در این روزها که تب کشت و کشتار در مغرب زمین وجود دارد و هر روز اخباری از کشتار شهروندان و کودکان و ... توسط خود مردمی که به طور جدی از وضعیت اسف‌بار غیرانسانی غرب به ستوه آمدند، شنیده می‌شود دیدن این مجموعه انتقادی حتما مناسب خواهد بود. 

اسلحه‌هایی که تنها با برش‌هایی از گیاهان ساخته شده‌اند در مجموعه‌ای تحت عنوان «آسیب کم‌تر» توسط سونیا رنتچ ارائه شده‌اند. بدون درنظرگرفتن نام مجموعه و در خوانشی جدید از آثار بد نیست توجه کنیم که طبیعت این بار در قالب سلاح‌هایی چیدمان شده و این یعنی مجموعه حرکت تمدنی انسان، حتی از طبیعت همیشه دوست هم دشمن‌هایی درست کرده که خیلی زود گریبان او را خواهند گرفت.... 

از این طراح مدتی پیش در فضای اینترنت ایده لگوهای شیشه‌ای مطرح شد و نمونه‌هایی کوچک هم از ترکیب‌هایی که به دست آورده بود، عرضه شد. در تلاشی متفاوت که گامی به جلو در توسعه این طرح از جناب طراح به حساب می‌آید، توبیاس توستسن با ترکیب ۷۰۰۰ واحد لگوی طراحی شده‌ی شیشه‌ای لوستری برج گونه درست کرده که به نحو سحرآمیزی در ترکیب با نور و شکست‌های آن جلوه می‌کند.

ترکیب همیشه چیزی بیشتر از کنار هم قرارگرفتن اجزاست. ترکیب عناصر یک گل می‌شه گل! اما تجزیه اون عناصر لزوما معرف گل نیست. معمولا ما دانش‌مندان علوم تجربی رو به این متهم می کنیم! که نمی‌فهمن و مدام در پس تجزیه سعی دارن ترکیب رو فهم کنن. اما هنرمندها طور دیگر هستند. هنرمند می‌تونه با تجزیه یک کل کلی جدید بسازه که ارزش‌هایی حتی افزوده بر کل اولی داشته باشه.

گرچه این گل‌های تجزیه شده به زیبایی گل‌های حقیقی نیستند اما با تجزیه‌ای علمی متفاوته و دارای ارزش‌های زیباشناختیه . البته بگم‌ها به نظر همین تجزیه زیبا هم ناشی از بهره‌گیری از روابط ترکیبی گل واقعیه 

برخی از عکاس‌های حرفه‌ای به این کار علاقه‌مندند که با چیدمان‌ برخی عناصر و ساخت برخی صحنه‌ها و تصویربرداری از اون‌ها، تصاویری متفاوت خلق کنند. یک جور کلاژ واقعی که عکاسی وظیفه ثبت نهایی اون رو برعهده داره

دیوید شوون هم از این گونه عکاس‌هاست اما بیشتر در کارهاش به دنبال نگاهی سورئال و فراواقعه و برخلاف خیلی از سورئال‌ها که بیشتر در مفاهیم ناپاکی غوطه می خورن گاهی هم منجر به ایهامات و اشارات و شعرگونه‌گی‌هایی در کارهاش می‌شه

بچه‌ها تخیل می‌کنند. بچه‌ها تصویرپردازی می‌کنند. و تنها کافیه که بهشون بستر داده بشه تا اون وقت «خلق» کنن، حتی از ساده‌ترین‌ چیزها پیچیده ترین‌ها رو خلق کنن.

به بچه‌ها فرصت بدین و بر اون‌ها سخت نگیرین. تیم مکفرسون با طراحی صحنه‌هایی از بازی‌های کودکانه سعی کرده تا در مجموعه تصاویرش ظرفیت و قدرت بیان این بازی‌ها رو نشون بده

راستی یکی از بدی‌های مبلمان خونه‌های امروز همین تنگ کردن عرصه برای بروز تخیل‌های بچه‌هاست....

کلاوس پیشلر در بازدید از موزه تاریخ حیات وحش وین در زیرزمین اون یک مجموعه نمایش‌گاهی از اجساد تاکسیدرمی شده‌ی حیوانات پیدا می‌کنه که برای نمایش آماده شده اند. چینش این اجساد به گونه‌ای انجام شده که روایات و داستان‌هایی جدید از این حیوانات به ذهن متبادر می‌شه و بسیار ترکیب‌ها بیان قوی و نویی دارند.

با کوسه ای مواجه می‌شیم که در پیچ راهرو انگار گم‌شده و سرگردونه. روباهی که طمع آهویی مغرور رو کرده. خرسی که منتظر آسانسوره..... راسوهایی خودشیفته که خودشون رو تو آینه نگاه می‌کنن. به نظرم نگاه حاکم بر این چیدمان‌ها می‌تونه الگویی برای موزه‌های حیات وحش معمول هم باشه. چه اشکال داره در کنار بیان ویژگی‌های کالبدی حیوان‌ها داستان‌هایی جدید از روابط‌ اون‌ها به مخاطب عرضه بشه  و یک جورایی رابطه مخاطب با این حیوانات هم معنی دار تر بشه....

بسیاری معناها بر اساس روابط مقیاس‌ها و تناسبات بین عناصر برقرار می شه و مثلا با تغییر یک تناسب یا مقیاس معناهای متعددی زائیده می شه و معناهای دیگری غیرقابل فهم می‌شه.

یکی دیگه از عواملی که منجر به شکل‌گیری معانی در ذهن آدمی می‌شه روابط آشناییه که میون عناصر وجود داره و مثلا با فرآیندی که عبارته از شکستن روابط آشنای عناصر با محیط پیرامون‌شون و برقراری ارتباط جدید میان عناصر و محیطی ناآشنا و موسوم به آشنایی زداییه، معانی متعدد جدیدی در ترکیب‌نهایی برقرار می‌شه و به صورت (فرم) اصطلاحا حمل می‌شه

در این مجموعه اینستالیشن‌های هنری، تغییر مقیاس‌ها و تناسبات از یک سو و آشنایی‌زدایی هنرمندانه از سوی دیگه به خلق معانی جدیدی راه‌ پیدا کرده که در مواردی قدرت بیانی به اندازه یک داستان کوتاه قوی پیدا کردند. 

عکاسی از ذرات رنگی پاشیده شده.

سودای به دست آوردن فرم‌های بدیع‌ و یکتا، عکاس‌ها رو به تجربه‌هایی این چنین وا می داره که البته در اون‌ها انتخاب رنگ و نحوه‌ی نورپردازی و آنی که تصویر برداشته می‌شه دست‌رنج خود جناب عکاسه و ما بقی اتفاق !

تو خیلی از مهمونی‌ها دیدم مهمون‌های خوش‌ذوق رو که بعد از صرف میوه یا حتی در حین اون، با برش‌ها و طرح‌هایی که روی پوست و یا خود میوه‌ها ایجاد می‌کنن ترکیب‌هایی بدیع خلق می کنن. اما چرا هیچ وقت این طور کارها به عنوان "اثر هنری" به حساب نمیان اما یک چنین مجموعه‌ای که البته نوآورانه و بدیع و جالبه در رسانه‌های هنری معروفی در جهان معاصر به عنوان یک کار هنری دیده می شه؟

می خوام به این نکته توجه بدم که "عرضه یک اثر" در زمانه ما امتداد خود اثره. چه کارهای خوب و بزرگی که برخی بچه های هنر خودمون در دل همین دانشگاه های هنر و تحت عناوین تمرین‌های درسی شون انجام نمی دن اما چون عرضه درست و حسابی وجود نداره اصلا دیده نمی شه و به کل حذف می شه....

اون‌هایی که دستی در آتش هنر دارین! لازمه کمی برای عرضه آثارتون هم دست بجنبونین! :)

--------

یک تبلیغ از یانون‌دیزاین هم بکنم :) یانون‌دیزاین باعث افتخارشه که کارهای هنری شما رو عرضه کنه. اگه تدوین خوب و متناسب با وب از کارتون بهمون برسونین 

 گاهی طبیعت هم چنین بازی‌هایی می کنه در چینش عناصر و اجزایش.

این مجموعه نگاهم رو جلب کرد، از این جهت که تنها از چیدمان شکل گرفته. سنگ‌هایی که به تنهایی شاید اصلا دیدنی نباشن، توده شنی که حتی ممکنه به عنوان چیزی کثیف درنظرگرفته بشه و هیچ زیباشناسی رو تحریک نکنه تنها با چیدمانی افراطی نظام مند به اثری هنری و دیدنی تبدیل می شه....