
- ۰ نظر
- ۲۰ آذر ۹۳ ، ۲۱:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.











گاهی با ایدههایی ساده میتوان بسیاری از چالشهای طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده است که با یک ورقهی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته میشود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه نواری را همچون نوار موبیوس پیچاندهاند و از آن جالباسیای ساختهاند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ میشود و قابلیت نگهداری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی میتوانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودنش میتوانند ترکیبهای مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.

گاهی با یک عنصر ساده اما فکر شده، میتوان به کلی کیفیت فضایی را تغییر داد. برای مثال نور و رنگ از ابزارهای کارآمدی هستند که خیلی وقتها به ابن کار میآیند. مثلا وقتی میخواهیم از نور برای ایجاد کیفیتی خاص استفاده کنیم، خیلی وقتها به سراغ لامپها و تجهیزات الکتریکی میرویم. گاهی راههای ساده و کم هزینهتری هم برای این کار هست. استودیو اتاق یازده در پروژهای واقع در خلیج الویک در منطقهی تاسمانی، با ایجاد دیواری شیشهای و عظیم، دیدی متفاوت به خط ساحلی ایجاد کرده که یادآور حالت خاص آسمان به هنگام غروب است.




حتما تا به حال دیدهاید مبلمانی شهری که برای کارکردی خاص در نظر گرفته شده، خودش مزاحمتی برای کارکردی دیگر در شهر است. مثلا نیمکتهای سادهای که امکان ترکیبشدن با یکدیگر را ندارند و همیشه در چینشهای شهری فضاهای پرت و منفی بدی ایجاد میکنند.
آر وان، نام مستعار هنرمندی آفریقاییست که آثار خود را معمولا در خیابانهای شهر خلق میکند. او برای این موضوع فکری به سرش زده است. او مبلمانی تاشو را طراحی کرده که تنوعی در چینش و نحوهی استفاده به کاربر میدهد و جابهجایی آن نیز به آسانی صورت میگیرد. استفاده از متریال طبیعی یعنی چوب -که یکی از اهداف اوست- به این نیمکتها حس و حالی صمیمی بخشیده است. به تازهگی نیز در یانوندیزاین میزهای دافی لندن را با هم دیدیم که باعث چندکارکردی بودن آن و چینشهای متعدد میشد. البته واقعنگر باشیم، قطعات زیاد و اتصالات متعددی که در اینطور طرحها وجود دارد آسیبپذیری آنها را در فضاهای شهری دوچندان میکند.

با پررنگتر شدن روزبهروز حماسه حسینی در میان مردم ایران اسلامی، هر ساله شاهد شکلگیری حرکتهای خودجوش هنری و فرهنگی پیرامون برگزاری هیئات مذهبی هستیم. ملتی که عزایش نه عزای واماندگان که عزایی اعتقادی و شورآفرین است لاجرم از دل همین عزا، شادی قلب و زیبایی بصر، یعنی هنر بیرون خواهد آورد. نمونهاش هیئت محبین اهلبیت(ع) دانشجویان و فارغالتحصیلان هنر. هیئت هنر همواره در طول این ۹ سال برگزاری سوگواره حماسه و هنر، در حاشیه مراسم اصلی خود برنامههای متنوع داشته است. یکی از مهمترین عرصههای تحقق این برنامهها، فضاسازی خیمه عزای محرم هیئت بود که چند سالی به دلیل نگاههای حداقلی گرافیکی از ظرفیت آن استفاده کافی نمیشد! اما در یکی دو سال اخیر تحولی جدی در طراحی و اجرای فضاسازی هیئت هنر رخ داده است که محصول مشارکت جمعی کثیر از هنرمندان هیئت هنر است.
فضاسازی سوگواره محرم ۹۲ که اثر دست بیش از ۵۰ هنرمند و دانشجوی هنر است، مجموعهی چند قاب تعریف شده در فضای راهروی ورودی خیمه مراسم بود که فراخور موضوع هر شب چیدمان و محتوای هر قاب تغییر میکرد. حجم زیاد تولید عناصر و چیدمان کار با وجود تیم همکار و پای کار مانع تحقق طرحهای متعدد نشد و هیئت هنر در طول یازده شب مراسم سوگواره خود شاهد یازده چیدمان متنوع و پیوستاری از یک روایت تعریف شده و طراحی شده بود.
کوچولوها به طور طبیعی اسباببازیهای خوبی برای بزرگترها و به خصوص پدر و مادرهایشان هستند. اما فکر کنید یک بچه مظلوم گیر یک مادر هنرمند بیافتد! این موقع باید انتظار رفتارهای عجیب داشت. سیون کویینی لیائو هنرمندی کالیفرنیاییست که اتفاقا مادر سه پسر کوچک است. او بعد از دیدن کارهای هنری یکی از هممسلکان خود که به کمک بچهاش انجام داده، به فکرش میزند تا با کودک سه ماهه خود، ونجن، تجربهای جدید را رقم بزند. البته با انتخابی عاقلانه این تجربه را تنها به زمانهای خواب کودک خود موکول میکند. او با چیدمان کودک فرورفته در خوابش در صحنههایی روایی، به نوعی تجسم خواب و خیالهای رویایی کودک را میسازد.
نوعی ابراز عشق هنرمندانه یک مادر به کودک خردسالش ونجن.....

در این روزها که تب کشت و کشتار در مغرب زمین وجود دارد و هر روز اخباری از کشتار شهروندان و کودکان و ... توسط خود مردمی که به طور جدی از وضعیت اسفبار غیرانسانی غرب به ستوه آمدند، شنیده میشود دیدن این مجموعه انتقادی حتما مناسب خواهد بود.
اسلحههایی که تنها با برشهایی از گیاهان ساخته شدهاند در مجموعهای تحت عنوان «آسیب کمتر» توسط سونیا رنتچ ارائه شدهاند. بدون درنظرگرفتن نام مجموعه و در خوانشی جدید از آثار بد نیست توجه کنیم که طبیعت این بار در قالب سلاحهایی چیدمان شده و این یعنی مجموعه حرکت تمدنی انسان، حتی از طبیعت همیشه دوست هم دشمنهایی درست کرده که خیلی زود گریبان او را خواهند گرفت....
