این سه تا مجموعه خیلی جالب طراحی شدند. به طوری در نسبت با یک‌دیگه طراحی شدند که در میون خودشون نوعی بافت شهری متفاوت از شهر و هویت دار درست کردند. توده‌های سه تا بنا در میون خودشون راه‌ها و کوچه‌هایی درست کردند که خیلی متفاوت از بستر شهری، منجر به خلق محله هایی جدید شده...

می دونین این چنین کاری چه میزان رابطه مردم رو با این بناهای فرهنگی بالا می بره!؟ واقعا نمی ارزه صرف بخشی از زمین به درآمد این ایجاد رابطه؟

 این منظره های عجیب از حرکت جوهر در درون آب و نگاه هنرمندانه جناب  Alberto Seveso به دست آمده....
اون کار آخر، یعنی اضافه کردن کاراکتر واقعی به کارها که دیگه فوق العاده بوده.

انگار....
انگار چی؟

جالبه! گاهی فضاسازی شهری می تونه این قدر ساده باشه و البته جلوه گر!
ما معمولا توی خیلی کارهای داخلی زیاد روی ظرفیت های فرم و رنگ و ترکیب‌های خاص حساب می کنیم و غالبا هم کارهای خاصی از آب درنمیاد.

تازه این کار نسبت به حرکت مخاطب ها از خودش عکس العمل هم نشون می ده و کلی زمینه ارتباط گیری با مخاطب یا برنامه گیری برای نور‌پردازی های خاص یا مناسبتی داره.

شهرداری مشهد چندسالیه ثابت کرده با وجود شانتاژهای رسانه ای شهرداری تهران در زمینه های فرهنگی و فضاسازی شهری، با بودجه ای به مراتب کم‌تر از چیزی که در تهران داره خرج می شه، بسیار در برنامه های مناسبتی شهر رو زیباتر و فخیم تر آرایش و تزئین کرده. به شخصه در نیمه شعبان و یکی دیگه از مناسب های مذهبی مشهد رو مرور کردم و لذت بردم از فضاسازی های حجمی و تصویری نوآورانه نصب شده در شهر...

امسال هم نوروز شهر مشهد متفاوت از شهرهای دیگه ایران بود انگار. حجم‌هایی مرتبط و به ظاهر گاهی نامرتبط اما در کل یادآور کلی خاطرات و اشاره به کلی لطایف فرهنگ ایرانی در ابعاد بزرگ در جای جای شهر نصب شدند که برخی شون فوق العاده خوب ند.

کاش کمی هم همت کنه این شهرداری فعال و المان های ثابت و همیشگی فاخر در شهر نصب کنه تا الگویی برای برادرهای بزرگتر ناخلف‌ش نظیر تهران باشه....

عکاس این عکس‌ها محمد زائرنیاست و از پایگاه اطلاع رسانی شهرداری مشهد انتخاب شدند.

 آب‌نماهای شهری  معمولا حوض‌ها و فواره‌هایی خیلی معمول و غالبا بدون کارایی جدی در فضاهای شهری هستند. البته در شهرهای قدیم ما این طور نبوده. یک حوض ساده به علت تناسب خوبش با فضای پیرامون چه به لحاظ اقلیمی چه به لحاظ ابعاد و هم کاربری خیلی خوب هم عمل می کرده در فضا و کلی تلطیف می کرده محیط رو. آب روشنی بوده  و آیت الاهی و پدران ما دیدگان شون رو از نور و روشنی و دیدن نشانه های خدا برهم نمی بستن.

در روزگار ما ، که کم‌تر دیدگان بینا داریم و حتی کم‌تر دیدگان بینا جستجو می کنیم، آب و آب‌نما هنوز می تونه تلطیف کننده فضا باشه  والبته کاربری های fun هم بهش اضافه شده. تفریح و خلاصه باز هم یه جورایی تلطیف فضای هنجارهای اجتماعی به نوعی! هرازچندگاهی ابداعی و طرحی نو از آب و آب‌نما در بسترهای شهری طرح می شه . طرح زیر یکی از شجاعانه ترین هایی بود که تا به حال دید‍م.

تمدن ما با تمام جلوه‌هاش در حال نادیده گرفتن مدام "آدمی"ه.

عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی ....

 معماری های کاغذی! معماری هایی که تنها از برش‌ها و تاهای محدود روی ورق کاغذ درست شدند و خیلی فکر بردن انگار :)
تو توفیق این طور کارها، شناخت سایه و نور و تاثیرات بصری اون ها هم خیلی موثره...

آدم یاد کارهای خلاق اشر می افته.

واقعا اگر نبود صنعت و الزاماتش، چرا اصلا ما باید یه چیز، مثلا یه سینک آشپزخونه یا سرویس بهداشتی رو همیشه در یک شکل و اندازه و عمل‌کرد داشته باشیم!؟ چه اشکال داره ذوق به خرج بدیم و سری کاری صنعتی جلو ذوق مون رو نگیره!؟

 خیلی سبک معماری رو در این بستر خوب و مناسب بنا کرده و امکان داده به طبیعت که خیلی بی‌پروا در دل کار حضور داشته باشه.
صفات حقیقی متریال‌ها رو از اون ها نگرفته، سختی سنگ‌ها رو صیقل‌های مزورانه از بین نبرده. سنگ، چوب، آب، درختان و گیاهان و البته آسمان دست به دست هم دادند در این کار انگار...