مکان‌های پرجمعیت و متراکمی مانند حومه‌ی شهر توکیو، معمولا چالش‌های جالبی را برای معماران پدید می‌آورند. مساحت محدود برای ساخت، فاصله‌ی بسیار کم با همسایه‌ها و چندین موضوع دیگر که معمار بایستی هم‌زمان به همه‌ی آن‌ها پاسخ دهند. شرکت فلت هاوس، در زیربنایی 27 متر مربعی یک خانه‌ی مسکونی و یک فروش‌گاه بیسکوییت را طراحی کرده‌ است. در چنین بافت متراکمی، مسئله‌ی نورگیری و دید بناها به هم از جمله مسائل مهم در طراحی است، به خصوص که در این خانه، معمار ژاپنی در سه طبقه، هفت تراز ارتفاعی را ایجاد کرده است که در شرایط عادی تامین نور این ترازها کاری سخت خواهد بود. بنابراین شرکت فلت هاوس تصمیم به شکل‌دهی به ساختمان به صورتی نامتعارف و منشوری و استفاده از پنجره‌هایی با فرم‌های شکسته و با برش‌هایی در مقاطع مختلف ساخت‌مان گرفت، بدین ترتیب  که با نورگیری از بالا و بدنه‌ها نور را به تمامی طبقات برسانند.

حتما تا به حال تجربه کرده‌اید یا دیده‌اید که انفجار اشیا به‌خصوص برای کودکان جذاب است. البته انفجاری که در سطح محدود و توسط خود آن‌ها انجام گیرد. ذات انفجار به خاطر محفی بودن آن و نمایش دفعی و شدیدش معمولا برای همه دارای جذابیت و هیجان است. حالا فرض کنید همین نمایش جذاب و بعضا خطرناک! به جای فضای باز، این‌بار در داخل خانه انجام شود. یوشی هرزگ و دانیله کایر عکاس، از جذابیت فرمی انفجار که اتفاقا در لحظات محدودی هم قابل مشاهده هست، عکاسی کرده‌اند و سعی داشته‌اند که این انفجار را در زیباترین لحظه‌ی حود شکار کنند. برای مرموز بودن و جذابیت بیش‌تر، آن‌ها مبدا انفجار را در بعضی تصاویر درون یک آباژور یا زیر در یک اتاق در نظر گرفته‌اند. فضاهایی که در زنده‌گی روزمره جلو چشم‌مان هستند اما ما پشت آن‌ها را نمی‌بینیم.

ما نمی‌دانیم. شاید برای یک موجود کوچک‌تر مانند مورچه، یک خیار حکم گیاهی غول آسا و بلند بالا را داشته باشد که راه رفتن میان انبوهی از آنان، به مثابه‌ی گشت و گذار در جنگلی سبز باشد!... همین جذابیت تغییر ناظر تاکنون منجر به ساخت فیلم‌ها و انیمیشن‌های گوناگونی شده که دنیا را از نگاه موجودات مختلف، کوچک‌تر و بزرگ‌تر از انسان، آبی و هوایی و زمینی به ما معرفی می‌کند.

حالا که لنزهای ماکرو به ابزاری شایع میان کاربران تکنولوژی تبدیل شده است، شاید نگاه‌ها به گوشه و کنار زنده‌گی‌مان دقیق‌تر شود و انسان‌ها در روال عادی روزانه‌ی خود به کشف‌هایی تازه و شگفت برسند. تاتسویا، هنرمند ژاپنی، نه تنها این نگاه را در حد تحسین برانگیزی به محیط خود دارد، بلکه با استفاده از هنر مجسمه‌سازی خود اقدام به تکمیل این اکتشافات کرده و فضاهایی مینیاتوری و خلاق را می‌آفریند. از قضا تاتسویا هنرمند پرکاری هم هست. او برای خود تقویمی مینیاتوری خلق کرده و هر روز صحنه‌ای جدید از این دنیای مخفی را برای بیننده به تصویر می‌کشد.

وقتی در شهرنشینی امروزی مجبور هستید در خانه‌هایی با مساحت ۴۰ یا ۵۰ متر زندگی کنید ، هیچ وقت آیا به فکر تهیه مبلمان کامل -بر فرض آن‌که زندگی مبلمانی را بپسندید- می‌افتید؟ حالا اگر تنها خانه‌ای با ۱۲ مترمربع قرار باشد خانه شما باشد چه؟!

معماران، جولی نبوکد و مارک بیلارگن برای طراحی داخلی این خانه به مساحت تنها ۱۲ مترمربع در پاریس، سعی کرده‌اند تا سانتی‌متر به سانتی‌متر فضا را در خدمت استفاده صاحب‌خانه قرار بدهند. هم‌پوشانی تخت‌خواب و نشیمن و کمدهای وسایل منزل با پله‌ها و هر هم‌نشینی ممکن دیگر راه‌کارهای جالب این دو معمار بوده است..... به واقع چندعمل‌کردی بودن فضا چقدر ما را از ریخت‌وپاش فضا دور می‌کند.