مِسنِر نام اولین کوه‌نوردی است که هر ۱۴ قله‌ی بالای هشت هزار متر دنیا را فتح کرده است. در شهر تیرول ایتالیا و در ارتفاعات کوه کونپلاتز،‌موزه‌ای بنا شده به نام این کوه‌نورد که علاوه بر نمایش تاریخ‌چه و افتخارات کوه‌نوردی، بستری فراهم کرده برای ارتباطی هدایت شده و هدف‌مند با طبیعت کوه‌ستانی. معماران زاها حدید سه دری‌چه‌ی بتنی را به سوی سه قله‌ی معروف منطقه گشوده‌اند. دری‌چه‌هایی که چشم‌اندازی فوق‌العاده به طبیعت بکر اطراف دارند و یکی از آن‌ها با داشتن کنسولی بلند، امکان جلوتر رفتن از مرز کوه و دیدی پانوراما را به کاربر داده است. به دلیل سرمای زیاد این منطقه از ایتالیا، جداره‌های این موزه‌ی بتنی ضخامتی از ۴۰ تا ۷۰ سانت دارند و با قرار دادن موزه در لایه‌ای از خاک، شرایط گرمایشی را به‌بود بخشیده‌اند. این موزه که به تازه‌گی افتتاح شده، از اجرایی بسیار مناسب برخوردار است، قابلیتی که اگر نبود احتمالا بسیاری از طرح‌های حدید را در واقعیت نمی‌دیدم.

پیتر زومووسکی، نقاشی اهل  شفیلد، و روایتﮔﺮ زندگی روزمره است. کارهای او کیفیتی رویاﮔﻮنه و فانتزی دارند؛ و بسیار پر جزئیات هستند؛ جزئیاتی که از کارهای زومووسکی، آثاری مینیاتورگونه می‌سازد. به عنوان نمونه ﻣﻰتوان به آجرکاریﻫﺎ یا شاخ  و برگ درختان اشاره کرد. نکتهﻯ دیگری که به هنگام مواجه شدن با آثار زومووسکی جلب نظر ﻣﻰکند، این است که آثار او جمله گی روایتﮔﺮ دورهﻯ خاصی در گذشتهﺍﻯ نه چندان دور هستند؛ دورهﺍی موسوم به ادواردین. نقاش زندگی آرمانی خود را در سال‌های دهه‌ی نخست قرن بیستم انگلستان موسوم به ادواردین چست‌جو می‌کند...

تصویر آینده‌ی آرمانی زندگی بشری یکی از بزرگ‌ترین تلاش‌های ممکن هر هنرمند و طراح است. شاید ما هم در مسابقه شماره یک یانون‌دیزاین می‌خواستیم گامی کوچک به سمت ارائه الگوی بومی خودمان برداشته باشیم. اما پیش از این‌ها و در همین زمان نیز در جاهای مختلف جهان تلاش‌های مشابه کم نیست. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی استفان ماسا‌ یکی از ویژه‌ترین این تلاش‌هاست. استفان ماسا با آمیخته کردن اینفوگرافی، عکاسی، تایپوگرافی و البته گرافیک، گذشته حال و آینده را به نوعی با یک‌دیگر تلفیق کرده است که در نماهای واحد در عین انتقاد یا تذکر به زمانی خاص در گذشته، آینده‌ای مطلوب را تصویر می‌کند. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی ماسا به شدت دارای ارجاعات بیرونی‌ست و به غیر از تکنیک جالب توجه بیان او، برای آشنایان به تاریخ معانی وسیع‌تری دارد. 

او برای عرضه‌ی این مجموعه‌ سایت اینترنتی مخصوصی نیز طراحی کرده است.

تطبیق عکس‌های گذشته و حال یک شهر مخصوصا وقتی که خیلی از اون جاها که در زمانی نزدیک فعال بودند امروز از کار افتادند یا تغییر کاربری ها موجب بیگانه شدن گذشته و حال اون‌ها شده، می تونه خیلی درس آموز باشه!

در این مجموعه دیروز و امروز شهر دیترویت با هم تطبیق داده شده اند؛ دیروز و امروزی نه چندان دور.

خواهیم رفت و خواهیم گذشت...

 عکس های زیادی هستند از گذشته نه چندان دور که امروزه میراث بشر معاصر حساب می شن؛ عکس های سیاست مدارها و دانش‌مندان و هنرپیشه ها، عکس های وقایع وحوادث جریان ساز، عکس هایی که گاهی تنها اسناد تاریخی از برخی وقایع و رخ‌دادهای قرن گذشته هستند.
طبعا این عکس ها متناسب با صنعت عکاسی نوپای زمان خودشون سیاه و سفید هستند و اصلا همون طور هم در ذهن بشر معاصر حک شدند. با دیدن این پست حسی مثل سال‌ها گذشته به من دست داد. زمانی که هاج زنبور عسل و حنا دختری در مزرعه رو سیاه و سفید می دیدیم و اولین باری که خیلی سال‌ بعد اون ها رو رنگی دیدم جا خوردم که آیا این همون خاطرات عمیق کودکی ماست!!!؟

برخی عکس‌های مهم قرن اخیر رو این بار رنگی ببینید:
انصافا هم خوب کار کرده.