قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
ترکیب این جز سایه ها به طور حساب شده ای منجر به ایجاد تصاویری هیجان انگیز و بدیع می شه... به خصوص اون فیگوری که کنار نرده وایساده و داره دوردست رو نگاه می کنه، یا مثلا علامت تعجبی که علامت سواله .....
کارهای بسیار هوشمندانه ای هستند که یه دنیا حرف پشت شون هست.
راستی، عالم هم می تونه همچین چیزی باشه. جزسایه هایی که معنایی بزرگ در جمع‌شون دارند.
کی می شه یک جوون مرد تو ایران خودمون کارگاه در ابعاد وسیع برقرار کنه و الگوهای سنتی و هندسی فخیم خودمون رو به صورت محصولاتی صنعتی و قابل کاربرد در ابعاد وسیع معماری، تولید کنه و روحی تازه به کالبدهای بی روح معماری هامون بدمه.؟
می دونین، حالا خیلی ها این رو نمی گن اما اگه تاریخ هنر و معماری این سرزمین رو مرور کنین هم می بینین که هرجا نگاره ها و الگوهایی رایج شدن از این بوده که کارگاهی یا هنرمندی بزرگ در اون پهنه جغرافیایی دست به کار تولید اون دیتیل خاص بوده. مثلا در یک دوره خاص در معماری ناحیه ای خاص می بینیم که نرده های چوبی عالی با طرحی خوب به کاربرده می شده و بعد می بینیم ناشی از حضور یک سنت خاص چوب سازی و متاثر از حضور هنرمند یا صنعت گری خاص بوده.
به شخصه فکر می کنم فقدان ارزش‌های هنری در اطراف ما امروز بیش از هرچیز ناشی از عدم حضور این طور موثرهای تولیدیه...
این پست یکی از ویژه هاست! یکی از ترین های یانون دیزاین!
پروژه مارمالاد عبارته از یک ابتکار تکنولوژیکال! این استودیوی تبلیغاتی گرفتند و با نصب یک دوربین سرعت بالا بر روی یک بازوی رباتیک صنعتی و تنظیم ویژه‌ی حرکت اون به تصاویری بی نظیر در سرعت های بالا دست پیدا کردند که از فرط اعجاب باور نمی کنین این ها واقعی باشه!!!
به جز دوربین سرعت بالا که به طور ویژه لحظه هایی ناب رو از رفتار هستی برای ما ثبت می کنه، بازوی رباتیک با سرعت فوق العاده بالایی دوربین رو تغییر مکان می ده و ناظر اون رو متناسب با رخ‌داد مورد نظر نو به نو می کنه، اون چنان عجیب که گمان می کنین که محصول نتیجه‌ی سه بعدی سازی و رندرهای استودیوییه!
به دوستان جلوه های ویژه کار، دوستان سینمایی، دوستان گرافیکی، و کلا دوستان علاقه مند به وادی تصویر توصیه می کنم به هر صورت که شده -حتی اگر امکانات اینترنتی شون سخت اجازه می ده- این کلیپ رو ببینن.
فقط پیشاپیش عذر می خوام و توصیه می کنم نیمه دوم کلیپ رو بدون صدا ببینین. کمی نامتناسبه موسیقی متن نیمه دوم کلیپ... شرمنده
شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....
چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند
Room Portraits یک پروژه تهیه پرتره از اتاق ها ست! یعنی اتاق ها رو از بالا ماننده پلان معماری عکاسی کردند و تمام رخ در ذیل مجموعه پرتره های فضای اتاق قرار دادند. به جز ایده جالب و نوآوری در انتخاب نمای عکاسی ش، چیزی که برام جالب بود مقایسه این تصاویر با تصویرسازی هایی بود که ما در معماری به منظور نشون دادن فضاهای معماری از بالا یعنی پلان تهیه می کنیم.
بچه معمارها حواس‌شون هست که معماری هاشون اون پلان های شق و رق و تر و تمیز با مبلمان چیدمان شده و بهینه نیست دیگه!!؟
استفاده از پوشش های چادری در نقش دیوار و جداره‌های پیرامونی بنا با همون منطق انحناهای دوگانه لازم برای سازه‌ای عمل کردن این پوشش ها...
فکر کنم فصلی نو در نحوه‌ی استفاده از این پوشش ها باشه چنین کاری
این پست رو از این جهت می گذارم که تصویربرداری کار به غیر از دوربین‌ش که حرفه ای و خوبه، کار ادوات چندان حرفه ای نیست. این یعنی تصاویر خام این کلیپ به راحتی توسط هر کدوم از ما هم -هرچند کار تصویری حرفه ای نکرده باشیم- ممکنه و اون چیزی که منجر به این کار خوب شده تدوین جالب و تناسب خوب کار با موسیقی و اصلاحات رنگی اندکیه که بر کار اعمال شده. تدوین مناسب! این شاید اساسی ترین چیزیه که بهش نیاز داریم.
امید که انگیزه شده باشه براتون ، حتی محصول یک کوهی که با دوستان تون می رین، یک کلیپ زیبا از طبیعت و سفر باشه.
مشربیه ها و شباک‌های عربی شبکه‌هایی چوبی بودند که در مقابل آفتاب تیز مناطق عرب نشین مقاومت می‌کردند و اصطلاحا آفتاب رو می شکستن. در عین حال در مناطق چگال شهری این شباک‌ها دید مستقیم و اشراف رو در بین پنجره های خانه ها از بین می‌بردند و به نوعی با فرهنگ مسلمانان هماهنگ بودند و حتی در ایران خودمون هم کاربرد پیدا کرده بودند.
این شباک‌ها الان به دلایل مختلفی که به نظرم عمده‌ش ضعف شناخت و خودباخته‌گی فرهنگی هنری ماست از معماری ما حذف شدن ، اما به تازگی اتودهایی خوب از طرف چند طراح اروپایی و خاورمیانه ای دیدم که کاربردهای جدیدی از این شبکه ها رو ارائه می دادن.
اتودی که پیش رو داریم یک کاربرد نو و البته قرین با نمونه های قدیمه. اتود یک رادیاتوره یعنی مشابه شباک های قدیمی به کار تنظیم حرارت میاد اما خب بیانی نو و متناسب با صنعت زمان ما.... می تونین در فضاهای خیسی نظیر آشپزخانه یا در میان فضاهای بزرگ مانند سالن ها هم در نقش یک جداکننده فضایی و هم در نقش عنصری زیبا و هم در نقش یک رادیاتور به کارش ببرین
