در باب هنر پسامدرن گاهی با هم حرف‌هایی می‌زنیم. در این معنا که هنر دوران پسامدرن بعد از فروپاشی تمام ثابت‌ها و اصل‌ها و توصیف جهانی بدون ریشه و اصل و غیب -که البته کفره محضه- روی به معانی و بعدتر رو به جملات آورده. در باب جمله بعدها حرف خواهیم زد. اما معانی مورد نظر در نگاه پست مدرن صورت‌های تقلیل‌یافته و فاقد ارزش‌‌های بالا و پایینی از «معنی دادن»  و مفهوم داشتن هستند که می‌تونن حتی به بیانی کامل از مفهومی نظیر «چالش» بیانجامن. اصلا مهم نیست که چالش به چه معنا و چه منظور و در پی چه هدفی و چرا که اساسا این پرسش‌ها در نگاه پسامدرن فاقد اعتباره. چالش خودش موضوعه و معنای مورد نظر هنرمند همون چالشه و بس.

و در این کار چه کامل با فرم و رنگ و کنتراست این «معنی» رو بیان کرده

Don’t eat that tuna, you’ll hurt the dolphins!  Cut up your six pack rings, save a seagull. Recycle cans. Drive a hybrid. Do whatever you can to not leave too noticeable a footprint everywhere you tread.

Jonathan Latiano has created a thoughtful sculpture called Points of Contention to encourage us to think twice about the future affects of our world’s use of plastics, styrofoam, and other man made mutant products. The ripple affect in the floor suggests a movement whereas the negative reactions to these inorganic elements becomes our world’s future norm. He challenges his audience, “As the plastics, resins and polymers that we stockpile on a daily basis increase exponentially, how are we changing the long-term geological landscapes of the world around us?”

[ طرح انتخاب شده از : GBlog ]