افریقا قاره‌ی عجیبی‌ست. شاید به دلیل امپراطوری رسانه و پول، شاید هم به دلیل ویژگی‌هایی خاص از این قاره، کم‌تر کسی در جهان می‌تواند ادعا کند که درکی هرچند جزئی از افریقا بیش‌تر از احیانا چند خبر سیاسی و اخبار جنگ‌های قبیله‌ای و نهایت تیم‌های فوتبال مشهور افریقا در مسابقات دوره‌های جام جهانی دارد. افریقای سیاه در قسمت شب از توجه روزگار ما قرار دارد. مثلا شاید ما درست ندانیم که افریقا حتی چه طور و به دست چه کسانی اداره می‌شود. ما نهایتا از آمار جهانی متوجه فقر عظیم این قاره می‌شویم اما حتی ابعاد این فقر و نسبت فرهنگ با آن را نمی‌توانیم تصور کنیم.

دنیل لین، عکاس فرانسوی، از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ میلادی به جست‌و‌جو در افریقا و عکاسی از پادشاهان و افراد خاندان‌های سلطنتی این قاره پرداخته است. عکس‌های او از این جهت که در زمانه ما عکاسی‌شده‌اند معاصرند اما از حیث محتوا به دوران‌های دیگری انگار متعلق هستند. افریقای ابتدای هزاره سوم هنوز ملکی پادشاهانه است. راستی پادشاهان جهان‌های سنتی آیا واقعا بدون هیچ استحقاقی و تنها به ارث و رسومات پادشاهی می‌کرده‌اند؟

روزهایی از سال هستند، که برای تامین انرژی مورد نیاز شهر زمان مناسبی است.

آلن ژیل اینستالیشنی هوش‌مندانه را اجرا کرده و در آن هویت شبکه‌های اجتماعی را به چالش کشیده است. او با قرار دادن دو آینه در مقابل یک‌دیگر که یکی به مثابه‌ دیوایس دوربین‌دار برای دیگری است! تاملی در خودنمایی و سلفی‌های فضای مجازی کرده است. او در این اثر سعی در بازیابی هویت مدرن بشر نیز داشته است، هویتی که این روزها بعضی در جوامع خیالی و با نمایش لحظاتی از زنده‌گی خود به دنبال‌ش می‌گردند.

آینه‌ی کوچک‌تر ژیل شبکه‌بندی شده و نمادی از بافت اجتماعی است، آینه‌ای که در مقابله با آینه‌ی اصلی خیلی کوچک به نظر می‌رسد و فرد با قرار گرفتن در برابر اثر، ناگزیر به مقایسه‌ی این دو می‌پردازد. تکرار‌های متوالی در دایره‌ای که آینه‌ی کوچک‌تر می‌سازد تصویر فرد را کوچک‌ و کوچک‌تر کرده، تا جایی که چهره‌ی فرد در گردآبی مبهم ناپدید می‌شود. آینه‌ی بزرگ‌تر اما خالص و دست‌نخورده مانده و ابعاد فرد را کوچک نخواهد کرد. ژیل با اجرای این اثر مخاطبان‌ش را به انتخاب میان سراب و حقیقت فرامی‌خواند.

بطری های پلاستیکی از بزرگترین اختراعات بشر و البته دشمن طبیعت اند! سالانه هزاران دلار صرف تولید و جمع آوری این محصولات شده و البته طراحان نیز همواره راهکارهایی برای بازیافت، جمع آوری و حمل و نقل این بطری ها دارند، راهکارهایی عموما برای یاری طبیعت در برابر پلاستیک. اما آیا می توان از پلاستیک برای حفظ و کمک طبیعت نیز بهره گرفت؟!

لیبرو روتیلو با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی گلدان‌هایی را طراحی کرده است که می توانند هر بطری را به رحمی برای طبیعت تبدیل کنند. این گلدان ها با طراحی سبک و با اشکالی هندسی قابل ترکیب با فضاهای مختلف هستند و دلیل دیگری برای آینده درخشان فناوری چاپ سه بعدی محسوب می شوند. طرح در یک فروشگاه اینترنتی برای فروش قرار گرفته‌اند.

معماران MVRDV در هم‌کاری با گروه خانه‌ی رویایی ده‌کده‌ای را در مانهایم آلمان بازطراحی کرده‌اند. آن‌ها این مجموعه را که پیش‌تر پادگان نظامیان بوده با توجه به تایپولوژی پیشین آن و البته با نگاهی جدید به نحوه‌ی هم‌سایگی‌ها طراحی کرده‌اند. خانه‌های جدید با حفظ الگوی مجموعه‌ی پیشین دچار تغییر ابعاد و گاهی تغییر کارکرد شده‌اند. 

نگاه جالب طراحان به نوع زندگی در این مجموعه‌ی روستامانند، موجب شده تا تمامی اتوموبیل‌ها به تراز زیرین منتقل شود و در عوض این فضای محدود شهری به دویدن کودکان و راه رفتن ساکنان اختصاص بیابد. آن‌ها هم‌چنین هر یک از خانه‌ها را متناسب با ساکنان‌ش طراحی کرده‌ و برای افزایش تعامل در این مجموعه، تیپ‌های مختلف زندگی را در نزدیکی یک‌دیگر قرار داده‌اند. 

در طرح MVRDV ضمن این‌که یک الگوی فرمی به شیوه‌های گوناگون توسعه یافته است، می‌توان ترکیبی از زندگی و معماری شهر و روستا را توامان مشاهده کرد.

خیلی وقت‌ها پدیده‌های طبیعی را می‌بینیم و به سادگی از کنارشان می‌گذریم اما گاهی درنگ کردن و تعمیق در آن‌ها برای ما نشانه‌هایی را آشکار می‌سازد که پیش‌تر از آن بی‌خبر بوده‌ایم..

روبن وو به سراغ کشف پدیده‌های طبیعی در سرزمین‌های بکر آمریکای شمالی رفته است. اگرچه او چیز جدیدی را کشف نکرده و تنها عوارض خاص جغرافیایی را به گونه‌ای ثبت کرده که انگار تازه پیدا شده‌اند!. او با نورپردازی در شب در مناطقی کاملا تاریک و بدون نور مصنوعی تواسته پرتره‌هایی را از صخره‌ها و برجسته‌گی‌های این منطقه ثبت کند. وو برای این نورپردازی از دراون‌ها یا همان هلی‌کوپترهای کوچک کمک گرفته، وسیله‌ای که کاربردهای متنوع‌ش را هر روز بیش‌تر نمایان می‌کند. 

اگر یادتان باشد یکی از تفریحات دوران کودکی‌مان در تفرج‌ها، بستن طناب به درختان و درست کردن تاب بود، البته با حداقل امکانات و حداقل ایمنی! این طراح آلمانی تابی را طراحی کرده است که کمی از دردسرهای تاب ساختن، آن هم به شیوه‌ی ارتجالی قدیم می‌کاهد. کنسولی فلزی که با تسمه‌هایی قابل تغییر به هر عنصر عمودی‌ای وصل می‌شود و تاب چوبی و طناب هم از آن آویزان خواهد شد. برای تکیه‌ی مطمئن‌تر به ستون‌ها و هم‌چنین صدمه نزدن به آن‌ها، او از تکیه‌گاه‌های لاستیکی استفاده کرده است. شاید این تاب با تنوع متریال‌های‌ش خیلی زیبا و یک‌پارچه نباشد، اما حتما در گشت و گذارهای خارج از شهر وسیله‌ای کارا و جذاب خواهد بود.

گروه طراحی کِی. ۸ ایندستری‌دیزاین یک لامپ خورشیدی را در فستیوال طراحی لندن در سال ۲۰۱۵ ارایه کرده‌است.

باتری این لامپ با تابش خورشید شارژ می‌شود؛ و هر بار بین سه تا پنج ساعت زمان نیاز است، تا باتری آن کاملا شارژ شود. این لامپ به گونه‌ای طراحی شده، که بتواند در موقعیت‌های مختلف قابل استفاده باشد؛ مثلا برای قرار گیری آن در محیط، علاوه بر پایه‌ی انعطاف‌پذیری که دارد، حلقه‌ای در نظر گرفته شده که بتوان لامپ را بر سر یک بطری پلاستیکی قرار داد، یا این که از جایی آویزان کرد.