حالا چندین سال است که معماری دیگر از تکرار فرم طبیعت یا حتی انتزاع از آن عبور کرده و پا در عصری گذاشته است که معماری بایونیک و پارامتریک در آن با شکافتن روابط زیستی و ریاضی، سرزمین‌های جدیدی را پیش روی معماران می‌گشایند. در همه‌ی این سال‌ها عده‌ی زیادی تلاش کرده‌اند که تا حد ممکن روند طراحی ساخت‌مان‌ و شیوه‌ی زیست‌ آن را به موجودات زنده نزدیک کنند و معماری را از لحاظ کارکرد و فیزیک به حیات انسانی نزدیک‌تر کنند. 

تصاویری که آوجیک به کمک دست‌کاری‌های رایانه‌ای ساخته است، دخالتی در وضع کنونی بناهای دنیاست و آن‌ها را به گیاهانی تشبیه کرده است که خودرو هستند و بر اساس الگوهای زیستی‌شان رشد کرده و در هم می‌پیچند. او البته با این کار نه در فرآیند طراحی تاثیری گذاشته و نه حتی در کارکرد بناها، بل‌که تنها فرم گسترش و تکثیر مصالح ساخت‌مانی را با الگوهای ظاهری گیاهان تطبیق داده است. ما نمی‌دانیم اما شاید روزهایی بیاید که این الگوها که تا کنون تنها به کمک طراحی می‌آمده است، به کار رشد و تکثیر بناها نیز بیایند و ساختمان‌هایمان نیز با خود ما رشد کنند!

پرینت سه بعدی هر روز بیش‌تر به عرصه‌ی دیزاین پا می‌گذارد و با بهینه شدن آن از لحاظ اقتصادی به بازار وسایل کاربردی هم‌چون پوشاک هم وارد شده است. اودو فیوراوانتی کیف دستی زنانه‌ای را با الهام از کیف محققان گیاه‌شناس در ترکیب با احجام منتظم طراحی کرده، که توسط تکنولوژی پرینت سه بعدی تولید و روانه‌ی بازار شده است. او هندسه‌ی کار خود را از تداخل دایره‌هایی محیط بر حجم کلی به دست آورده و قطاع‌های ایجاد شده از این تداخل، شکل برگ گیاهان را تداعی می‌کنند. اگرچه طرح او از منطق جالب توجهی برخوردار است و از لحاظ فرمی نیز منحصر به فرد است، اما این میزان از ناهم‌واری برای یک کیف دستی ممکن است برای کاربر آن آزاردهنده باشد، ضمن این‌که مواد معمول مورد استفاده در پرینت سه بعدی نیز هنوز نتوانسته‌ رابطه‌ای صمیمی با انسان برقرار کند.

طرح برگزید‌ه‌ی نمایش‌گاه باغ و گیاه ملبورن متعلق به طراحی به نام داگلاس است که به کمک بتن، مبل‌مانی را در ترکیب با یک باغ طراحی کرده است. استفاده‌ی متفاوت او از بتن که به جای تحمل بار، فرم‌های منحنی را متناسب با استفاده‌ی گل‌دان و مبل‌مان ایجاد کرده است نقطه‌ی برجسته‌ی کار اوست. ترکیب سرد، محکم و مانای بتن در کنار پوشش گیاهی زنده، لطیف و همیشه سبز تعادلی جالب را برقرار کرده است که البته چربیدن بتن قالب‌گیری شده بر طبیعت خودرو، کمی احترام به طبیعت را نادیده گرفته و جنبه‌ای خودنمایانه یافته است. داگلاس سعی داشته تا با استفاده از همه‌ی عناصر طبیعی مانند آتش و آب، بر جامعیت کارش تاکید کند و این باغ طراحی شده را فضایی آرامش‌بخش بداند.

نسبت طلایی یک کشف مهم و عجیب در ریاضیات است که ردپای آن را از معماری باستان تا آثار هنری ام‌روز می‌توان دنبال کرد. اما اصل این عدد یا این نسبت خاص مربوط به طبیعت و آفرینش‌های خداوندی است. ترکیب گوش انسان، صدف‌ها، گیاهان و حتی تناسب اعضای بدن انسان از این اصل پی‌روی می‌کنند. طراحان برای کمک به چشم هنرمندان و استفاده‌ی راحت‌تر از این قانون شناخته شده، قطعاتی شفاف که با تقسیم‌بندی‌های طلایی درون یک مستطیل محاط شده‌اند را تولید کرده‌اند. این تکه شیشه‌ها که در دو رنگ آبی و زرد ساخته‌ شده‌اند بیش‌تر مناسب رشته‌هایی مثل نفاشی، معماری، عکاسی و گرافیک هستند و البته خطر محصور شدن در یک ابزار و نگاه خاص  را نیز با خود به هم‌راه خواهند داشت.

 

ارتباط با گیاهان و رسیده‌گی به آن‌‌ها شاید از نیازهای یک انسان باشد که در عصر حاضر مغفول مانده است. تفاوت است میان پروش دادن یک گیاه با زمانی که افراد تنها مصرف کننده‌‌ی آن هستند. آنتونیو اسکارپونی برای یادآوری دوباره‌ی این موضوع به شهرنشینان گل‌خانه‌ای را طراحی کرده، که در ایست‌گاه‌های شهری برای دقایقی مردم را با گیاهان سرگرم می‌کند. در مکان‌هایی مثل ایست‌گاه اتوبوس، فضای بازی کودکان و حتی مدارس، این اتاقک‌ها با حفظ گیاهان در مقابل گازهای سمی هوا و حیوانات، زمینه‌ای را برای ارتباط بیش‌تر مردم با گیاهان فراهم می‌کنند. برای آب‌رسانی طبیعی به گیاهان، طراحان محفظه‌ای ۵۰۰ لیتری را بر بام این اتاقک قرار داده‌اند که به شیوه‌ی قطره‌ای آب را به آن‌ها می‌رساند و با پر شدن محفظه، پرچمی قرمز رنگ بر بالای نمایان می‌شود. طرح اسکارپونی از لحاظ ایده‌هایی که به خودگردان بودن این گل‌خانه منجر می‌شود حائز اهمیت است، اما بعید نیست که چنین کاربری‌های کوچکی در ارتباط با فضای نامتجانس پیرامون‌شان متروکه رها شوند.