« چیزهای زنده » که حاصل هم‌کاری یک معمار و یک طراح صنعتی است، اثری بین اختراع و دیزاین به شمار می‌آید. آرزوی طراح که تولید انرژی‌های زیستی از ساخت‌مان‌هاست، فعلا خود را در قالب یک دکور نورانی نمایانده است. مبل‌مانی که فتوسنتز می‌کنند! یک اینستالیشن است برای معرفی این محصول فوق‌العاده. خمره‌های شیشه‌ای که درون‌شان با جلبک پر شده و با پمپ اکسیژن به درون آن، موجب فعل و انفعالات شیمیایی و تولید نور و گرما از این میکروارگانیسم‌ها می‌شود. در این نمایش‌گاه لامپ‌ها در سه فضای آش‌پرخانه، ناهارخوری و نشیمن، به حالت‌های آویزان، دیواری و رومیزی به نمایش درآمده‌اند و با هنرنمایی خود شمایی احتمالی از مبل‌مان آینده را نمایش می‌دهند. این جلبک‌ها پس از ضخیم شدن در حین این فعل و انفعالات، توسط اهرم‌های کنترلی تخلیه شده و قابلیت مصارف خوراکی دارند. 

این اثر متفاوت، نگاه جدیدی را در رابطه مصرف انرژی، ارتباط بی‌واسطه با طبیعت و طراحی ارائه کرده است.

جشن‌واره FALLAS والنسیا هر ساله در آستانه بهار برگزار می‌شود. جشن‌واره‌ای که یک سنت متفاوت دارد. به استقبال بهار آثار برتر جشن‌واره در انتهای ایام نمایش، با حضور مخاطبان سوزانده می‌شوند! طراحان پروژه مزاحم صورتی، غرفه‌ای متفاوت را امسال به FALLAS آوردند. آن‌ها با بیش از ۹۶ هزار قطعه چوبی یک معبد بزرگ شفاف و سفید ساختند و در جای‌جای این هندسه قوی در ترکیب با موزائیک‌های الگوداری که خود مخاطبان نصب می‌کردند، شعارها و پیام‌های سیاسی به مردم جهان برای تغییر در انتخاب‌های نادرست حکومت‌های‌شان درنظرگرفتند.البته طبعا چون اثر برتری در جشن‌واره بودند دست آخر هم سوختند!

طراحان غرفه را به نام مجلس شورای یونان باستان نام‌گذاری کرده است. جایی که آیکون دموکراسی یونانی برای جهان امروز است. 

شهرها با بزرگی  و شلوغی خود عملا موجب ندیده‌شدن همه چیز می‌شوند. و این خود یکی از وجوه مهم غیرانسانی تلقی کردن شهرهای بزرگ است. یک کسب و کار موفق در دل شهر بزرگ هم مجبورست خود را فریاد بزند یا به نحوی از میان شلوغی ها سر بیرون بیاورد. طراحان تبلیغاتی (و +) برای تبلیغ رستوران در فضای شهری با استفاده از بیش از ۳۰ هزارمتر ریسمان و نورپردازی خاص، یک آب‌شار تمام قد را طراحی کرده‌اند که از پنجره‌های ساختمان رستوران به روی سر عابران می‌ریزد. به این ترتیب در شلوغی‌های شهر به دنبال ایجاد یک تمرکز بصری قوی برای مخاطب بوده‌اند تا او را به سمت رستوران بکشانند.

در برخی کشورهای دنیا مرسوم است که خانه‌ها و عمارت‌های قدیمی را حفظ می‌کنند و حتی در توسعه و نوسازی‌ها با وجود تغییر کامل تمام عناصر داخلی بنا به منظور استفاده امروزی، نما و کالبد بیرونی را کاملا حفظ می‌کنند. یک جور احترام به تاریخ و فرهنگ گذشته که با امتداد خود در زمان حال، به بهبود وضعیت فرهنگی معاصر نیز کمک می‌کند. اما همیشه برای مخاطب‌های این طور حرکت‌های فرهنگی، مساله به روشنی طراحان و مدیران ارشد فرهنگی نیست. مردم خیلی وقت‌ها بناهای قدیمی نه چندان فاخر را به عنوان سازه‌هایی کهنه و نه‌چندان ارزش‌مند تلقی می‌کنند و چون از تاریخ آن‌ها بی‌خبرند ظرفیت خاص فرهنگ‌سازی مورد انتظار هم به حداقل خود می‌رسد.

در حرکتی جالب توجه، طراحان نوسازی یک خانه قدیمی در خیابان ردچرچ لندن، صفحه‌ی فلزی سوراخ‌شده‌ای را به صورت یک کتاب باز یا کاتالوگ در مقابل بخشی از نمای خانه نصب کرده‌اند که تاریخ‌چه‌ی اشغال و استفاده این بنا را به نحوی هنرمندانه نشان می‌دهد. صفحه در نقش یک مشبک و سایه‌انداز به معماری کمک می‌کند و برای شهر هم در حکم یک شناس‌نامه تاریخی برای بناست.

هر کاری آهسته و پیوسته‌اش تاثیرگذارتر است. برای همین حالا که نمایش‌گاه کتاب تهران هم تمام شدباید بدون تعارف اعلام کنیم که فروش‌گاه‌های کتاب راسته انقلاب تهران از نمایش‌گاه کتاب سالانه ایران به مراتب تاثیر بیش‌تری در فرهنگ کتاب و کتاب‌خوانی کشور دارند. آن‌ها به جای یک رخ‌داد چند روزه با حجم تبلیغات وسیع، یک حرکت آرام و پیوسته هستند و هر کدام ظرفیت آن را دارند که پای‌گاهی برای نشر فرهنگ کتاب‌خوانی باشند نه بن‌گاه‌هایی اقتصادی....

ترنج‌ستان سروش که با مدیریت جدیدش یکی از پای‌گاه‌های فعال فرهنگی راسته خیابان انقلاب است، در اقدامی مناسب و کم‌سابقه دکور اصلی خودش را چندماهی به یک اینستالیشن شاعرانه اختصاص داده است. اینستالیشنی که اگرچه از نوآوری‌های اجرا و تکنیک‌های جدید خالی‌ست اما بازی حجم و سناریویی معقول دارد و با ترکیب رنگ مناسبی که در کنار سایر اجزای فروش‌گاه ساخته است به خوبی مخاطب خیابان انقلاب را دقایقی به فکر می‌برد. البته مطابق منطق درست یک اینستالیشن، طراحان، هانیه باباربیع، زینب عاشوری، المیرا مرادی و فائزه مینویی، باید به فکر توسعه و روزآمد کردن اثر نیز می‌بودند تا پس از مدتی مخاطب‌های همیشه‌گی راسته را که کم هم نیستند، دل‌زده نکند.