عالم با تمام تزاحم‌ها و جمع میان اضدادش در گوشه‌هایی سخت تاثیرگذار وحدتی بی‌مانند دارد. جمیع حیوانات وحشی و طعمه‌های‌شان از یک آب زندگی می‌گیرند و از یک هوا تنفس می‌کنند. وحدتی در کنار تمام ضدیت‌ها..... ما انسان‌ها اما به این وحدت‌ها سخت بی‌احترامی کرده‌ایم و این به خصوص هنرمند شرقی را به شدت آزار می‌دهد.

کای گوجیانگ هنرمند چینی برای بیان رابطه میان انسان و طبیعت، انتخاب حیواناتی با مقیاس یک به یک و با ساختی بسیار طبیعی را در فضای انتزاعی موزه‌های مدرن برگزیده است. او در آخرین اثر خود با نام «میراث ۲۰۱۳» نود و نه حیوان وحشی را سر در آب‌گیری کریستالی و آبی‌رنگ در وسط سالن بزرگ یک گالری هنری نمایش داده است که خیلی دوستانه در کنار هم دارند آخرین میراث‌های زمین را سرمی‌کشند. میراثی که ما انسان‌ها با استفاده بی‌حساب و کتاب‌مان از زمین پهناور و غنی برای آن‌ها نگه‌داشته‌ایم.

در این پست اثر قبلی گوجیانگ در سال ۲۰۰۶ که حرکت موحشی از گله‌ای از گرگ‌ها بود و هم‌چنین یک تصویر از دیگر اینستالیشنی که گوجیانگ در سال اخیر در نمایش‌گاهی هنری به نمایش گذاشت را نیز می‌بینید.

تصویر آینده‌ی آرمانی زندگی بشری یکی از بزرگ‌ترین تلاش‌های ممکن هر هنرمند و طراح است. شاید ما هم در مسابقه شماره یک یانون‌دیزاین می‌خواستیم گامی کوچک به سمت ارائه الگوی بومی خودمان برداشته باشیم. اما پیش از این‌ها و در همین زمان نیز در جاهای مختلف جهان تلاش‌های مشابه کم نیست. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی استفان ماسا‌ یکی از ویژه‌ترین این تلاش‌هاست. استفان ماسا با آمیخته کردن اینفوگرافی، عکاسی، تایپوگرافی و البته گرافیک، گذشته حال و آینده را به نوعی با یک‌دیگر تلفیق کرده است که در نماهای واحد در عین انتقاد یا تذکر به زمانی خاص در گذشته، آینده‌ای مطلوب را تصویر می‌کند. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی ماسا به شدت دارای ارجاعات بیرونی‌ست و به غیر از تکنیک جالب توجه بیان او، برای آشنایان به تاریخ معانی وسیع‌تری دارد. 

او برای عرضه‌ی این مجموعه‌ سایت اینترنتی مخصوصی نیز طراحی کرده است.

۱۰۰۰ مجسمه کوچک چوبی که هر به اندازه قامت یک سوزن هستند و هر کدام بازنمود فیگور انتزاعی یک انسان هستند؛ این چیزی‌ست که تونی کانوا هنرمند اندونزیایی به بینال ۲۰۱۳ سنگاپور آورده است. چیدمانی که مخاطب را مجبور به نزدیک‌شدن چندباره به آثار می‌کند و با جزئیات خیره‌کننده کارشده بر روی هر کدام از فیگورها، لایه‌های چندگانه‌ای برای درک اثر هنری ایجاد می‌کند.

این گونه پرداخت‌های ظریف که در تمامی هنرهای شرق آسیا مشاهده می‌شوند گوشه‌ای از بازنمود اندیشه‌ی شرق نسبت به کیهان هستند. کیهان‌شناختی که به موجب آن کل و جزو و جزو جزو همه در آهنگی یک‌نواخت و هم‌راه در یک نوا هستند. توجه به جزئیات و درک صورت‌هایی کلی حتی در جزئی ترین عناصر، از منظر هنرهای سنتی شرقی، کمک بزرگی به این فهم از هستی ست.

برخی رفتارها برای ما خیلی عادی‌ شده است اما اتفاقا در جهان معاصر دوباره دارد مورد توجه قرار می‌گیرد. مثلا استفاده بی‌رویه از منابع زمین که اتفاقا مجرم اصلی آن هم حکومت‌ها و نظامات غربی هستند در سال‌های معاصر به شدت مورد نقد صاحبان اندیشه قرارگرفته است و در میان هنرمندان نیز تاثیر خاصی گذاشته است. جمیع جریان‌های طراحی سبز یا پایدار و مقوله پایداری طبیعی در هنر و طراحی از تاثیرات همین توجه دوباره به تخریب زمین و طبیعت توسط فرآیندهای انسانی ست.

برخی از استفاده‌های ما به دلیل عادی‌شدن اصلا به چشم نمی‌آیند. پس شاید لازم است هنرمندان ما به مردم تذکر بدهند. مثلا ما متوجه نیستیم که هر برگه کاغذی که خط‌خطی می‌کنیم پوسته‌ای از تن یک درخت چند ده ساله است که میراثی برای زمین بوده است. مصرف کاغذ، خیلی زیاد در بین ما رواج دارد. طرح زیر یک برگه یادداشت هوش‌مندانه است که به شکل تنه درخت طراحی شده است. لااقل با هر بار مصرف کاغذ متوجه هستید که دارید چه می‌کنید!؟

بمب‌های دودزا این روزها در دنیای معاصر، مترادف با خاطره بد سرکوب‌ها و پراکنده‌سازی تجمعات جهانی بر علیه نظامات ناکارآمد کشورهای منطقه خاورمیانه و اروپاست. بالطبع سخت هم می‌توان انتظار داشت که زیبایی‌شناسی این بمب‌های دودزا به خوبی درک شود! اولاف برونینگ عکاس سوئیسی، برای آشکارسازی این زیبایی‌شناسی اینستالیشنی ترتیب‌داده است که در آن مجموعه‌ای از بمب‌های دودزای رنگانگ در شبکه‌ای نصب شده‌اند و با انتشار دود از آن‌ها عکس‌های متعدد گرفته می‌شود.

به بهانه انتشار این سایه‌بان مدولار می‌خواهم از لزوم طراحی و ساخت سازه‌های موقت مدولار با روی‌کردی هویتی و فرهنگی صحبت کنم. در ایران ما سالانه نمایش‌گاه‌های متعدد فرهنگی و رخ‌دادهای مشخص دینی فرهنگی وجود دارد.  معمولا این رخ‌دادها در فضاهای ‌شهری و یا غیرعمومی اما به کمک سازه‌های موقت سبک نظیر اسپیس و یا داربست کالبدهای مورد نیاز خود را می‌سازند. سازه‌هایی که به دلیل هندسه‌ی خاص خود عموما نیاز به بازطراحی هویتی دارند. پس سیل عظیمی بنرها و پارچه‌ها و اضافه‌هاست که به کمک برگزارکننده می‌آید تا به هویت بصری مورد نظر خود نزدیک شود. 

در طراحی این سایه‌بان مدولار که در طی یک  مسابقه به دست آمده است می‌بینیم که چه‌ طور فرم سازه و مدل‌های تشکیل دهنده آن می‌تواند از آغاز و تا  همیشه منطق بصری و هویت‌ساز مجموعه را شکل دهد..... خلاصه شاید بد نباشد به فکر طراحی سازه‌ی مدولار موقتی باشیم که مثلا مراسم‌های هر سال محرم‌ ایران را شکل دهد.

هنر شمع‌سازی حداقل امروز دیگر بعد از همه‌گیر شدن و استفاده زیاد از این واژگان، یک هنر به حساب می‌آید. با رشد صنعت شمع‌سازی امروز تکنیک‌های گوناگون برای به‌دست آوردن جلوه‌های متفاوت و جدید عرصه‌ی جدی رقابت میان شمع‌سازان است. مثلا این شمع را ببینید: شمعی که به صورت واقع‌گرایانه مانند یک برش مخروطی از دل یک هندوانه قرمز ساخته شده است. تکنیکی که به ساخت چنین شمعی منتهی می‌شود بی‌شک تکنیک خاصی است.

برای کتاب‌خوان کردن کودکان چه کارهایی می‌توان انجام داد؟ می‌شود آن‌ها را مجبور به خواندن کرد. می‌شود برای‌شان در ازای کتاب‌خواندن بیش‌تر هدیه‌ و جوایز بیش‌تر درنظرگرفت. می‌شود برای‌شان کتاب‌های خوب خرید و در کتاب‌خوانی با آن‌ها هم‌راهی کرد..... بله و البته می‌شود کتاب‌خوانی را برای آن‌ها جذاب‌تر کرد. به نظر بهترین راه جذب کودکان به کتاب جذاب کردن خود فرآیند کتاب‌خوانی‌ست. چرا که عامل خارجی چنان با موضوع آمیخته می‌شود که کم‌کم کودک مرز میان آن دو را از یاد می‌برد.

یک خانواده سنتی برای جذاب‌تر کردن کتاب‌خانه بزرگ‌شان برای کودکان خانواده دست به دامن استودیوی خلاقی می‌شود. استودیوی طراحی با حذف همه مبلمان مرسوم و ایجاد یک تور مطالعه ، لذت تعلیق و درازکشیدن و آزادی عمل را با خواندن درهم می‌آمیزد و جهانی جدید برای کودکان ایجاد می‌کند. مبلمان مختصری که برای بالارفتن و ورود به پهنه‌ی تور خواندن تعبیه شده‌اند و سپس تور عظیمی که تمام سطح کتاب‌خانه را پرکرده است. این تور علاوه بر ایجاد دسترسی به سطوح بالاتر کتاب‌خانه و حذف نردبان، کتاب‌خوانی آمیخته با بازی را برای کودکان پیش‌نهاد می‌کند.

آثار رسیده به مسابقه‌ی یانون‌دیزاین طبق وعده این روزها در حال داوری‌ست و با اتمام داوری اساتید هیئت داوران، مطابق برنامه در روز ۲۰ آذرماه و در حاشیه‌ی جلسه ۱۵ حلقه هنر، مراسم اعلام نتایج و اهدای جوایز خواهد بود. اما دبیرخانه مسابقه به منظور شفاف‌سازی و نیز بالابردن مشارکت شما دوستان عزیز، تصمیم به انتشار کلیه‌ی آثار راه‌یافته به مرحله داوری کرده است.

این آثار با معتبر شناخته‌شدن از سوی دبیرخانه به صورت تصویری و بدون نام به اساتید داوری عرضه شده‌اند و حالا با انتشار عمومی شما نیز فرصت دارید تا در کنار اساتید هیئت داوران، پیرامون آثار کامنت عمومی و یا پیام خصوصی بگذارید. یقینا مشارکت شما و گفت‌گوی پیرامون این آثار ضمن کمک به جمع‌بندی دبیرخانه، ما را به هدف اصلی اولیه خودمان یعنی مشارکت جمعی در تصویر آینده شهر ایرانی اسلامی که امروز در ذهن داریم نزدیک‌تر می‌کند.

آثاری که منتشر نشده‌اند به دلایل گوناگونی، نظیر عدم رعایت ابعاد تصویری مسابقه، عدم ارتباط با موضوع، و یا کیفیت پایین فایل تصویر ارائه شده از عرضه به هیئت داوران و راه‌یابی به مرحله داوری بازمانده‌اند. تعدادی از تصاویر نیز با وجود رعایت نکردن تناسبات عددی اعلام شده و تنها به منظور پاس‌داشت تلاش دوستان شرکت‌کننده با لحاظ این امتیاز منفی به داوری رفته‌اند.