قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
طرحی عجیب و دیدنی برای ساختمان دیوان عالی در بیت المقدس.
طرح مربوط به طراحی یهودیه و توسط دولت اشغال‌گر قدس ساخته شده. نکته مهمی که در طرح هست جرات طراح در برپاکردن این چنین طرحیه.
طرح عبارته از سه ساختمان جدا که در ذیل مجموعه ای با هم مرتبط شدند و پیکری بزرگ و یک‌پارچه رو شکل دادن. یکی از این ساختمون‌ها پلانی مشابه یک کلیسای جامع گوتیک داره و به سوی مشرق جهت گرفته، دیگری مشابه یک کنشت یهودیه و به سوی مسجدالاقصی رو کرده و سومی ماننده یک مسجد اسلامی رو به سوی خانه خدا داره.
جرات طراح در طرحی چنین جنجالی و البته گفت و گوی ادیانی، در مهد ادیان ابراهیمی و سرزمین مقدسی مثل قدس شریف از یک سو برام جالب بود. اما
از سوی دیگه مقایسه ای که میون این سه گونه معماری برام ایجاد شد، و سادگی عظیمی که نماد اسلام شده در تقابل با مسیحیت و یهود، موجب شد بیشتر به رشد طولی این ادیان در پس هم و به عظمت اسلام فکر کنم....
تا یه پستی اینجا با استقبال روبه‌رو می شه معمولا شبیه‌ش در فضای اینترنت عرضه می‌شه و بنابرمرام‌نامه نانوشته یانون‌دیزاین در اینجا هم به نظر شما می‌رسه.
یادتونه این پست رو که خیلی ها هم دوست‌ش داشتند و علاقه مند به روش کارش شدند؟
در این پست که البته از حیث عکاسی بسیار حساب شده و خوبش شاید تونسته به بیان تصویری قدرت‌مندش دست پیدا کنه، مشابه کاری که در پست قبلی از Alberto Seveso با هم دیدیم در جریانه. هرچند به قدرت کارهای او نمی‌رسه.... حرکت سیال جوهر رنگی در آب و انتخاب منظره های شگفت انگیز او توسط هنرمند...
برای این که به مشتری بفهمونی بیست و چهارساعته سرویس می دی چه می کنی؟ چه طور تبلیغ می کنی؟
بد نیست قطعه فیلم موجود در پست رو ببینین.
برای اون‌ها که امکان دیدنش رو ندارن می نویسم : مک دونالد برای گفتن این حرف یک بیلبورد تماما سفید رو انتخاب کرده! بیلبوردی که در تمام مدت روز سفیده و هیچی روش نیست و شب هنگام با تاریک شدن هوا به یک سطح تاریک تبدیل می شه ؛ اما در گذر هر اتومبیل با چراغ روشن به او می گه ..... Open all night مک دونالد!
قبلا یک بار با هم کارهای عجیب و شورانگیز Patrick Dougherty رو در قالب معماری‌های رشدکردنی دیده بودیم. اما نظر به این که حیفه دوستانی که مخاطب جدید یانون‌دیزاین شدند هم نبینن این کارهای شگفت رو ، این پست رو که حاوی عکس‌ها و مطالب بمتفاوت و دقیق‌تری از سری کارهای این بنده خداست ، این جا می گذارم.
معماری رشد کننده و زنده یکی از دغدغه‌های جدی زمانه ماست و خیلی ها اتودهایی در این باره داشتند و دارند. اما کارهای Patrick Dougherty به دلیل این که به نتایج روشن عینی خوبی هم دست پیدا کرده حائز اهمیته.
تنگ ماهی‌ها به قدر وسعت دریا اگر.....
ماهی ها به خیال اقیانوس باید زندانی این تنگ کوچک رو تحمل کنن. چقدر شبیه دنیاست و عقبی این تنگ و نسبتش با عظمت اقیانوس‌ها...
جشن مقدس هندو"Holi" رو با هم دیدیم. اصلا اون پست رو برای این گذاشتم که به این پست برسم !!! :)
در این کلیپ تصویری فوق‌العاده زیبا، کارگردان با بهره گیری از حرکت آهسته و نماهای فوق‌العاده و البته ضرب‌آهنگ سحرانگیز موسیقی که به خوبی روی کار نشسته، شاید به نوعی تونسته روح معنوی هندوی حاکم این سنت آیینی رو به نمایش بگذاره؛ چیزی که عموما در برخوردهای فرم گرایانه ما با موضوعات اون هم از دوردست، به کل غایب می شه.
یعنی عالیه این کار! عالی...
در نمای این ساختمون یک نکته جالب بود و یک نکته شرم‌گینانه!
نکته جالب وجود گلدان‌هایی در نما بود که با وجود نظم هندسی خشک و خالی شون عنصری سبز و طبیعی هستند و غنیمت به حساب میان!
اما نکته شرم‌گینانه،توجه به قامت کوتاه شده بشر در این کاره. یه زمانی بشر تصویر اساطیر و پهلوان‌های عموما اخلاقی آیینی شون یا روایت وقایع مهم عالم رو بر سطوح معماری اطراف‌شون منقوش می کردند تا تثبیت کننده و جاعل امری حقیقی باشند؛ اما این نما، مدولار تصویرسازی ای بچه گانه ست که هیچ معنای حقیقی در زندگانی نداره.... امان از کوتاهی قد تمدن اخیر بشری...
جشن هولی (Holi) یا «جشن رنگ‌ها» یکی از آیین های سنتی هندویان برهمایی در واقع معادل جشن نوروز در ایران زمینه که ابتدای سال یعنی آغاز فصل بهار در هند برگزار می‌شه و در اون با شادی و پاکوبی و پاشیدن رنگ به سروصورت هم دیگه طی چند روز، آمدن بهار و سرسبزی و رفتن سرما و بدی رو جشن می گیرند.
همین آیین جالب یعنی بازی با رنگ و پاشیدن رنگ و آب به یک‌دیگر ، جشن هولی رو به یکی از سوژه های عکاسان اروپایی در هند بدل کرده و غالبا عکس‌های عجیبی محصول همین علاقه مندی هر ساله منتشر می شه.
رسم رسومات فراوون و متعددی هم در حواشی این جشن هست که گاهی در بین قوم و قبیله های مختلف فرق‌هایی هم داره. مثلا در عکس‌های Kevin Frayer در کنار جاذبه های رنگارنگ جشن هولی، سنتی دیده می شه که در اون زن‌ها با چوب بر سر شوهران شون می کوبند و احتمالا در پس این کار به دنبال طلب خوشی و روزی و شادمانی هستند!!! :)
با این سنتی هاش خیلی هامون مشکل داریم!
یک قطعه اضافی دارند که هم سنگین و جاگیرترشون کرده و هم کلی لباس رو سخت تر می شه تنش کرد!!! اما این اتود با حذف اون قطعه و استفاده از متریالی ارتجاعی همه مشکل رو حل کرده! همیشه طراحی با افزودن رشد نمی کنه. گاهی کاستن باید
