ما جامعه بسیار بسیار اسراف کاری هستیم....
- ۰ نظر
- ۳۱ ارديبهشت ۹۱ ، ۱۶:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
تاثیرات دنیای دیجیتال در چنین حرکتهایی هم قابل پیگیریه. دوستانی که با نرمافزارهای سه بعدی یا افکت گذاری آشنایی دارن خوب لمس میکنن چیزی که دارم میگم رو.
این که شما می تونین در محیط مجازی تخیلهایی این چنین بکنین کم کم در جهان واقع هم بروز می کنه و منجر به چنین کارهایی می شه.
نوارهایی که مانند یک سیال از گوشه و کنار فضا وارد می شن و پیوستار فضایی قوی ای رو ایجاد می کنن....
القای حس حرکت؛ و رازگونهگی از نوعی خاص.
یکی از کارهای همین گروه رو قبلا هم در یانوندیزاین دیده بودیم. اینستالیشن هایی که با پردههای توری و دوخت حساب شده در دل یک فضا خلق فضایی جدید می کنن.
در این پست مجموعه ای از چند کارشون رو می بینین
همیشه برام سوال بوده بشر به چه انگیزه ای غذا رو آرایش می کنه!؟ غذایی که قراره چند دقیقه بعدش خورده بشه و تبدیل به توده ای نامطبوع بشه و دست آخر هم اگر به نور تبدیل نشه به توده ای متعفن بدل بشه که حتی شکم تحمل ش هم نکنه و لاجرم پسش بزنه....
هنوز هم این سوال مثل همیشه وجود داره برای من... واقعا چرا؟ ذوقه یا هوس؟
چراغ مطالعه و پریز برق و دم و دستگاه مربوطه رو به طوری جا داده که اصلا انگار نه انگار که هستند. یک طراحی مینیمال و باحال!
مناسب کتابخونه ها و حتی خونه ها...
از حرکتی که برای جابهجاکردن صفحه زده و استفاده از میلههای تلسکوپی ظریفی که امکان قرارگیری صفحه ی چراغ رو در هر جایی می دن خیلی خیلی خوشم آمد.
با حضور دکتر فرهاد تهرانی و دکتر مجتبی انصاری .
امید که براتون دانش در پی داشته باشه....
چقدر خوبند این واحدهای کوچولوی رنگی نرم :) می شه باهاشون خیلی کارها کرد. به خصوص که می شه از چیزهای خیلی مستعمل و قدیمی چیزهایی نو و کاربردی درست کرد.