افراد دست اندرکار این پروژه برای رسیدن به هدف مورد نظرشون مجبورشدند بازوی فعال این پروژه رو خودشون درست کنن تا بتونن با اتصال اون به کامپیوتر از فرآیندی شبیه یک پرینت سه بعدی با روش اسپری ماسه برای خلق فرم‌های مورد نظرشون استفاده کنن

پیشنهاد می شه ویدیوی پست و سایت این پروژه رو هم خوب نگاه کنین

در مورد معماری هم باید گفت ملات های معماری در صورت اصلاحاتی در ترکیبات‌شون در مورد روانی مایع و زمان گرفتن شون، خیلی خوب می تونن در پرینت معماری کار کنن و صنعت هم اجازه می ده تولید ایده هایی نظیر ایده زیر رو که عبارته از دستگاه پرینت سه بعدی بزرگی که لایه لایه پلان رو شکل می ده و بالا میاره....

در مورد فرم های ساده کم‌تر اما در مورد فرم‌های پیچیده بی شک رسیدن به روزی که بشه لایه لایه فضا رو شکل داد مطلوب کمی نیست و بنابراین باید منتظر پیشرفت جدی در این زمینه باشیم...

 دوستان احتمالا با پرینت سه بعدی (3D printing) آشنایی دارند. نوعی فرآیند ساخت صنعتی که در اون دستگاه های دقیق با کنترل کامپیوتر ماده ای خمیری رو به صورت لایه لایه (افزودنی) یا ماده ای صلب اما نرم رو با برش‌های متوالی (کاستنی) نوعی شکل می دن که محصول نهایی فرم پیچیده ای باشه که در فضای مجازی رایانه ای ساخته شده و به دستگاه فهمونده شده. نمونه هایی هم در این جا با هم دیدیم تا به حال. مثل این+ یا این+ یا حتی این+ که در مقیاس نانو بود!

عرصه‌ی نانو و علوم مربوط به اون به واسطه‌ی چیزهایی که در همین ایران خودمون در این چند سال اخیر رخ داده، تا حدودی برای ما ناشناخته نیست. حداقل در حد اخبار رسانه‌ای وقتی از نانو حرف می زنیم احساس می کنیم درکی داریم از این کلمه.
می دونین که علوم مرتبط با عرصه‌ی نانو خیلی فراوون هستند و خیلی هم جدی هستند! اما مطمئنا شما هم مثل من فکر نمی کردین هنر هم در عرصه‌ی نانو وارد شده باشه! :) عکس‌های پیش رو احتمالا غیرجدی ترین و در عین حال از جدی‌ترین رخ‌دادهای عرصه‌ی نانو هستند که شاید بهتره اون ها رو هنر نانو نام بدیم.
دست ساخته‌هایی -یا بهتر بگم : نانوسکوپ‌ مغناطیسی ساخته ها!- که به منظور اثبات قدرت بشر در مقیاس نانو با نگاه هایی طنز و غیرجدی اما خیلی جدی خلق شدند و جز تحیر برای مخاطب غیر متخصصی نظیر من دستاوردی نخواهند داشت.

می دونین مثلا ابعاد این توالت فرنگی چند در چنده!!؟