اصولا محتوای یه سند تصویری از حجم عظیمی داده تشکیل شده که ما امروز به مدد یا بهتره بگم به تفسیر صنعت دیجیتال می تونیم این محتوا رو دقیقا محاسبه کنیم! مثلا بگیم 3 مگا پیکسل! یعنی سه میلیون پیکسل (داده ی رنگی) محتوای این تصویره.
اما واقعیت اینه که تصویر چیزی فراتر از این سه میلیون پیکسله و این همون چیزیه که هنر می فهمه و ماشین نمی فهمه! و حتی این تا حود زیادی تفاوت بین یک هنرمند و یه مهندس کامپیوتر هم هست :)) (با عرض معذرت از همه‌ی عزیزان دوروبرم که مهندس کامپیوترن)
چیزی در پس ترکیب هست که در اجزا نیست و این درون مایه‌ی گشتالته...
اما این تمام حرف نیست. مساله این جاست که تمام اون سه میلیون محتوای رنگی هم در یک سند تصویری هم ارزش و هم اعتنا نیستند. در انیمیشن ما به فریم هایی که محتوای اصلی تر رو درخود دارند می گیم : keyframe یعنی این ها جریان اصلی پویانمایی رو می سازن.
در نتیجه یه سند تصویر گاهی می‌تونه تا حد زیادی خلاصه بشه و هنوز باشه! البته این بودن هم سطوح داره ولی سطحی از بودن که هنوز تشخیص آدمی بتونه اون رو بشناسه مورد نظره.
این تصویر، خلاصه ای هنرمندانه از تابلو مشهور مونالیزا لئوناردو داوینچیه.
هرچند لبخند ملیح و رازگونه‌ی زن در تصویر یا منظره بی زمان کار دیگه وجود ندارند اما همین میزان محتوای رنگی برای اشاره کردن به مشهور ترین تابلو نقاشی جهان کافیه!
