صادق لطفی‌زاده در این گفتار از جلوه‌های ویژه بصری، امکاناتی که برای ما ایجاد می‌کنند، فرصت‌هایی که پیش روی کارگردان‌ قرار می‌دهند و دلایل ابراز علاقه مخاطب به جلوه‌های ویژه می‌گوید. سپس با بیان وجوهی مرتبط با ماهیت جلوه‌های ویژه و به قول خودش نیمه تاریک و مبهم آن با ارائه‌ی پرسش‌ها و ابهاماتی پیرامون چالش‌ها و تهدید‌های جلوه‌های ویژه ما را به اندیشه در افق جلوه‌های ویژه و تاثیرات ناخواسته‌ای که بر زندگی ما خواهد گذاشت، توصیه می‌کند. این گفتار در جلسه اول حلقه هنر ارائه شده است.

تا حالا مجسمه‌ای از یک شهر دیدین؟ اصلا تا چند قرن پیش اگر مطرح می‌شد که مثلا سمبلی برای فلان شهر طراحی کنیم چه به ذهن بشر میامد؟ احتمالا می‌گرفت و نمادی نشانه‌ای چیزی آشنا از اون شهر رو به یک هنرمند سفارش می‌داد که به صورت مجسمه بسازه.

یوتاکا سون که هنرمند شناخته‌شده‌ای در دوران معاصره، مجسمه‌ای از نیویورک ساخته. مجسمه‌ی سه بعدی نسبتا دیتیله‌ی محله منهتن شهر نیویورک از سنگ مرمر! به واقع آیا این به خاطر روی‌کردهای توصیفی عصر اخیره که به جای نمادپردازی، منجر به پرداخت توصیفی این چنینی از یک شهر می‌شه؟ یا به خاطر ماهیت شهرهای مدرن نظیر نیویورکه که به چیزی جز خودشون رفرنس نمی‌دن و از سبقه‌ای نهادینه در فرهنگ و هنر و اندیشه برنیامدن؟ 

نظر شما چیه؟

معماری امروزی اما طبیعت‌گرا ، آمیخته با بستر سبز طبیعی و مشحون از طبیعت. چنین معماری‌هایی هرچه تلاش کنند که تنها ظرفی نظام بخشی میون طبیعت و وظایف عمل‌کردی‌شون باشن موفق‌تر هستن.

این ساختمون به واسطه‌ی قرارگرفتن میون چمن سبز زمین بازی و تپه باشکوه پشت -که نشون از مکان‌یابی خوبی می‌ده- و البته به واسطه نگاه طراح‌ها در هرچه خاضع‌تر و ساده‌تر ساختن معماری و توجه به وجود سبز و طبیعی به خوبی نمونه معماری طبیعت‌گرای امروزیه.

یک میز عجیب و غریب که در زیر نور به خصوص نور ویژه آفتاب جلوه‌هایی رویایی از خودش بروز می‌ده.

میز از قرارگرفتن یک صفحه شیشه‌ای بر روی مجموعه‌ای نامنظم از منشورهای شیشه‌ای رنگانگی ساخته شده. با انعکاس نور در منشورها فضای اطراف میز به طرز عجیبی مملو از انعکاس‌های کوچک و بزرگ رنگی می‌شه. آدمی منتظر خواهد موند تا نوری بیاد و شکست در شکست و ... خلاصه فضایی رویاگون تجربه کنه.

همین چند روز پیش در فکر این بودم که جلسات آینده حلقه هنر مثلا یک ماه آینده هر جلسه رو چه طور در اون جلسه معرفی کنیم و مثلا تقویم برگزاری‌ها رو چه طور به افراد بدیم. فکر می‌کردم باید کارتی چاپ کنیم که مثلا سال ۹۲ رو کاملا در بر داشته باشه و ....

اما با دیدن این اتود متوجه شدم درست فکر نکردم و عملا جوابی نوآورانه نداشتم! این یک مهره. یک مهر که با تغییرات مختصری که می‌شه در چینش محتوای ژلاتینی‌ش داد امکان اون رو ایجاد می‌کنه که همه ماه‌های سال‌های مختلف رو بشه چینش کرد و به صورت مهر استفاده کرد...

فکر کنم بشه برای حلقه هم چنین چیزی بسازیم!

نماسازی متفاوت این ساختمون ظرفیت‌های جدیدی از کاه رو برای ما روشن می‌کنه. طراح گرفته نمای ساختمان رو با توده‌های کاه بسته‌بندی‌شده در مزرعه به نحوی طراحی کرده که انگار یک لایه‌ی ضخیم کاه سرتاسر بنا رو پوشانده. اولا به دلیل کیفیت توده‌های کاه، ساختمون اون تیزی و شق و رقی‌ش رو از دست داده و دوستانه شده. در ثانی دوستان می‌دونن که این کار چه میزان می‌تونه به عدم اتلاف انرژی و تجربه‌هایی که ما در معماری سنتی روستا‌هامون داریم نزدیک باشه. 

در وضعیت فعلی هم در ایران واقعا نباید دست خودمون رو در معماری و انتخاب متریال برای ساخت بناهامون بسته بدونیم. باید جست‌جو کرد و ابداع کرد و معبر باز کرد تا بقیه هم بتونن پی‌روی کنن....

کم‌تر می‌تونیم تصور کنیم چنین روشویی‌ای درست کار کنه! الگوهای مرسوم اون‌چنان در زندگی و روی ذهن ما نشسته که چنین طرحی به سادگی می‌تونه فریب‌مون بده منتظر باشیم به محض بازکردن آب تمام کف فضا خیس خیس بشه. طرح‌هایی مانند این اصلا دنبال آشنایی‌زدایی هستند انگار.

به حول و قوه الاهی وب‌سایت حلقه هنر رو معرفی می‌کنم:

www.circleofart.ir

اگر خدا بخواهد در فاصله‌ی کمی از برگزاری هر جلسه حلقه‌ هنر قرار است سه پست که دربردارنده محتوای کامل جلسات حلقه هنر هستند روی این وب‌سایت قرار بگیرد. یک پست مکتوب گفتار نظری ارائه شده در حلقه است. یک پست به ارائه اثر هنری حلقه اختصاص دارد. و یک پست هم مکتوب حلقه تحلیل شکل گرفته پیرامون اثر هنری ارائه شده است.

امیدوارم این پست‌ها به نحو خوبی در وب‌سایت‌های خبری و هنری انعکاس پیدا کنند و به دریچه این وب‌سایت منحصر نباشند. در یانون‌دیزاین هم پست‌های آثار هنری و پست‌های ارائه‌ی نظری را با رعایت رفرنس‌دهی بازنشر می‌کنیم و به پست تحلیلی لینک خواهیم داد.

راستی اخبار و اطلاع‌رسانی رسمی حلقه‌های هنر رو هم می‌تونین از وبلاگ حلقه هنر پی بگیرین:

circleofart.blog.ir

بلاخره دور جدید حلقه هنر شروع شد و این بار شاهد ارائه های آثار و آرای هنری توامان در جلسات حلقه هستیم. در دور جدید محتوای هر جلسه به طور مشروح و در شکل سه پست مستقل هر بار با فاصله زمانی اندک در وب‌سایت رسمی حلقه هنر منتشر می شه.

در جلسه اول فیلم کوتاهی از محمدباقر مفیدی‌کیا رو با نام "... و دیگر هیچ نبود" دیدیم که ساخت خوبی داشت و در تناسب با غالب آثار فیلم کوتاه داخلی سروگردن بلندی داشت. بعد از اکران هم حلقه تحلیل و بررسی ای تشکیل شد و کلی حرف‌های جالب و نگاه‌های موشکافانه در مورد کار مطرح شد که می‌تونین مشروحش‌ رو در وب‌سایت حلقه هنر بخونین. به شخصه فیلم مفیدی‌کیا رو خوش ساخت دیدم اما هم‌نظر با برخی از تحلیل‌های مطرح‌شده غنای داستان‌پردازی و کشش فیلم در همه زمان‌ش یک‌سان نبود. اولش خوب آدم رو مجذوب می‌کرد و در نیمه دوم ول می‌کرد و کمی مونده به پایان کمتر از آغاز انگیزه و کشش ایجاد می‌کرد..... تبریک می‌گم به محمدباقر عزیز و امید که هم آثارش هر روز با رشد و ترقی همراه باشه و هم در حلقه‌های مکرر ببینمش....

سایت فرودگاه‌های بزرگ معمولا خیلی متنوع و قدرت‌مند و جذابه. و چون در لحظه فرود و صعود هواپیما هم توسط مسافرین درک می‌شه طراح‌ها لازمه به تصویر ذهنی که در ذهن مخاطب می‌سازن توجه کنن. این تنوع و جذابیت به دلیل تنوع ساخته‌های بشری در اون‌ها و ابعاد نامتعارف سازه‌های فرودگاهی و ترکیب‌های پیچیده‌ای که به دلیل روابط خاص فرودگاهی که بین اون‌ها حاکمه هست.

تصاویر زیر توسط جفری میلستین از بالا از یکی از مهم‌ترین فرودگاه‌های بین‌المللی و مشهور دنیا یعنی فرودگاه عظیم جان اف کندی نیویورک گرفته شده