دغدغه‌ی طراحی فضاهای آموزشی در ایران هر روز برام مهم‌تر می شه؛ چرا که هر روز تیپ‌سازی‌های فاقد ارزش معمارانه و خالی از ارزش‌ها و ویژگی‌های فضایی مجتمع‌های آموزشی وزارت آموزش پرورش که مثل قارچ تحت عناوین مدرسه‌سازی و خیرین مدرسه‌ساز در حال تکثیر هستند مقابل چشمم در شهرهای مختلف کشور دیده می‌شه.

ما انتظار فردایی روشن داریم و این انتظار حقه، اما این چنین فردایی تنها و تنها از دل مسیری درست محقق می‌شه. فرزندان امروز ما که آینده رو خواهند ساخت اگر امروز از دل فضاها و تربیت و آموزشی متناسب با اون آینده روشن بلند شدند اون وقت می‌شه آینده روشن رو قابل تحقق دونست..... امروز در فضاهای آموزشی‌مون هم مانند خانه‌هامون به حداقل‌های کالبدی بسنده کرده ایم و همین که یک بنا و چند اتاق قابل تصور به عنوان کلاس درس ساختیم فکر می‌کنیم رسالت خودمون رو در مورد مدرسه سازی به انجام رسوندیم....

تا زمانی که طراحی مدرسه‌ها بر اساس الگوهای تیپ اون هم به سطحی ترین وضع ممکن توسط دفاتر فنی وزارت‌ آموزش پرورش در  شهرهای مختلف انجام می شه و کار رو به مثابه کاری اداری و دفتری می‌پندارن به هیچ وجه می‌شه انتظار نوآوری‌ها و فضاهایی با ارزش‌های معمارانه مانند طرح مجموعه آموزشی زیر در چارترا داشت؟

در گذشته نوشتن با دست و قلم و پر و البته سنت‌ها و رسوم خاص و شان خاص و مرتبه و جایگاه خاص ... خلاصه نوشتن سنت‌هایی داشت و آدابی. از زمانی که نوشتن با ماشین‌های تحریر و بعد هم رایانه‌ها باب شد این سنت‌ها آرام آرام تغییر کردند و البته فراخور ابزارها هم تعییر کردند. حالا به روزگاری رسیدیم که نوشتن اندیشه تبدیل شده به کامنت‌های سراسر بی مفهوم شبکه‌های اجتماعی یا حتی همین تعریض‌های بی نظم و بی‌پروای بنده بر طرح‌های ملت! :) خلاصه ابزار تاثیرات انکارناپذیری بر ما داره و کسانی که فکر می کنن می‌تونن هر ابزاری رو به درمان هر دردی بزنن خوش خیالن!

نقاشی و طراحی اگرچه به واسطه‌ی هجوم تکنولوژی به وادی هنر این فرآیند رو نه تدریجی که آنا طی کردند و امروزه طراحی های دیجیتال چنان جای طراحی و نقاشی رو گرفتن که نمی‌شه روندی تدریجی رو درست این میان دید اما اگر قرار بود مشابه وادی نگارش و قلم‌زنی سیری هم برای نقاشی طی می‌شد شاید این میان یک ماشین تحریر نقاشی هم جا داشت!

یک ایده رویایی! ماشین تحریری که به جای حروف سربی لکه‌های رنگی بر روی کاغذ می‌گذاره و نقاش می تونه نقاشی رو از بالا به پایین پیمایشی نقاشی کنه! این ایده بی نظیر توسط نقاشی به نام تری کالاهان داده شده  و نمونه ای اولیه هم از این ایده درست کرده. به نظرتون نقاشی با چنین وسیله‌ای به چه سمت و مسیری خواهد رفت!؟

پستی داشتیم که نوعی جدید از کاربرد گرافیک در معماری رو نشون می داد. در این پست نقاشی تنه‌ای به معماری می زنه و به کمک معماری میاد تا فضایی متفاوت بسازه.

در معماری داخلی این فضا، پوشش‌های سطوح به گونه‌ای با نخ نقاشی شده‌اند که گویا کل فضا یک نقاشی از فضای معماریه. بر روی هر کدوم از سطوح الگوهایی ساده به وسیله‌ی نخ‌های رنگی نقاشی شده و در پرسپکتیو رفته که علاوه بر القای درست عمق‌ها و حجم‌ها لطافتی نقاشی گون به فضا داده و شاید بشه اون رو تعاملی نو از معماری و نقاشی دونست. چرا که در برخی از سطوح فضاهای دروغین و فریب‌های نقاشی هم به کار رفته و عمق و کیفیت فضا به کلی چیزی متفاوت از پلانیه که روی کاغذ می شه از فضا ترسیم کرد.

مدادها رو بدین تا یک سگ آبی بتراشه! طراحی یک مدادتراش اتوماتیک با حال و هوایی شاعرانه و شبیه به یک سگ آبی پراشتها. به جز ایده شاعرانه‌ش فرم رو خوب پرداخت کرده و طرحی صنعتی طراحی کرده. یعنی ایده موجب نشده امروزی بودن محصول خدشه پیدا کنه

این هنرمند با شلیک منبع نوری مثل یک گلوله آتش بازی یا منور در منظره‌ای برفی و عکاسی با شاتر باز از اون ستون‌هایی از نور تا اعماق آسمان ایجاد کرده..... کار جالبی بود.

داشتم این کار رو می دیدم که ناگهان اخبار مربوط به شهاب‌باران آسمان شهرهای روسیه و آمار ۱۰۰۰ نفره زخمی‌های ناشی از بارش اجرام آسمانی رو دیدم و شنیدم. اخبارگو انگار که داشت یک پدیده ساده علم فیزیک رو توضیح می داد. پیش خودم فکر می‌کنم اگر همین واقعه ۵۰۰۰ سال پیش رخ می‌داد -که بارها رخ داد- مگر نه این که امروز ما از اون به عنوان عذاب خداوند بر قوم‌ کافری یا مشرکی نام می‌بردیم یا لااقل اون رو نشانه‌ای از جانب خدا تلقی می‌کردیم؟ از مردم روسیه انتظار ندارم با دیدن این رخ‌داد به خدا باور پیدا کنن، چه این که در پس جریان تمدنی که شکل گرفته حجاب‌هایی سخت‌تر از این ها جلوی چشم بشر رو گرفته، اما از خودمون چی؟ آیا نباید به یاد بیاریم آیات خدا رو؟ اشارات خدا رو....

این نماسازی مربوط به برگزاری نمایشگاه عکس‌های سیاه و سفید پرتره از یک هنرمند در موزه‌ای در توکیوست. کار به منظور دعوت‌کنندگی در آستانه ورود به موزه کار شده و از هزار و یک بیلبورد تبلیغاتی برای بازدید از این نمایشگاه موثرتر به تبلیغ می‌پردازه. اما چیزی که بیش از این ‌ها مورد توجه قرار می‌گیره حضور متفاوت و البته قدرت‌مند گرافیک در حوزه معماریه. درسته این طرح به عنوان یک افزوده موقت کار شده اما به خوبی تونسته با نمای ساختمان تلفیق بشه و حتی بشه اون رو به عنوان نمایی همیشگی برای یک ساختمان پذیرفت.....

این شاید شروع سطح و الگوی جدیدی از حضور گرافیک در معماری باشه. شاید در آینده شاهد معماری‌هایی باشیم که در آمیختگی با آثار گرافیکی کامل بشن و بدون اون‌ها ناقص باشن.

این مجموعه تصاویر از بین تصویربرداری‌های هوایی یک باستان‌شناس محیطی یعنی کلاوس لیدورف انتخاب شده. اما انتخاب‌ شات‌های عالی و ترکیب‌‌بندی و رنگ‌بندی تصاویر و الگوواره‌هایی در تصاویر قابل تشخیصند تنه به تنه‌های نقاشی های آبستره می‌زنه.

واقعا طبیعت خداوند چه قدر زیباست که با تغییر هر ناظر دوباره تازه جلوه می‌کنه....

بازنشر/ متاسفانه باید به اطلاع برسانم به دلیل فیلتر شدن ناگهانی و بدون دلیل سایت Fubiz که یکی از مراجع خوش‌سلیقه دیزاین می‌باشد (و حالا فیلترشدن بی‌دلیل و بی‌سابقه سایت Dezeen  که یکی از مراجع مهم دیزاین به شمار می‌رود) و پاره‌ای از پست‌های یانون‌دیزاین به خصوص در ایام اخیر از این سایت‌ها انتخاب شده اند، موقتا تصاویر پست های مربوط به این سایت نمایش داده نمی‌شوند.

امیدوارم و شما هم امیدوار باشید مانند چند مورد مشابه گذشته کمیته فیلترینگ پس از خواندن انتقاد ما از این حرکت به زودی به رفع فیلتر این سایت اقدام نماید.

تا کی باشد که روندی عاقلانه را در کمیته فیلترینگ شاهد باشیم.....

در صورت ادامه پیدا کردن این روند، به زودی از تمام منابع دیزاین روز دنیا محروم می شویم.

خیلی از ما تا به حال از انگشت‌هامون به عنوان یک کارکترهای انسانی استفاده کردیم و با رنگ کردن و چشم و ابرو کشیدن براشون اون‌ها رو جان دادیم. فکر می‌کردین یک انگشت انسان چقدر می‌تونه ظرفیت شخصیت‌پردازی متفاوت داشته باشه؟

در مجموعه زیر چهره برخی از آدم‌های مشهور یا کارکتر‌های تیپیک رو در قالب انگشت‌های دست می بینیم. شخصیت‌هایی که تنها با تغییراتی اندک در فرم چشم و دهان و ترکیب‌های متفاوت رنگی و البته به تکنیک گرافیک رایانه‌ای خلق شدند.

در باب هنر پسامدرن گاهی با هم حرف‌هایی می‌زنیم. در این معنا که هنر دوران پسامدرن بعد از فروپاشی تمام ثابت‌ها و اصل‌ها و توصیف جهانی بدون ریشه و اصل و غیب -که البته کفره محضه- روی به معانی و بعدتر رو به جملات آورده. در باب جمله بعدها حرف خواهیم زد. اما معانی مورد نظر در نگاه پست مدرن صورت‌های تقلیل‌یافته و فاقد ارزش‌‌های بالا و پایینی از «معنی دادن»  و مفهوم داشتن هستند که می‌تونن حتی به بیانی کامل از مفهومی نظیر «چالش» بیانجامن. اصلا مهم نیست که چالش به چه معنا و چه منظور و در پی چه هدفی و چرا که اساسا این پرسش‌ها در نگاه پسامدرن فاقد اعتباره. چالش خودش موضوعه و معنای مورد نظر هنرمند همون چالشه و بس.

و در این کار چه کامل با فرم و رنگ و کنتراست این «معنی» رو بیان کرده