حالا که بحران آب هر روز بیش‌تر از قبل خودنمایی می‌کند، بار مسئولیت طراحان نیز در قبال این موضوع سنگین‌تر خواهد شد. طراحان چینی گل‌دانی دو جداره طراحی کرده اند که پس از آب‌یاری گیاه، دیگر آب آن از دست نخواهد رفت. جایی که قوانین فیزیک به کمک طراحی می‌آید. در این گل‌دان آب وارد شده پس از گذشتن از قشر خاک و استفاده‌ی گیاه از آن، به جایِ ماندن در خاک و تبخیر شدن، در جداره‌ای قرار می‌گیرد که مانع از خروج آن می‌شود. آب در این محفظه تبخیر می‌شود و پس از برخورد با لبه‌ی حساب‌شده‌ی گل‌دان دوباره به حالت مایع درمی‌آید و به خاک بازمی‌گردد. بدین شکل از همان آب چندین بار استفاده می‌شود و از آن مهم‌تر کاهش دفعات آب‌یاری گیاهان است که در مواقع دور بودن از گیاه نیز می‌توان از رسیدن آب به آن مطمئن شد.

استودیو معماری لوسیون پیچ برای بخشی از فضاسازی پیرامونی نمایش‌گاه گیاهان خطرناک در فرانسه با طراحی یک مسیر در دل بافت متراکم گیاهی تجربه حرکتی متفاوت در دل گیاهان را برای مخاطب طراحی کرده است. نکته جالب توجه در این طراحی شکل‌دادن  جداره‌های این مسیر از سوی طراحان است که به حس امنیت و ناامنی فضای پیرامونی کمک می‌کند و با عنوان نمایش‌گاه قرابت خاصی دارد. جداره‌های فرم‌یافته مسیر گاهی با تشدید پرسپکتیوها و گاهی با تنگ‌کردن مسیر، مسیری بحرانی را تجسم می‌کنند.

خرگوش سفید بزرگ رو به آسمان دراز کشیده و می‌اندیشد، دست‌های‌ش را باز کرده و گوش‌های‌ پهن‌ش روی علف‌ها را پوشانده است. لب‌خند رضایت روی صورت خرگوش نشان از آسوده‌گی او و فراغت از غم دنیا دارد. ره‌گذرها با گذر از کنار او لحظه‌ای از اندازه‌ی غیر طبیعی خرگوش سفید  جا می‌خورند و سپس شاید هم‌راه با او احساس فراغت را تجربه می‌کنند.

فلورنتین هافمن، خالق هلندی این اثر، با دیدی فانتزی این خرگوش عظیم الجثه را با استفاده از تکه‌های کاغذ، چوب و پلی استایرن ساخته است و آن را به پناه‌گاه نظامی سابق در کشور تایوان تکیه داده است. هافمن که پیش از این نیز کاری را از او در یانون‌دیزاین دیده بودیم، در کارهای‌ش غالبا از مواد در دست‌رس یا بازیافتی استفاده می‌کند. او هم‌چنین تخصص خاصی در ساختن مجسمه‌های غول‌آسا با توجه به محیط اجرا دارد.

بشرِ خاکی بالفطره احساس نیازی به کندن و جداشدن از قیود و محدودیت‌ها دارد و جالب آن‌که حتی در برخورد با پدیده‌های دیگر هم آزادی را به عنوان یک ارزش برای آن‌ها تلقی می‌کند. عکاس ژاپنی آزوما ماکوتو با کمک  دوستان‌ش و با دیدی شاعرانه گیاهان را از قید ریشه و خاک و جاذبه زمین رها می‌کند و به آسمان و جو زمین می‌فرستند. چالش اساسی در این کار عکاسی از گیاهان در ارتفاع چندین هزارپایی بالاتر از سطح زمین است.

آن‌ها دو محفظه‌ی شامل درخت بونسای و گیاهان رنگارنگ را توسط بالنی، به ارتفاع سی هزار متری زمین فرستادند و از آن‌ها توسط دوربینی 360 درجه عکس‌برداری کردند. حاصل کار تصاویر شگفت انگیزی است که در تضاد گیاهان با زمینه‌ی آن‌ها شکل‌گرفته است. بونسای کوچک در برابر کره‌ی عظیم زمین..