قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
سال 2012 میلادی از دریچه دوربینهای عکاسان خبری سالی شلوغ و پرفراز و نشیب به حساب میاد. گرچه الان چند سالیه دیگه به شلوغی عالم عادت کردیم و کمتر از آمار کشته ها و تلفات هر روز در نقاط مختلف عالم حیرت زده یا متعجب می شیم و گرچه برخیها به دلیل تدریجی بودن تغییرات عالم هنوز حواسشون نیست که جهان تغییر کرده و دوران حکومت و اقتدار تفکرهای مادی گرایانه از میان رفته ... اما کسی نمیتونه انکار کنه سال اخیر سالی ناآرام بود.
این ناآرامی و تنش رو در مجموعه عکس برتر خبری AFP و حتی اون جایی که به ظاهر عکس مربوط به تنش یا جنگی نیست به خوبی میتونین ببینین.
لحظه وصل دوگانههایی در هستی هست که به واقع دیدنیه.
مثلا آنی که آتشفشان خروشان و سوزان با دریای مواج دیدار می کنه؛ لهیب آتش مذابی که با خروش موج اقیانوس برهم میخوره. هستی آیهآیه خواندنیه. آیاتی که برای تدبر و اندیشه ما، برای عبرت ما، عبور ما از ظاهر و رسیدن به معنای حقیقی که در پسشون دارند در جای جای هستی در کالبد ماده نازل شدند....
ورق بزنیم کتاب خدا رو؛ هستی رو...
فکرش رو میکردین این که کاغذهایی در دفاتر اداری به راحتی به کاغذخردکنها داده میشه و روزانه دهها بار این عمل تکرار می شه و برای همه هم عادیه، می تونه نقطه آغاز شکلگرفتن یک ایده در ذهن یک فرد برای اجرای یک اثر هنری باشه؟
ناما آراد که یهودی و از جمله ساکنین در سرزمینهای اشغالی فلسطینه با ایده گرفتن از این امر روزمره به خلق پردههایی جالب دست زده.
نیک فرانک با تمرکز بر پرسپکتیوهای خاص در معماری و توجه به حضور و همنشینی رنگها در معماری بناهایی خاص که بیشتر در شهر مونیخ گرفته شده، تونسته جلوهای از معماری این بناها ارائه بده که گویا اصلا اونها در شهری زمینی نیستند و به دنیایی در کرهای دیگه تعلق دارند
هرساله -بعد از نابودی صدام و حکومت بعثی- در این چنین روزی شیعیان سراسر عراق و بسیاری از شیعیان منطقه و جهان به ندای امام حسین لبیک می گن و به زیارت اربعین امام حسین در کربلای معلی می شتابن.
امسال ما هم به توفیق خدا کربلا هستیم و نایبالزیاره همه دوستان یانوندیزاینی ....
غوغای اربعین چیزی نیست که به قاب تصاویر و قالب کلمات بیاد. عظمت به حدیه که اصلا شمار کمیت و کیفیت اون از دست رسانهها و ابزارهای هنر و رسانه به کل خارجه و تا نچشین چی می گم قاعدتا ناکام از دنیا خواهید رفت! دعا میکنم هیچ کدوممون ناکام از دنیا نریم.
در این پست چند تصویر و یک کلیپ معروف از یکی از مداحان معروف کربلا به نام باسم کربلایی براتون انتخاب کردم که به لحاظ محتوا و آهنگ شور و حال عجیبی داره و به زبانی حال از زبان امام حسین (ع) زوار خودش رو نوازش میکنه.کلیپ مورد نظر توسط بروبچههای هیئت محبین اهل بیت هنر بازطراحی شده و متن ترجمه شعر معروف کلیپ هم در اون گنجونده شده. دوستان بعد از دیدن کلیپ برای جمیع بچههای هیئت هنر دعا کنن و البته تذکر این نکته هم بد نیست که انتشار کلیپ در جاهای دیگه لطفا با آدرسدهی به سایت هیئت هنر باشه و احیانا برای پخشهای تلویزیونی یا رسمی هم بدون اجازه از هیئت هنر منتشر نکنین.....ممنون
با هم در یانون دیزاین از لندآرت حرفها زدیم و کارها دیدیم. مثلا (+) (+) (+)
اون کارها یک مشخصه داشتند و اون اینکه در دل طبیعت بودند و اگرچه دستبرد انسانی درشون مشهود بود اما به واسطهی بستر طبیعت، فرمها و فضاسازیها بیشتر طبیعی نشون میداد.
در مجموعه زیر -که آثار همون جناب Patrick Dougherty مشهوره که قبل از این هم در یانوندیزاین ازش کلیساهای جامعی که با تنههای درختان درست میکرد دیده بودیم،- با لندآرتهایی مواجهیم که از دل طبیعت ناب بیرون آمدند و در فضاهای شهری قرارگرفتند. فراخور همین زمینه زدایی میبینم که محتوای فرمها هم اون نابی طبیعی رو از دست داده و کمی شهری تر شده.
با وجود فرمهای پرتنش، چقدر ترکیب خوب متریال در این بنا خوب تونسته به کلیت بنا تعادل ببخشه.
اونقدر که به نظر میرسه معماری خوب از پس کاربرد خوب و درست متریالها یا به تعبیری ساخت خوب به تنهایی بیرون خواهد آمد! به نظر شما چی؟
