شونبرگر هنرمندی آلمانی است که  از تخصص‌های او عکاسی از طبیعت است. چیزی که جان‌‌مایه‌ی آثار شونبرگر را شکل می‌دهد تضاد است. عموم عکس‌های او از تضادی آشکار میان رنگ‌ها و بافت‌ها و کنتراست نور و سایه برخوردار است. چیزی که در آثار عکاسی معماری او هم به خوبی مشاهده می‌شود. این مجموعه از آثار عکاس آلمانی تصاویری است از طبیعتی ابهام آلود که با گنجاندن عناصری مثل مه و نور بر ایجاد این حس تاکید کرده است.

تا به حال در برخورد با تابلوهای راهنمایی رانندگی دوزبانه احساس نکرده اید که چه قدر بی دلیل شلوغ هستند؟ این مساله در اقلیم هایی با حضور چندین قومیت و چندین زبان ممکن است به معضلی جدی بدل بشود. آیا راهی برای حل معضل چندزبانی در تابلوهای راهنما نیست؟ 

 تورکنیچ یهودی از ساکنین سرزمین‌های اشغالی است. به گفته‌ی خود او گفتار و نوشتار روزانه‌ی ساکنین سرزمین های اشغالی تلفیقی است از سه زبان انگلیسی، عربی و عبری. این موضوع موجب آن است که به شکل ناخودآگاه، ظاهر حروف و صدای این سه زبان در ذهن آن‌ها هم‌زمان متبادر شود. او به کمک یک متخصص بینایی سنجی به بررسی رفتار ذهن به هنگام مطالعه و برخورد با حروف می‌پردازد و در پایان به نتایج جالبی می‌رسند. در نتیجه‌ی مطالعات آن‌ها متوجه می‌شوند که در حروف عربی نیمه‌ی بالایی حرف موجب اصلی تمایز و شناخته شدن آن است و حتی با حذف کردن نیمه‌ی پایینی باز هم قابلیت خوانده شدن دارند. همین موضوع را آن‌ها به عکس در حروف عبری مشاهده می‌کنند. جایی که نیمه‌ی پایینی حروف نقشی کاراکتریستیک دارند. تورکنیچ در روند مطالعه‌ی خود همه‌ی جای‌گشت‌های ممکن را برای روی هم قرار گرفتن حروف این دو زبان امتحان می‌کند و نتایج قابل قبول را حفظ می‌کند. در پایان او با اندکی تغییر در ابعاد حروف، الفبای جدیدی را می‌سازد.

البته جای این پرسش باقی ست که آیا می‌توان ریشه‌ش مشترک این زبا‌ن‌ها را عامل این هم‌خوانی دانست؟

عکاسی‌های اما فیلیپس از معادن سنگ نمک غرب استرالیا بیش‌تر به رویا می‌ماند. به سرزمینی بی‌کران و رویایی که نظیر آن در جهان واقعیت کم‌تر قابل تصور است. در چنین جهان بی‌رنگی قابل پذیرش است که کنتراست بی‌کران سفید با هر نقطه یا شی رنگی و حتی با بستر آسمان آبی شاید بیش‌ترین دست‌مایه عکاس برای انتخاب شات‌های عکاسی خود باشد.

تولید صنایع دستی به کمک تکه‌های شیشه، هنری دویست ساله و سنتی در ژاپن است. توره هوریگوچی هنرمند ژاپنی، بر مبنای همین تکنیک سنتی اقدام به ساخت لیوان‌های شیشه‌ای کرده است. ساخته‌های شیشه‌ای از آن نظر که کاربردهای فراوانی در زنده‌گی روزمره مردم دارند قابلیت تنوع‌پذیری و محبوب شدن بیش‌تری دارند. هوریگوچی با نگاهی هوش‌مندانه به راستای دید مصرف‌کننده هنگام صرف نوشیدنی توجه کرده است. افراد به هنگام نوشیدن در این لیوان‌ها نماهای متفاوتی را از سطح شیشه‌ای آن تجربه خواهند کرد و بدین شکل هر بار حس متفاوتی از نوشیدن خواهند داشت.

روز دختر، این موجود آسمانی، مبارک.

به عنوان بخشی از نمایش‌گاهی هنری در شانگ‌های، هنرمند چینی کای گوجیانگ یک کشتی را با ۹۹ مجسمه‌ی پارچه‌ای حیوانات پرکرده است که با حال افسوس و اسفی به آب‌های شانگ‌های و طبیعت از میان رفته نگاه می‌کنند..... حیواناتی تشنه از بحران آب و دردمند از رفتار ما انسان‌ها

زمین خدا و تمام ساکنین مظلوم‌ش دارند به جنایت‌های نوع بشر نگاه می‌کنند. جنایتی که ما در مورد بستر پیرامون‌مان مرتکب شده‌ایم و هرچند در مقابل جنایت‌های ددمنشانه قدرت‌های بزرگ در نقاط مختلف جهان کم‌تر به چشم و حس می‌آید اما جمله جنایت‌های بشر متمدن هستند در جلوه‌های مختلف آن.

دیو به تصویر خود در آینه نگاه ﻣﻰکند؛ و لبﺧﻨﺪ ﻣﻰزند. هر روز پیش از آن که به دنبال کاری برود، پشت میزش ﻣﻰنشیند، و خود را برای کار آن روز آماده ﻣﻰﻛند.

دیو قصهﻯ ما ﻣﻰخواهد متناسب با کار امروزش خود را بیاراید. برای همین به نوارهای باریک و بلند کاغذی، که از ورﻗﻪﻫﺎی کتابﻫﺎی آسمانی بریده شده باشد، و همﭼﻨﯿﻦ مقداری چسب احتیاج دارد. نوارها قبلا با مهارت بالایی تهیه شده. حالا فقط باید با ظرافت آنﻫﺎ را به صورت خود بچسباند، تا ظاهرش را فریبا کند. پس از پایان مرحلهﻯ چهرهﭘﺮدازی، دیو  با رضایت به خود نگاه ﻣﻰکند.

نوبت به برداشتن وسایل و حرکت به سمت محل کار است. دیو نگاهی به کمد وسایل‌ش ﻣﻰاندازد. در قفسهﻫﺎ ابزار گوناگونی به چشم ﻣﻰخورد؛ تور، قیچی، تبر، اره، ... . اما انگار هیچﻛﺪامشان آن وسیلهﺍی نیست که برای امروز ﻣﻰخواهد. چشمش ﻣﻰﺍفتد به یک فانوس؛ و یک کتاب. لبﺧﻨﺪ ﻣﻰزند. کتاب و فانوس را برﻣﻰدارد و به راه ﻣﻰافتد.

انسانﻫﺎ به نور احتیاج دارند. و ﻧﻤﻰتوانند بدون آن زندگی کنند؛ حتی انسانﻫﺎی تنبلی که بیرون رفتن از  خانه برایشان سخت است. چنین انسانﻫﺎیی گرفتار عذاب درونی ﻣﻰشوند. و این عذاب همان چیزی است که آنﻫﺎ را با دیوهایی مثل دیو داستان ما پیوند ﻣﻰزند.

شاید حدس زده باشید که دیو ما، امروز چهﻛﺎره است. یک آرامشﺩهنده؛ یک آسانﻛﻨﻨﺪه؛ و یک تسکینﺩهندهﻯ عذاب درونی. پیش از آن که تنبلﻫﺎ سختی بیرون رفتن از خانه را به خود بدهند، با فانوس به خانهﻯ آنﻫﺎ ﻣﻰرود، تا نیازشان را به نور برآورده کند؛ و باری را از دوش‌شان بردارد.