ما هم در ایران و مثلا در شهر تهران بارها از زمان شهرداری احمدی‌نژاد -که شروع کننده بود- تا همین دوران اخیر، تلاش کرده‌ایم تا برای ترویج کتاب‌خوانی عمومی به تعبیه کتاب‌خانه‌های عمومی یا تهیه بسترهای عرضه‌ی کتاب ارزان یا کتاب‌های مناسب تاکسی و اتوبوس خوانی دست بزنیم. اما چرا عموما این کارها با عدم توفیق روبه‌رو بوده‌اند؟

شاید یکی از دلایل عدم توفیق این گونه حرکت‌ها، عادی شدن کتاب و عرضه بی‌رویه آن در جامعه ما باشد. وقتی فلان ارگان به بهانه‌ای مناسبتی هزاران جلد از کتابی خاص -که منجر به چاپ چندمی شدن آن کتاب هم می‌شود- را به بدترین نحو ممکن و بدون شان خاصی در بین اقشار نامرتبط با موضوع پخش می‌کند و گاهی حتی شعارها و سلیقه‌ها و تبلیغات خود را به آن اضافه می‌کند لاجرم باید قبول کنیم کم‌کم این گونه مسائل برای مردم جذابیت نداشته باشند. یا مثلا مروری کنید بر عرضه‌های شبه‌فرهنگی شهرداری تهران در سال‌های اخیر و ببینید بیشتر در پی عرضه فرهنگی بوده است یا در پی تبلیغ خودش و مدیرانش در پوسته فرهنگ.... بگذریم که همین میزان را هم این روزها به حساب انتخابات می‌گذارند، در حالی که درد، درد امروز و دیروز و بی‌گمان فرداهاست.

شاید این چنین معضل و دغدغه ای بوده باشد که به طراحان کتاب‌خانه‌های کوچک مجانی شهر نیویورک ایده داده است تا این کتاب‌خانه‌ها را به شکل و رفتار یک شهر فرنگ طراحی کنند و در سطح شهر نصب کنند! این شهر فرنگ‌ها به خوبی مخاطب را کنجکاو می‌کنند تا از سوراخ چشمی آن‌ها به داخل نگاه کند و با دیدن حاشیه و عنوان کتاب‌ها چه بسا که هوس کند و با خم شدن و داخل شدن در فضای زیر شهر فرنگ به دنیای کوچک کتاب‌ها وارد شود!

در طراحی فضاهای داخلی، روی‌کردهای متفاوت و جدیدی در طراحی ساعت‌های دیواری می‌بینیم که به جز نوآوری استفاده از ظرفیت‌های نمادین گذر زمان و ارائه چیزی فراتر از یک عنصر کارکردی نشان‌دهنده ساعت نقطه مشترک همه این نگاه‌هاست. در روی‌کردی نوآورانه‌تر و جدیدتر شکستن قالب‌ سنتی ساعت و بسط آن در سطح دیوار را شاهد هستیم. در چنین طرحی ساعت یک اثر چیدمان دیواری به حساب می‌آید که به عنوان یک مجسمه یا کتیبه برهشته ثابت به فضای پیرامون خودش شکل و مفهوم می‌دهد و با سیر طبیعی خود و حرکت طبیعی عقربه‌هایش مدام روایتی خاص را به فضا اضافه می‌کند.

گریفین یانگ در طراحی این ساعت دیواری ۹ ماهی‌قرمز سفید رنگ را به نحوی که انگار در کف تنگ دیوار در حال شنا هستند در کنار ساعت ساده خود عرضه کرده است که با چینشی دلخواه از سمت استفاده کننده دورتادور ساعت قرار می‌گیرند. بسط عقربه ساعت به بیرون از صفحه آن و به نوعی آمیخته شدن با بستر حرکت ماهی‌ها ارتباط میان این مجموعه را به خوبی برقرارکرده است.

پرینت سه‌بعدی این روزها جنون‌آمیز و هوس‌رانانه در هر عرصه‌ای که امکان ظهور پیدا می‌کند ظاهر می‌شود. در آخرین تلاش‌ها پرینت سه‌بعدی مواد غذایی به منظور خلق خوردنی‌هایی جذاب‌تر و به هر شکل ممکن در حال رخ‌داد است.

در این پست مجموعه چند حرکت متهورانه پرینت سه‌بعدی مواد غذایی را که در ماه‌های اخیر در فضای وب خیلی صدا کردند با هم می‌بینیم. متن انگلیسی مربوط به هر طرح را حذف نکردم تا بتوانید با رجوع به لینک‌های موجود از کم و کیف هر کدام از طرح‌ها اطلاع بیشتر کسب‌کنید.

ارزش‌های نهفته در چنین حرکاتی (به جز رشد فن‌آورانه) را می‌توانید تحلیل کنید؟

طراحی یک گل‌گیر دوچرخه به صورتی که کم‌ترین فضا را اشغال کند و مزاحمتی برای کاربر ایجاد نکند و به راحتی نصب شود و یا برچیده شود. پاسخی که طراح در طرح گل‌گیر موس‌گارد به نیازهای مورد نظر داده است بسیار هوش‌مندانه است. استفاده از متریال لاستیکی منعطف که با ایجاد تنشی خاص در آن  -ناشی از نصب آن بر روی بدنه دوچرخه- شکل خاصی که مناسب عمل‌ گل‌گیری ست را به خود می‌گیرد و با حذف تنش می‌توان گل‌گیر را به صورت رول جمع کرد

ترکیب متریال‌های طبیعی یا روش‌های سنتی ساخت با صنایع و فن‌آوری‌های جدید همیشه موفق نیست. گاهی با حرکت‌هایی خیلی مزورانه روبه‌رو هستیم. مثلا بر روی یک سازه‌ی امروزی یک پوشش سنتی را به بدترین نحو پیاده می‌کنند و فکر می‌کنند سنتی‌بازی کرده‌اند -این دقیقا اصطلاحی‌ست که برخی طراحان داخلی این روزها با افتخار به کار می‌برند- مثلا پوشش ناشیانه‌ی کاه‌گل بر روی دیوارهای یک فضای تماما امروزی با تمام تاسیسات و زیرساخت‌های امروزی.

اما مصالح سنتی اتفاقا خیلی خوب می‌توانند با روش‌های امروزی ترکیب شوند. شاید در ترکیب‌هایی این چنین بهتر باشد که اجازه بدهیم روش‌های سنتی خیلی بی‌پروا و با شخصیت واقعی خودشان بروز کنند. آن‌ها را به بند عناصر فن‌آورانه خودمان نکشیم. به نظرم آندریا وزنیای در طرح این صندلی‌ها به خوبی این کار را کرده است. با وجود آن‌که سازه امروزی و فلزی و حتی با هندسه‌ای امروزی‌ست اما باعث به بندکشیده شدن رفتار طبیعی الیاف گیاهی نشده است.

می‌دانید امروزه چه حجم عظیمی ظروف یک بار مصرف دور ریخته می‌شود؟ و بسیاری از این گونه مصارف به دلیل جای‌گزین نداشتن شیوع پیدا می‌کنند. همین چند وقت پیش که ظروف سلولزی و لیوان‌های کاغذی در سطح وسیع عرضه شد به خوبی توانست جای ظروف پلاستیکی قدیمی را بگیرد. اما کماکان این ظروف یک‌بارمصرف و مصرفی و آلوده‌کننده محیط زیست و حتی اسراف مواد و متریال هستند. راه حل مشکل ظروف یک‌بار مصرف استفاده از ظروف اکوی خوردنی است.

اکو قاشق به کل ما را از استفاده قاشق‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف بی‌نیاز می‌کند. شما با یک قاشق ساخته شده از ذرت روبه‌رو هستید که در کنار استفاده از آن به عنوان یک قاشق مانند یک نان آن را خواهید خورد !

در میان ایده‌هایی که برای استفاده‌ی هرچه بهتر از انرژی‌ تجدیدپذیر خورشید داده شده است، ایده‌ی واحد مدولار ساده‌ای که با نصب بر بستری مشخص انرژی مورد نظر را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مصرف کننده برساند کم‌تر دیده می‌شود. معمولا در ایده‌های مختلف حضور واسطه‌های متعدد که انرژی را قابل استفاده می‌کنند، دسترسی به این انرژی ارزش‌مند و رایج شدن استفاده از آن را چندان مورد توجه قرار نمی‌دهند.

با نصب یک پریز ساده بر روی شیشه بدون هیچ سوراخ‌کاری و تنها با چسباندن مدول بر روی شیشه ساختمانی، بدون هیچ واسطه‌ای شاید بتوان انرژی خورشید را در وسایل برقی متناسبی استفاده کرد.