک لایه ضخیم یخی با الگویی ارگانیک و باربر ایجاد می شه که به خوبی می تونه کوه‌نورد رو از وضعیت های نابه‌سامان جوی و دمایی حفظ کنه.
جا هم خیلی کم می گیره تو کوله!
تجربه فیلم های هالیوودی کاری می کنه با ما که حتی باور نکنیم همچین جاهایی هست! عالم رو غیرقابل اعتمادتر از اون چیزی که هست می کنن. آواتار یادتونه؟
حس تعلیق! زیباترین و عارفانه ترین حسیه که در جهان محسوس می شه حس کرد. باور کن.
هرچند میون این تعلیق با تعلیقی که مثلا در این کار به کام مخاطب ریخته زمین تا آسمون فرقه اما بلاخره این چنین تعلیقی هم سطحی از تعلیق مورد نظر ما رو در خودش داره. و از این جهت با وجود نقد کلی به جریان پسامدرن از این یک کار ناراضی نیستم. خودتون رو به دست چیزی غیر از خودتون بسپرین و از اعتماد به نفس خالی بشین این بد نیست. مشکل قدکوتاه غرب اینه که اعتماد شما رو به خودتون می گیره و شما رو وابسته ابزار و ماده سنگین تر و نازلتر از خودتون می کنه و این اوج نامردیه...
تجربه‌ای دوست‌داشتنی و الهام بخش برای دوستان علاقه مند به روندهای طراحی تجربی: ساخت یک خانه‌ی برفی اسکیمویی
خوب می دونین که خانه های اسکیموها یا همون ایگلوها یکی از سکونت‌گاه های ابتدایی مردمان بخش‌هایی از کره‌ی زمین هستند که تا همین چندی قبل هم سنت ساخت‌شون حفظ شده بود. امروزه به یمن(شاید هم بشه خوند "به نحس") جاده‌کشی ها و رسیدن ابزار و مصالح و تکنولوژی‌های ساخت، حتی در دل قطبی ترین نواحی قطب شمال هم خونه‌ها خیلی مدرن و امروزی ساخته می شن، اما هنوز روش جالب ساخت این سکونت‌گاه ها و تجربیات ارزش‌مندشون در اختیار ما هست.
استقرار و جایابی، مراحل ساخت، عایق بندی، امکان دسترسی ایجاد کردن و گرم کردن این خانه ها همه بخش‌هایی از این میراث ارزش‌منده.
------------------
اگه اینترنت‌هاتون اجازه می ده، فیلم کوتاه مربوط به ساخت ش رو هم ببینین؛ خالی از لطف نیست
به شخصه اگه کسی سراغ داره جایی از ایران رو که بشه یه کارگاه برف و یخ درست و حسابی در اون برگزار کرد و تجربه کرد چند روزی رو، پایه ام!
