ایدهی جلوییه...
کم جا و نوآورانه و خوش فرم و با نهایت استفاده از ظرفیتهای کششی پارچه.
- ۰ نظر
- ۲۸ اسفند ۹۰ ، ۰۹:۵۶
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
ایدهی جلوییه...
کم جا و نوآورانه و خوش فرم و با نهایت استفاده از ظرفیتهای کششی پارچه.
در طراحی فضاهای باز و سبز آپارتمانهای مسکونی یک نکته خیلی باید بهش توجه بشه. سوای این که اگر مثل این اتود، فضای حیاط مختص یک واحد خاص باشه خب طراحی خاص خودش رو می طلبه، هم معمارها و هم صاحبخونه ها باید توجه داشته باشن که دل خوش نکنن به چیزهایی که نهایتا هفته اول بهرهبرداری از خونه جذاب و خوب هستند. نگیرن حیاط ها رو سنگفرش کنن و عناصر بی ارزش حجمی و آبنماهای تزئینی بی استفاده و ... پرکنن در فضا. در صورتی که می تونن حیاط رو باغچه ای فعال تعریف کنن که هر فصل و در هر آب و هوا یه جور با وجود آدم ارتباط برقرار کنه.
این روزها خونه های قدیمی و باغچه هاشون فقط..... بهار :)
لوستری که با وجود خلاصه بودن عناصرش با استفاده از عدسی خلاصه شده و قانون شکست نور، خیلی پرانرژی و جدی در فضا بروز می کنه و نوری چندبرابر رو به فضا میده در عین حال هم منبع نورش به طور مستقیم چشم آدم رو خیره نمی کنه.
———-
حالا که در یانوندیزاین بخشی به نام سینما هم داریم، چقدر خوبه اگر دوستان اهل نقد، نقد فیلمهایی سینماییشون رو هم به بخش یادداشتهای ما بفرستند. یادداشت زیر، نقد فیلم باشگاه مشتزنی است که توسط دوست خوب یانوندیزاین آقای مشایخی نوشته شده است. نویسنده در این یادداشت، با بیان خلاصهای از داستان فیلم رگههای پوچگرایانه موجود در آن را واکاوی می کند و فیلم را هشداری به مخاطب می پندارد که از خود بیگانگی جامعه در وضعیت پست مدرن را تذکر می دهد.
امروزه روز قشر متوسط روبه بالا هم گاهی دیگه به هر تقدیر رو به ویلاسازی میارن در ایران. نه که منکر وجود فقر و نیاز زیاد ملت بشم . می دونم خیلی زیاد در بین مون افرادی هستند که حق نان های شبشون رو در خرج و برج های ما به ودیعه گذاشتند اما کم هم ندیدم نمونه هایی از اقشار متوسط که به خاطر ایجاد فرصت های به زعم اونها ویژه، به صرافت ویلاسازی افتادن.
همین همهگیری ویلاسازی شاید من رو تحریک می کنه که در موردش در یانوندیزاین حرف بزنم وگرنه اگه می دونستم این کار منحصر به اقشار پردرآمد و بیدرده اصلا انگیزه نداشتم بهش توجه کنم. اما حالا انگیزه خیلی دارم که نگاه ها رو در این مساله کم کم درست کنیم.
در ایران اگرچه معمارها خیلی جنایت کاریم :) اما همه تقصیر از معمارها هم نیست. نگاه امت هم باید درست بشه. ببینین اگه قراره در دل طبیعت و فلان منطقه هم دوباره خونه ای ویلایی ساخته بشه که همون کیفیت خونه توی شهر رو داشته باشه اصلا خب چه کاریه!!!؟
می دونین اگه در ویلاسازی به کیفیات طبیعی بها بدیم حتی خیلی وقتها هزینه ساخت مون می تونه کاهش پیدا کنه؟
جنگهای جهانی در زندگی اروپاییها اگرچه خیلی چیزها رو تغییر داد و تا امروز هم غرب داره چوب اون ها رو می خوره به نوعی، اما گاهی همین تهدیدها و مشکلات با ایده های خوب به فرصت های جالبی بدل شدن. مثلا همین اشغالگری صهیونیستی، یکی از تهدیدهای غرب بوده که به فرصت برای خودشون تبدیل کردن. و از این طور فرصت سازی ها و از آب کره گرفتن ها در طول تاریخ این تمدن کم نیست.... بگذریم.
این 7 مبلمان موجود در این پست هم یه جور خیلی سالمتر و پاکتر از تبدیل تهدیدهای جنگهای جهانی به فرصت هاست. بمبهای عملنکرده جنگهای جهانی به هر ترتیب فرمهای ساختهشده صنعتی و بسیار مقاومی هستند که یا می بایست دوباره در فرآیند صنعتی ذوب بشن و به استفاده شمش برسن یا به دست هنرمندان و صنعتگران خوش ذوق تبدیل به همچین چیزهایی بشن....
حالا من نه از منظر تهدید و فرصت که از منظر پیشنهاد برای فرهنگسازی می گم که خیلی ادوات و خاطرات جنگ تحمیلی خودمون هم ظرفیت دارن به صورت مبلمان ها و فضاسازیهایی در پارکها و مناطق مربوطه نظیر مناطق جنگی جنوب کشور به کار گرفته بشن و خوب هم هست!
این روزها که بهار طبیعت با تمام قدرت داره مبارزه می کنه تا جای خودش رو میون سرما و زمستون باز کنه، این روزها که تهرون خودمون به خاطر همین بهار داره از دود و شلوغی و ترافیک خلوت می شه و آسمونش بر خلاف تمام سال آبیه، این روزها خیلی آدم دعا می کنه روزی رو که بهار سرتاسر زمین رو فرابگیره....
امروز جمعه، روزیه که وعده داده شده روزی بهار از اون آغاز می شه...
این مجموعه تصویرسازی Paradise Parking قدرت طبیعت رو به رخ می کشه انگار، اون قدر که می تونه حتی ناجورترین و ناسازترین دستساخته بشری یعنی اتومبیل رو هم در خودش هضم کنه و پذیرا باشه.....
دوستانی که یانون دیزاین رو دنبال می کنن می دونن که من چندین بار دیگه هم به حضور و کاربرد پرده در معماری به منزله یک عنصر سازنده معماری توجه نشون دادم و حتی علاقهام رو هم در این موضوع مخفی نکردم.
این کار ، این خونه با پرده های پلاستیکی مشبکی که در دو رنگ براش طراحی شده کاملا دو جنس فضای متفاوت رو در خدمت استفاده کننده قرار می ده. پرده ها در این بنا حتی حیاط مجموعه رو هم دربرمیگیرن و علاوه بر نماسازی برای مجموعه کیفیت فضای باز مجموعه رو خراب نمی کنن.
سوای هندسه نافرم مجموعه، طراحی حیاط مجموعه هم خیلی خوب از آب دراومده
پستی به استقبال بهار می گذارم. فرشی سبز که مسیر آمدن بهار را به شهرهای زمستانی مان سبز و بهاری می کنه...
دل هاتون رو فرش کنین ؛ فرش سبز. در راهه....
این پوسترها کار گروهی بروبچه های هنرست در مورد سال جهاد اقتصادی که اگرچه روزهای آخرش را طی می کند اما جهاد و کوشش هرگز پایانی نخواهد داشت....
پوسترها رو وبلاگ خوب دوست عزیزم حسین احمدی سخا، یعنی باروت گذاشته. برای دانلود پوسترها هم می تونین به همون جان رجوع کنین.
راستی دیدن باقی کارها و حال و هوای این بلاگ خالی از لطف نیست. مطمئنا برخی از شما مشتریهای ثابت حسین خواهید شد....