هنرمند توماس ساراسینو با آگاهی کامل چنین فضاسازی عظیمی را در امتداد ناپایداری‌ها و ابهامات علمی فیزیکی نوین و حتی در امتداد حضور سیستم تارگستر پیچیده‌ای به نام اینترنت در زندگی ما می‌بیند. جریان تعلیقی و تمایلات به ناپایداری در طراحی معماری سال‌های اخیر در جهان به شدت در حال گسترش است و بی‌شک این گونه ره‌یافت‌های (یا حتی ره‌زنی‌های) تمدنی را نباید کم تاثیر در این جریانات دانست.

۲۵۰۰ متر مربع آن هم در ارتفاع بیست‌ متری از سطح زمین بر فراز ووید مرکزی یک موزه در تعلیقی شگفت آور! این یعنی یک ناپایداری عمیق و تجربه‌ای منحصر به فرد که می‌تواند نگاه آدم را به زندگی -حتی- تحت شعاع قرار دهد.

کوره‌های بزرگ تا اجاق های کوچیک خورشیدی در سال های اخیر خیلی زیاد دارن مورد توجه قرار می گیرن و کلا استفاده از انرژی خورشیدی موضوع مهمی در سال های اخیره. در این میون دستگاه هایی که در عین تولید انرژی خورشیدی امکان ترکیب با کالبد معماری رو داشته باشن یا به عبارتی زیبایی لازم رو در کنار این کارایی داشته باشن خیلی زیاد نیستند.

هنر اتفاق. این میز غیرپایدار با حرکت های زاویه‌ای و انحراف از معیاری که هر لحظه پیدا می‌کنه منجر به ایجاد شکل‌واره‌هایی عجیب و اتفاقی از ترکیب این گوی‌های سنگین می‌شه. هنر اتفاق با تدبیری غیراتفاقی.

یک جهان ناپایدار و خود تحول و خود تحویل....

توپ بزرگ معلقی که در سطح‌ش زغال‌هایی آخته داره و اتاقی سفید با دیوارهای ناصاف که به خوبی اثر زغال رو می‌پذیرن....این اینستالیشن مهیج به غیر از جنب و جوشی که در آدم ایجاد می‌کنه یادآور یک نکته ظریف اخلاقی عرفانیه

بداخلاقی‌ها، گناه‌ها، زشتی‌ها برخی اوقات ماننده یک هم‌چین چیزی هستند. نقطه‌ای سیاه هستند در فضای سفید و پاک دل‌مون.  به مرور زمان که اون ها رو پاک نمی کنیم و مدام تکون‌ش می دیم و فعالش می کنیم دیواره‌های دل‌مون رو سیاه می کنن. سیاه و سیاه تر.... تا اون که از اون فضای پاک از اون اتاق سفید دل‌هامون یک دخمه تاریک و کثیف باقی می مونه که روزی از نور حتی جرات ورود به اون رو نخواهد داشت....

پاس‌دار اتاق پاک دل‌هاتون باشین...

دل‌هاتون رو مثل این کار عرصه بازی و آزمون و خطا قرار ندین.

از کارهای دستی خیلی زیاد خوشحال می‌شم و در یانون‌دیزاین هم استقبال می‌کنیم. قبلا هم پستی در مورد نوعی لوستر نمکی با هم دیده بودیم. در این پست به نوعی چراغ‌های شاعرانه یخی می‌پردازیم که در لطافتی دیدنی و با روشی خیلی ساده و دم‌دستی درست می‌شن و رفیق محافل شاعرانه اما سرد شما خواهند بود.

کافیه آب و اگر هم دل‌تون خواست مقداری رنگ رو در بادکنک ریخته و بگذارین یخ بزنه. خودش هم افزایش حجم پیدا می‌کنه و بادکنک رو پاره می‌کنه. این گوی زیبای یخی کافیه با یک شمع وارمر ترکیب بشه تا در یک بستر سرد برفی شبانه نقش یک چراغ کوچیک راهنما رو بازی کنه.

این پیله‌ی شیشه‌ای، یک مدول فضایی مستقله که به نظر طراحان می‌تونه در داخل فضای مسکونی قرار بگیره و کلیه امکانات لازم برای تامین نیازهای یک آدم رو اعم از آب و غذا و هوا و دید و منظر و سکوت و .... رو در خودش تامین می کنه. یک جورایی به درد کسایی می خوره که می خوان ساعت‌هایی رو خلوت کنن با خودشون؛ نویسنده‌ها، هنرمندها، و البته این روزها پشت کنکوری ها :) و اصلا به همین جهت هم کانسپت "پیله" برای نام‌گذاری کار انتخاب شده

راستی بذارین براتون بگم که فکر می‌کنم این طور طرح ها و ایده ها در جواب ناآرامی و پریشانی بشر معاصره نه ایده‌هایی لازم و مطابق با غریزه و فطرت بشری.....

یک کار فابریکیتینگ معماری فوق العاده که اولین بار سال سوم در دانشگاه هنر در یکی از کتاب های چاپ همون سال کتاب خونه به عنوان یکی از جدیدترین ها دیدمش.

گرفتند یک بازوی روبوت خودروسازی رو به کارگرفتند و با تغییر برنامه و به کاربردن هدی خاص چینش آجرها رو به نحوی در دل هر قاب تنظیم کردن که علاوه بر ایجاد حفره هایی برای نور در بین آجرها, کار به طور کلی شبیه سازی حالتی باشه که حباب هایی انگار در دل حجم با هم تزاحم کردند......

بخش صنعت کار به طور ویژه دیدنیه.....

نماهای داخلی کار به طور ویژه شایسته توجهه...

 این سقف‌های بابل دک، سقف‌های عرشه‌ی حبابی اخیرا در ایران هم دارن به کار گرفته می شن.
در این سقف‌ها به جای پرکننده‌های یونولیتی یا سفالی از گوی‌های کره‌ای پلاستیکی سبک عایق صوت و حرارت استفاده می شه که خب مشکلات اجرایی سفال یا مشکلات محیط زیستی و خطرات یونولیت رو ندارن

این پست رو به منظور ترویج این دیتیل و آشنا شدن تون باهاش می‌گذارم تا در طرح هاتون به کار بگیرین...

 پیچیدگی ساخت  چنین احجام سرامیکی حتما مورد توجه دوستان مجسمه ساز و اهل ذوق و دست اندرکار هست.
این سری مجسمه های سرامیکی از نقطه نظر کیفیت و دقت و چگونگی ساخت شون لازم بود در این جا دیده بشن.

توانایی ساخت خوب و فن یکتا، از گذشته تا پایان عصر سنت یکی از مهم ترین ارکان هنر و صنعت بوده و ملاک هنرمند بودن به نوعی و در عصر جدید هم اگر تکنولوژی رو هم ارز اون قلم‌داد کنیم باید بگیم حرف اول و آخر رو در عرصه عمل تکنولوژی می زنه نه دانش و این چیزی معادل همون توفیق و نقش "فن" در جهان سنته

 

یه ایده فوق العاده نوآورانه و جذاب که با بهره گیری از ایده ساعت خورشیدی این ساعت فوق العاده رو نتیجه داده....

به جای اون که عقربه ها رو بچرخونه، دو تا خورشید کوچیک رو دور شاخص می چرخونه.... خیلی خوب بود.