قبل‌ترها در بعضی خانه‌ها قالب‌های بستنی بود که هر موقع می‌خواستند به راحتی و به وسیله آب و شکر بستنی یخی درست می‌کردند. مسلما نوع برخورد با این مساله ام‌روز تغییر کرده است. کاری که استودیوهایی مثل استودیو بولد اُر ایتالیک  پیش‌روی آن هستند و به صورت آزمایشی آن را انجام می‌دهند. آن‌ها برای یک پروژه‌ی آزمایشی سراغ موضوعی جالب رفته‌اند. اشکال گوناگون ویروس‌ها و کاکتوس‌ها. قصد آن‌ها از این انتخاب، تغییر ماهیت دفاعی کاکتوس‌ها و مضر بودن ویروس‌ها، به خوردنی‌های خوش‌مزه در ذهن افراد بوده است و بدین ترتیب یک عادت شکنی در ذهن مصرف کننده ایجاد خواهند کرد. این بستنی‌ها پس از مدل شدن رایانه‌ای، توسط دست‌گاه پرینت سه بعدی پرینت شده‌اند و سپس برای هر کدام و به کمک خودشان قالبی ساخته شده است. قالب‌هایی دو تکه و چهار تکه که اجازه‌ی استفاده‌ی راحت‌تر را به کابر خواهد داد.

شاید بتوان نام این محصول گوگل را شهر فرنگ مدرن گذاشت! شبیه به شهر فرنگ‌های قدیم که دست‌گاهی ثابت بودند و برای دیدن تصاویری خاص در درون دست‌گاه باید از لوله‌های تعبیه شده به درون آن نگاه می‌کردیم، ام‌روز نیز با کمک یک موبایل و یک عینک دست‌ساز می‌توان دست‌گاهی ساخت که این بار قابلیت تحرک دارد و از تکنولوژی‌ای به نام واقعیت افزوده نیز بهره می‌برد. شرکت گوگل با ارائه دادن نقشه‌ی گسترده‌ی عینک مقوایی خود، به کاربر این امکان را داده است که با دست‌گاه‌های برش قطعات مورد نیاز را ایجاد و طبق نقشه سر هم کند. سپس به کمک نرم افزارهای موبایلی، بتوان در فضایی مجازی قدم زد یا داخل یک بنای مدل شده در نرم افزارهای سه بعدی راه رفت و فضا را پیش از ساخت تجربه کرد. وسیله‌ای مناسب برای کاربردهای تجاری و به ویژه مناسب معماران.

معمولا به کمپ‌ها به عنوان یک سرپناه موقت و تامین کننده‌ی نیازهای اولیه نگاه می‌شود. کم‌تر دیده‌ایم که یک چادر مسافرتی یا کمپی قابل حمل، هنگام استفاده گزینه‌های مختلفی را پیش روی ما بگذارد و یا ایده‌هایی معمارانه در خود داشته باشد. در این کمپ دایره‌ای شکل، طراحان با ایجاد  دو نیم دایره امکان انتخاب بین حالات گوناگون را به کاربر داده‌اند. فرم نیم‌دایره علاوه بر دفع راحت‌تر باد، با از بین بردن امتداد دید در درون خود، به خلق مکان‌های شخصی و دنج‌تر نیز کمک می‌کند. هم‌چنین خطی بودن و قابلیت چرخش این محصول به آن امکان خلق فضاهای معمارانه با کاربری‌های گوناگون داده است. مثلا در حالت s شکل، این کمپ می‌تواند دو محوطه مجزا را در دل خود ایجاد کند.

برخی کارهای روزمره مثل آش‌پزی، گاها با دشواری‌هایی هم‌راه می‌شود که پاسخ دادن به آن‌ها یکی از جذاب‌ترین و البته از درآمدزاترین عرصه‌های طراحی به حساب می‌آید. یکی از همین موارد ظرفی است که بُسون کنگ طراحی کرده است. این ظرف کمک می‌کند که هنگام طبخ غذا با آب یا روغن، به راحتی مایعات را از غذا جدا و آن‌ها را از ظرف خارج کرد. قابلمه‌ی قیفی نامی است که بر این طرح نهاد شده است.  البته این ظرف کارکدهای متنوعی خواهد داشت، مثلا حتی می‌توان با آن چای دم کرد و نوشید!

حالا که بحران آب هر روز بیش‌تر از قبل خودنمایی می‌کند، بار مسئولیت طراحان نیز در قبال این موضوع سنگین‌تر خواهد شد. طراحان چینی گل‌دانی دو جداره طراحی کرده اند که پس از آب‌یاری گیاه، دیگر آب آن از دست نخواهد رفت. جایی که قوانین فیزیک به کمک طراحی می‌آید. در این گل‌دان آب وارد شده پس از گذشتن از قشر خاک و استفاده‌ی گیاه از آن، به جایِ ماندن در خاک و تبخیر شدن، در جداره‌ای قرار می‌گیرد که مانع از خروج آن می‌شود. آب در این محفظه تبخیر می‌شود و پس از برخورد با لبه‌ی حساب‌شده‌ی گل‌دان دوباره به حالت مایع درمی‌آید و به خاک بازمی‌گردد. بدین شکل از همان آب چندین بار استفاده می‌شود و از آن مهم‌تر کاهش دفعات آب‌یاری گیاهان است که در مواقع دور بودن از گیاه نیز می‌توان از رسیدن آب به آن مطمئن شد.

گاهی با ایده‌هایی ساده می‌توان بسیاری از چالش‌های طراحانه را پاسخ داد. لوپ، نام یک جالباسی ساده‌ است که با یک ورقه‌ی نازک فلزی یا پلیمری، یک قطعه چوب و دو عدد میخ به راحتی ساخته می‌شود. استودیو لاسلوا با توجه به ابعاد معمول پوشاک، تکه‌ نواری را هم‌چون نوار موبیوس پیچانده‌اند و از آن جالباسی‌ای ساخته‌اند که در زوایای مختلف به دیوار پیچ می‌شود و قابلیت نگه‌داری از انواع وسایل و پوشاک را خواهد داشت. افراد معمولی می‌توانند خود دست به ساخت این جالباسی بزنند و حتی به خاطر واحد بودن‌ش می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از آن را ایجاد کرده و از ظرفیت تزئینی آن نیز استفاده کنند.

انسان وقتی نتیجه‌ای عینی از کار خود می‌بیند، انگیزه می‌گیرد و به ادامه‌ی آن علاقه‌مندتر می‌شود. مثل شیمی‌دانی که تئوری‌های ذهنی‌اش را با آزمایشات ملموس می‌سنجد. مخصوصا بچه‌ها وقتی چیزی را می‌سازند، خیلی به‌تر یاد می‌گیرند. در ادامه‌ی پیش‌رفت‌ها و  کارکدهای متنوعی که دست‌گاه‌های پرینت سه‌بعدی ایجاده کرده است، کم کم محصولات خانه‌گی آن هم وارد بازار می‌شود. این بار پرینتری مخصوص بچه‌ها، با ملاحظاتی در طراحی مثل اجتناب از حرارت زیاد، کاربرد مواد سمی و نفتی، لبه‌های تیز، وزن زیاد و کارکرد پیچیده. شرکت پوی‌اِ‌او تری‌دی که جمله‌ی "سه‌بعدی بساز" را عنوان و شعار خود قرار داده، این محصولات را با قیمتی مناسب خانواده‌ها برای فروش گذاشته است. به واقع وقتی دانش‌آموزی مثلا مباحث ریاضی و فیزیک خود را با نرم‌افزارهای ساده‌ی کامپوتری عینیت ببخشد و در نهایت محصول تولیدی خود را به طور ملموس ببینید،این امکان هست که یک چرخه‌ی خوب آموزش و تولید و سرگرمی برای آن‌ها ایجاد شود.

دیگر شاید نتوانیم در رابطه با اتوموبیل و وسایل موتوری که از اجزاء اصلی شهرها به شمار می‌روند، عقب‌گرد داشته باشیم. یعنی هر اندازه هم که مضرات آن‌ بر منافع‌ش بچربد محال است بتوانیم وسای نقلیه را از زنده‌گی‌‌مان خارج کنیم. بنابراین یا باید اجازه دهیم این روند که هم‌چون تردمیل سریعی شروع به حرکت کرده و انسان‌ها نیز به روی آن می‌دوند به حرکت خود ادامه دهد، یا این‌که مسیر حرکت آن را تغییر دهیم. ظاهرا طراحی ابزار قدرت‌مندی برای این کار است. کاری که طراحان کمپانی آی دی او در پروژه‌ی اتوموبیلیتی خود کرده‌اند تلاشی است در همین راستا.

ماشین‌های آینده، که هر کدام  واحدی مدولارند همانند واحدهای کندوی عسل. این واحدها در مواقع لزوم به هم می‌پیوندند و می‌توانند مثل یک سالن بلند عمل کنند. اتوموبیل‌هایی که بخشی از سوخت‌شان برقی است، به راننده نیازی ندارند و تکنولوژی‌های جدیدی در نحوه‌ی کار آن‌ها منظور شده. با ایده‌ی مدولار شدن این اتوموبیل‌های همه‌گانی، از سطح اشغال معابر کاسته می‌شود که باعث کاستن از شلوغی و آلوده‌گی‌ها نیز هست. البته عمومی بودن‌شان به معنی بزرگ و شلوغ بودن‌ آن‌ها نیست، چرا که یک مدول مجزا می‌تواند نقش یک کافه را بازی کند، یا یک اتاق جلسه یا حتی شاید یک اتاق خواب!