Beijing Sports Radio Campaign
يكشنبه, ۲۳ بهمن ۱۳۹۰، ۰۹:۵۹ ق.ظ
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
همه آمده بودند؛ زن و مرد و پیر و جوان و کارگر و کارفرما و دانشجو و استاد و بسیجی و غیربسیجی و حزب اللهی و غیرحزب اللهی. هر کس در هر لباسی بود ، آگاه بود به وظیفه و جایگاه تاریخی خودش و این که هرچند به ظاهر یک نفره اما در آینده ای بزرگ سهمی بزرگ داره......
وقت هایی هست که ما آشپز‌ها :) نمی خوایم بخار در ظرف جمع بشه. چه می دونم پف می کنه و میاد بالا و کلی خلاصه اذیت می کنه.
درب قابلمه‌ها هم جوری طراحی می شه که خوب سرجاش قرار بگیره و بنابراین درست و حسابی نمی شه این فاصله رو ایجاد کرد الا این که چیزی بذاریم بین‌ش یا اصلا به کل برش داریم و ....
یه قطعه کوچیک و جالب طراحی کرده که این مواقع به کمک آدم بیاد. :))
هر سال وقتی از راهپیمایی بیست و دوم بهمن ماه تهران برمی‌گردم، اون قدر شور و شادی و انرژی در خودم می بینم که احساس می کنم برای یک سال کامل، انرژی دارم؛ برای یک سال تحمل سختی ها و مشکلات و بالا و پایین زندگی و کار و درس..... خدا روشکر بابت این نعمت امید و باور. چنین نعمتی رو هر ملتی نداره در این عصر ناامیدی ها و ناباوری‌ها.... خدا رو شکر
هدیه این روز بزرگ، سال‌روز انقلاب شکوه‌مند اسلامی مردمی ایران ، این پست ویژه رو می گذارم.
-----------------------------
در سال قبل چندین پروژه‌ی open-source در موضوع ساخت (fabrication) در سایت‌های دیزاین مطرح شد که یکی از بهترین های اون رو امروز با هم در یانون‌دیزاین خواهیم دید.
پروژه عبارته از ساخت یک دستگاه کامل laser-cutter با تمام اسناد مورد نیاز که تهیه شدند برای کسانی که تا به حال کار ساخت انجام ندادند و به نوعی مبتدی هستند :) در واقع شما دوست عزیزی که آتلیه جوونی رو پایه گذاری کردی، و سودای خرید دستگاه های آماده 20 تا 30 میلیونی لیزرکاتر داری و فکر می کنی کاش سرمایه هات جواب می داد تا یکی رو برای دفترت می خریدی! شما می تونی با هزینه ای به مراتب کم‌تر یه دستگاه برش لیزر برای خودت بسازی!
فقط کافیه آستین‌هات رو بالا بزنی و اسناد این پروژه رو خوب مطالعه کنی و یاعلی!
لینک‌های اسناد در انتهای پست هست....
یه سری مبلمانی که دردل تاریکی می درخشند. برای مثلا پارک‌های بزرگ و یا جاهایی که نمی صرفه روشن نگهشون داشت اما نیازه به شاخص‌هایی که ترس رو از فضا بگیرن فکر کنم ایده های این چنین بد نباشه. مثلا تو دل پارک‌های بزرگ تهران نیمه شب‌ها گاهی حس می کنی این جا برای خیلی ناهنجاری ها مناسبه و در نتیجه برای استفاده های درست نمی شه روش حساب کرد؛ از طرفی هم نمی شه یه پارک رو روشن نگه داشت به خیال این که مثلا جلوگیری کرد از ناهنجاری ها و ایمنی داد به فضا.
این طور مبلمان ها، اگه برای فضای خارجی طراحی و ساخته بشن خوب چیزهایی می تونن باشن..
-----------------
پست چراغونی نداشتم برای این روز عزیز :) این رو چراغونی هم حساب کنین. عیدتوون هم مبارک
هیچ وقت فکر نمی کردم این موج های زیبای دریا، چنین آشوب‌هایی در در دل دریا ایجاد کنن. یعنی تصورش ممکن بود اما تا ندیده باشی خیلی دستت نمی‌یاد قضیه از چه قراره....
یک کار تصویر برداری فوق‌العاده از دریای مواج اون هم از دل دریایی دریای مواج :)
به شخصه از هم‌آوایی شن کف ساحل و موج بالابرنده ای که در یه شات کوتاه از فیلم انتهایی دیده می شد خیلی هوایی شدم....
پیشاپیش از پوشش شناگرها عذر می طلبم :) ؛ راستی فیلم انتهای پست رو هم ببینین بد نیست. همین زیبایی ها رو در گذر زمان هم ببینین و البته کمی توضیح خوب در مورد روند کار.
مدت‌هاست دارم به این اتود فکر می کنم؛ به این که چرا ما خونه هامون رو درست مثل لگوهای اسباب بازی نمی سازیم؟با قطعاتی بزرگ‌تر و متنوع تر اما بدون سازه های چنانی فولادی و بتنی ؛ بدون مسیرهای غیرقابل بازگشت ساخت و ساز. مثل یک بازی؛ یک عمل شادی آور. چرا خود افراد خانواده نتونن با هم‌کاری هم خونه شون رو بالا ببرن؟
نه که جواب این چراها و نشدن ها رو ندونم ها! اما همون نگاهی که برای من امروز به این چراها پاسخ می ده، همون نگاه می گه : "می شه! "
این لگوهای زیستی طبیعی داغ دلم رو تازه کرد.
این استودیوی دیزاین انگلیسی گرفته تاریخ‌چه تایپوگرافی لاتین رو به صورت تایپوگرافی‌هایی سه بعدی در چندین پرده روایت کرده.
چیزی که برای من از این کار دیدنی و جالب بود، نه موضوع که نحوه ی پرداخت این کارها بود. در واقع مقوله "تایپوگرافی سه بعدی" جالب بود برام.
کارهای خوبی می شه با پرداخت حجمی از حروف انجام داد. چند تجربه هم خودم دارم. مثلا اتودی با یکی از دوستان چند سال پیش با کلمه‌ی "هو" کار کردیم .... خلاصه؛ امتحان کنین.
