دیوید شوان در طراحی پوسترهای تبلیغاتی برای شرکت رنگ پنتون یک ایده جالب داشته. او با جفت کردن برخی مواد غذایی مرتبط و ارائه اون‌ها به صورت مربع‌هایی رنگی در کنار هم مشابه پالت‌های عرضه رنگ‌های شرکتی علاوه بر اون که به طبیعی بودن رنگ‌های پنتون اشاره کرده و طبیعت رو معادل اون رنگ‌ها نشون داده، به نوعی از طعم و مزه غذاها برای ملموس کردن رنگ‌ها برای مخاطب هم بهره برده. ناخودآگاه مزه این خوردنی‌ها بر قضاوت ما از رنگ‌ها و به تبع اون بر نظر ما نسبت به این شرکت موثر خواهد بود.

پوستر فستیوال سیاسی اسکار هشتاد و پنجم حال و هوایی غریب و متفاوت و البته برای اهالی فیلم و سینما جذاب داره.

در این پوستر اولی موس با ایجاد شبکه‌ای هشتاد و چهارتایی از جایزه اسکار با تغییر شکل هر کدوم از این جوایز به شکل شاخص‌ترین ویژگی تصویری فیلم برنده اون‌سال به نوعی تقویم و تاریخ‌چه اسکار رو در یک پرده پیش چشم میاره.... ایده  و اجرایی جالب.

با اون که می‌دونم به نحس (در مقابل یمن) سیاست‌های جاهلانه صداوسیمای ایران، اکثر شما اسکار رو می‌شناسین اما برای اون‌ها که با اسکار آشنایی ندارند باید بگم جشن‌واره اسکار یک سالانه‌ی سینمایی در امریکاست که بر مبنای اعتقادات و جنجال های سیاسی فیلم‌هایی رو هر ساله از وجوه مختلف منتخب می‌کنه. این جشن‌واره در سال قبل در حرکتی احمقانه صرفا به خاطر جنجال‌هایی که پیرامون یک فیلم ایرانی رخ‌داده بود در بخش فیلم‌های خارجی‌ش فیلم ایرانی جدایی نادر از سیمین رو برگزیده کرد و امسال نیز به فیلم آرگو که روایتی تخیلی و البته موهن از جریان تسخیر لانه‌ی جاسوسی امریکا در ایران به دست انقلابیون ایرانه ، جایزه داد.

یک تصویر رو چندبار و چند روش می‌شه بازنمود کرد و در هر بار تخیلات جدید و کنایات و اشاراتی جدید به کار اضافه کرد؟ با بازنمودهای متفاوت از یک الگو پیام الگو نحوه ی تحلیل مخاطب از پیامی که داره توسط تصویر القا می‌شه هم فرق می‌کنه و شناخت این گونه ویژگی‌های هنرهای بصری هنرمندها رو مجهزتر می‌کنه

تلاش این هنرمند در بازنمود متفاوت از یک الگو می‌تونه یک تمرین خوب برای هنرمند در راه کشف ظرفیت‌های بازنمودهای گوناگون بصری به حساب بیاد. اما جالبه بدونین برنت هولومن ابتدا ده تصویر‌سازی رو از سایه‌ی نیم‌رخ بچه‌ی خودش با گرافیک و بازنمودهای مختلف ایجاد کرده که اولا تخیل بچه‌ش رو ارتقا بده و در ثانی وسیله‌ی داشته باشه که بتونه کوچولو رو سرگرم نگه داره :)

اگه یادتون باشه خیلی قبل با هم مجموعه‌ای از بازنمود‌هایی عینی از کارهای Banksy که توسط نیک استرن طراحی شده‌بود، دیده بودیم. اون جا توضیحات اندکی در مورد Banksy دادم. در ابتدای این پست که چند تا از کارهای شهری این هنرمند(ها) رو می‌گذارم دوباره چند خطی در موردش می‌نویسم. قریب به شاید بیست سال قبل تا به کنون، مجموعه آثاری گرافیتی بر روی دیوارهای شهری اول در شهر بریستول انگلستان و آرام آرام در برخی جاهای جهان نقش می‌بندن که به واسطه‌ی سبک واحد و حال و هوای مشابه و البته نگاهی تقریبا نزدیک در پشت همه‌ی کارها و از همه مهم‌تر امضایی مشابه، گمان اون می‌ره که یا توسط شخصی واحد یا توسط گروهی افراد که مشی واحدی دارند طراحی می‌شن. امضای پای همه این کارها Banksy که امروزه به عنوان نام این هنرمند پذیرفته شده! 

Banksy در عموم کارهاش (یا کارهاشون) نگاهی انتقادی مانند همه کارهای گرافیتی دارند و بیانی گرافیکی که نسبتا خاص اون‌هاست اما چیزی که اون‌ها رو از خیلی از گرافیتی‌ها جدا می‌کنه، ایده‌های جالب و نگاه‌های نو و حتی انتقادهای تیز اما هوش‌مندانه ست. تقریبا هم در نگاه Banksy به همه چیز انتقاد وجود دارد. از سیاست تا عرف و فرهنگ. و البته بنا بر رخ‌دادهای روز آثار خاصی از این هنرمند عرضه می‌شه که گاهی انگلستان و به خصوص بریستول رو شوکه می‌کنه.... امروزه تقریبا این هنرمند به عنوان یکی از اهالی خانواده هنر ، هرچند ناشناخته! شناخته می‌شه.

بازنشر :‌ در یکی از سایت‌های دیزاین به پستی برخوردم که مجموعه ۵۵ پوستر تبلیغاتی شرکت LEGO با سیاق همین پوسترهای انتزاعی این پست رو گذاشته بود. حیفم آمد اون‌ها رو هم براتون نذارم و بنابراین پست «فقط تصور کن» رو بازنشر می‌دم.

برخی از این پرده‌های جدید انتزاع برخی آیکون‌های تمدن مدرن هستند که در سینما یا سایر هنرهای عصر اخیر باید جست‌وجوشون کردن

------------

تبلیغات هوش‌مندانه‌ و البته هنرمندانه غالبا در پس بالا رفتن درجه‌ی انتزاع به دست میاد. وقتی طراح اون‌قدر بتونه انتزاع رو بالا ببره و از اشاره مستقیم فاصله بگیره که انگار داره امری بدیهی رو برای ما تبلیغ می‌کنه و انگار در پی کشف و ارائه وجوهی کشفی و شهودی از اونه. این طور بیان‌ها مخصوصا در مورد پدیده هایی که به نوعی آیکون هستند و در پس خودشون معناها و زمینه‌های زیادی رو در ذهن ایجاد می‌کنن، موفق‌تر به ظهور می‌رسه

اسباب‌بازی افسانه‌ای لگو یک هم‌چین جایگاهی داره. نماد و نشانه‌ای از جزئی‌ترین واحد خلق و نوآوری و اشاره‌ای به هر چیز. چرا که هر چیز رو شکل خواهد داد. به این ترتیب طراح برای تبلیغ چنین کالایی به چنین انتزاع عالی دست پیدا می‌کنه و فرصت تخیل و تصویرسازی رو به ذهن مخاطب می‌سپاره تا در تجربه کشف هنرمندانه اون دخیل بشه.

بچه های این دوره زمونه خیلی زیاد وابسته به بازی‌های کامپیوتری هستند. معمولا پسربچه‌ها به سمت بازی‌های جنگی و پرهیجان می‌رن و گاهی در برخی از اون‌ها غرق می‌شن. پدر و مادرها هم معمولا توجیه نیستند که با دراختیارگذاشتن این بازی‌ها در دست بچه‌ها اگرچه از شر شلوغ‌بازی‌های اون ها خلاص می‌شن و می‌تونن به راحتی به کارهای شخصی‌شون برسن اما در واقع دارن فرآیندی خطرناک رو طی می‌کنن که در طی اون از بچه‌هاشون آدم‌هایی می‌سازن که بین طیف قاتل‌های حرفه‌ای یا بی‌رگ‌هایی که خون انسان براشون کم‌تر حرمت و احترام داره در جریانن. پدر و مادرها هنوز قبح این کار رو متوجه نشدن.

برای همین گرافیست‌های دغدغه‌مندی نظیر ملادن پنو که قبلا هم ازش مجموعه‌ی قدرت کتاب‌ها رو دیده بودیم، سعی می‌کنن با ارائه پرده‌هایی تکان دهنده این پیام رو به ما منتقل کنن. در این چند پرده طراح با اشاره به واقعیتی که در ذهن بچه در حال شکل گرفتنه و ارائه‌ای تکان‌دهنده از اون که در قالب پاشیدن خون‌هایی واقعی بر روی دست و بال بچه و وسایل بازی اون بازنمایی شده سخت آدمی رو متاثر می‌کنه و به فکر می‌بره.

دوست داریم در یانون‌دیزاین بیش‌تر از این‌ها میزبان پست‌های طراحی‌های ایرانی باشیم. اما این مساله لازمه‌ش همه‌گیر شدن فرهنگیه که پیرو اون هنرمندهای طراح و استودیوهای طراحی انگیزه‌مند از مراحل اتود و طراحی طرح‌هاشون تا محصول‌های نهایی کارهاشون رو سندسازی و منتشر کنن. چیزی که به شدت برای توسعه‌ی هنر ایرانی و اسلامی‌مون بهش نیازمندیم....

صادق لطفی زاده در دیدآرت، از تجربه خوبی که در آتلیه طراحی گرافیک سه‌درچهار در مورد طراحی زیارت اربعین برای انتشار در میون زائران چندین میلیونی امام حسین در روز اربعین داشتند، پستی تدوین کرده که شامل ایده‌ها و اتودهای کار نیز هست و محصول نهایی رو هم عرضه کرده. به عنوان نمونه‌ای برای همین سندسازی ضروری و به عنوان یک طراحی گرافیک دینی پرتیراژ از استودیوی هنری داخلی این کار رو در یانون‌دیزاین می بینیم:

قرار بود برای اربعین یه زیارت نامه آماده کنیم. در ادامه مراحل اتود کار رو قرار دادم، صرفا برای به اشتراک گذاشتن یک تجربه…
چند توضیح درباره پروژه و خواست‌های کارفرما.

اسلام خواندن هر کتابی رو برای هر کسی مجاز نمی‌داند؛ در فقه اسلامی در مورد کتب ضاله بحث می‌کنند و این که کتابی که برای کسی گم‌راه کننده باشد کتابی ضاله و ممنوعه و خواندن‌ش هم برای آن فرد حرام می‌شود.

برخی نادان‌ها این طور نگاه‌های پیش‌گیرانه‌ی اسلامی را به این حمل می‌کنند که اسلام راه فهم و فکر و دانش را بسته و نمی‌خواهد اجازه بدهد مومنان‌ش از معارف و اندیشه‌های دیگر هم سردربیارند. این طور آدم‌ها قدرت نهفته در کتاب‌ها را به کل نمی‌بینند. چیزی که ملادن بنو به خوبی دیده‌است و آن را در چند پرده گرافیکی انذاری ترسیم کرده است.

حواس‌مان هست کتابی که می‌خوانیم به جای معرفت و آگاهی بخشی، یک جتایت‌کار نباشد و در ملک دل‌‌های‌مان قتل‌عام نکند؟ حواس‌مان هست آن چنان ما رو مسحور نکند که اصلا از تفکر فاصله بگیریم و دربست مطیع‌ش بشویم؟ حواس‌مان هست منجر به نابودی و سوختن تمام اندیشه‌های‌مان نشود؟ حواس‌مان هست مثل یک اختاپوس بر تمام زندگی‌مان سایه‌ای نه حقیقی که وهم‌آلود نیاندازد؟ حواسمان هست ......؟ 

پیش از توضیح در مورد پست بگم که دوستان گرافیست و موشن‌گرافی و دوستان انیمیشن و کمیک کار و تصویرسازها و خلاصه هنرهای بصری، این پست رو از دست ندن و حتما ویدئو پست رو مشاهده کنن؛ حتی اگر بر اثر سرعت اینترنت کمی اذیت شدند.

----------

حتما با کمیک استریپ آشنا هستید. روایت‌هایی داستانی که در قالب‌ شات‌های تاثیرگذار آمیخته‌ای از تصویرسازی و دیالوگ و البته بازنمایی حالات احساسی نظیر ترس و شادی و درد و شدت و .... در کنار هم و با ترکیب هوش‌مندانه کادرها روایت می‌شن. کمیک‌ها به یک معنا نسل قبل کارتون‌ها و انیمیشن‌ها هستند که به خاطر ظرفیت‌های داستانی و بیانی فوق‌العاده‌شون با وجود رشد صنعت سینما و انیمیشن کماکان جای خودشون رو در میان مخاطبان حفظ کردند و به عنوان قالبی مستقل در کنار سینما و تلویزیون و انیمیشن پذیرفته شده اند.

برخی معتقدند کمیک استریپ‌ها از اون وجه که با رمان‌ها و داستان‌های کوتاه برابری دارند و در میان شات‌های تصویری فرصت تخیل و مشارکت به مخاطب برای ساختن نقاط کور داستان می‌دن، تا همیشه مورد استقبال قرار خواهند داشت و حتی با افول و بالا و پایین شدن استقبال از انیمیشن‌ها و تولیدات سینمایی در نقش اون‌ها خللی وارد نمی‌شه؛ اصطلاحا این سینماست که به کمیک محتاجه نه کمیک به سینما.

عرضه طبیعی کمیک‌ها به صورت نشر کاغذیه و وقتی بخوان به سینما وارد بشن در قالب فیلم یا انیمیشنی اقتباسی درمیان. اما در این پست یک نوآوری فوق‌العاده رو با هم مشاهده می‌کنیم که به عبارتی به مرزی میان سینما و کمیک دست پیدا کرده. طراح کمیک مالاریا با صداقت و سادگی بی‌نظیری، کمیک طراحی شده توسط خودش رو در مقابل دوربین شات به شات بازی می‌کنه و در این راه برای بیان احساسات و حالات مختلف روایت کمیک، به نوآوری‌هایی دیدنی دست می‌زنه؛ 

پیشنهاد می‌کنم اگر به هر نحو با این عرصه در ارتباطین؛ حتی در سطح علاقه :) این کمیک رو از دست ندین.

یه دوستی داشتیم دام‌پزشکی می‌خوند. می‌گفت مرغ تو بدترین حالت بدنی هم از تخم‌مرغ‌ش کم نمی‌ذاره. یعنی این‌که تخم‌مرغ همیشه تخم‌مرغه، با همون کیفیت!

حالا اینا ربطش چیه به هنر...عرض می‌کنم.

برای هالیوود تقریبا ثابت شده که همه چیز باید در راستای تحقق و تکمیل فرم کار باشه. درک این قضیه خیلی مهمه که "دروازه ورود مخاطب به اثر همانا فرم است".سر همین قضیه همه چیز از خط تولید گرفته تا جزئیات کار در راستای تحقق این مسئله چیده می‌شن. اگر سینما تبدیل به صنعت نمی‌شد یقینا خیلی از تجربه‌های امروزی سینما محقق نمی‌شد. شهید آوینی در باب سینما در جایی مطلبی گفته که خیلی جای تامل داره. میگه فرم اگر به درستی ایجاد نشه ضد محتوای خودش عمل می‌کنه.

پست زیر مربوط به تیتراژ پایانی قسمت دوم شرلوک هلمزه. شات‌های پایین تیتراژ اولیه‌ای که کار شده بود رو نشون می‌ده منتها در ساعت آخر کارگردان به این نتیجه می‌رسه که بهتره تیتراژ پایانی قسمت دوم شبیه تیتراژ پایانی قسمت اول کار بشه و این یعنی دوباره همه چیز از اول! و کسایی که این جنس کار رو می‌شناسن خوب می‌فهمن که یک چنین کاری چه میزان زمان و انرژی و هزینه می‌بره.

برای چنین تیتراژی جدا از فرایند درستی که تیم prologue بهش دست پیدا کرده شاهد یه کار خوب تیمی هستیم. چیزی که هنوز خودمون باهاش مشکل داریم و یکی از عللی که سطح کارامون بالاتر از یه حد نمی‌ره همین مسئله‌ست.

دوستان اگر فرصت داشتین مصاحبه توی پست رو هم بخونین...مجانی کسب تجربه کنید!